Κι ύστερα, (πριν) αφού περπάτησα αρκετά, έφτασα κι εκεί!
Φωτογράφησα, χωρίς χασομέρι, να προλάβω, νόμιζα πως δεν θα προλάβαινα να δω την θάλασσα, θα τα διάβαζα, όταν θα έβλεπα τις φώτο μου.
Κι αν έχανα, μια απ' τα ίδια.
Έκθεση παλαιών εικόνων.
"Γίνονται τόσες Εκθέσεις...", σκέφτηκα.
Ανάθεμα την απόσταση και την δύσκολη οικονομικά εποχή.
Πήγα παραλία (κ.λ.π. είναι για άλλο μπλογκ), γύρισα.
Τί "Όμορφοι" που φαίνονται οι Άγιοι τη νύχτα!
Είχε ανοίξει η Έκθεση και φωτογράφιζα απ' έξω.
... Ώσπου, έστριψα και βρέθηκα στην κύρια είσοδο.
...Ανοιχτά...
Πώς να μη μπω;
....Μπήκα και βγήκα, σα να είχα βρεθεί στο υπόγειο του Αγίου Νικολάου!
...Νόμιζα πως είχα χάσει το προσκύνημα... μα είχα πιάσει Βάθος...
Τί να λέω;
Άγιος Νικόλαος με μπλε.
Αξίζει, όχι να τις δείτε, αλλά να προσευχηθείτε σ' αυτές τις εικόνες!...
Γιατί η Πίστη, δεν έχει τόπο, δεν έχει χρόνο, σ' ακολουθεί!
Βόλος. Ναι. Πάντα, Βόλος!
Φωτογράφησα, χωρίς χασομέρι, να προλάβω, νόμιζα πως δεν θα προλάβαινα να δω την θάλασσα, θα τα διάβαζα, όταν θα έβλεπα τις φώτο μου.
Κι αν έχανα, μια απ' τα ίδια.
Έκθεση παλαιών εικόνων.
"Γίνονται τόσες Εκθέσεις...", σκέφτηκα.
Ανάθεμα την απόσταση και την δύσκολη οικονομικά εποχή.
Πήγα παραλία (κ.λ.π. είναι για άλλο μπλογκ), γύρισα.
Τί "Όμορφοι" που φαίνονται οι Άγιοι τη νύχτα!
Είχε ανοίξει η Έκθεση και φωτογράφιζα απ' έξω.
... Ώσπου, έστριψα και βρέθηκα στην κύρια είσοδο.
...Ανοιχτά...
Πώς να μη μπω;
....Μπήκα και βγήκα, σα να είχα βρεθεί στο υπόγειο του Αγίου Νικολάου!
...Νόμιζα πως είχα χάσει το προσκύνημα... μα είχα πιάσει Βάθος...
Τί να λέω;
Άγιος Νικόλαος με μπλε.
Αξίζει, όχι να τις δείτε, αλλά να προσευχηθείτε σ' αυτές τις εικόνες!...
Γιατί η Πίστη, δεν έχει τόπο, δεν έχει χρόνο, σ' ακολουθεί!
Βόλος. Ναι. Πάντα, Βόλος!
2 σχόλια:
Πρώτη σκέψη και ερώτηση:
"Μα, είναι δυνατόν;... Νόμιζα, αλλιώς! Κι έχει και πορεία... και φουρτούνες..."
Ιερός ο σκοπός, όμως, οι Άγιοι, Ο Χριστός μας και η Παναγιά μας, δεν έχουν να φοβηθούν, τίποτα!
Κι έτσι, έφυγα συγκλονισμένη και "γεμάτη", μέσα μου, ίσως περισσότερο απ' το φανταζόμουνα για το βράδυ!
Όπως κάθε πρωί, έτσι κι εκείνη την μέρα, είχα πει: "Ευλόγησε την μέρα μου!"
Κι όταν φεύγω απ' το σπίτι μου: "Ευλόγησε τον δρόμο μου, Σου έχω εμπιστοσύνη, Εσύ, ξέρεις!"
Με ευλόγησε και ΤΟΝ Ευχαριστώ!
Ο άντρας σχόλασε πολύ αργά, τα είχα προλάβει, ΟΛΑ!
Έστω και με σπορτέξ!
Να είμαστε ΚΑΛΑ και του χρόνου!
Χρόνια Πολλά και Ευτυχισμένα σε όλες και όλους που γιόρταζαν!
Κι εμείς, να τους χαιρόμαστε!
Αυστηρός, μα δίκαιος ο Άγιος Νικόλαος, Μεγάλη η Χάρη Του!
Καπετάνιος σε όλες τις φουρτούνες, ζωής και θάλασσας.
Έχει κι άλλες δυο φώτο με εκδηλώσεις, δείτε της!
Ξημέρωσε και δεν προλαβαίνω.
Τώρα είδα. Πέρασαν οι άλλες δυο! Χαίρομαι που γίνονται, εννοείται!
Κάποιος με ρώτησε: "Τί άλλαξε Κατερίνα και λείπεις από παντού;"
Δε θα πω για εποχές και διαθέσεις, θα πω, μόνο, πως, (βάλε κόμα, να φαίνεται το σταμάτημα...) τότε, που δεν έχανα τίποτα, ήμουνα όλη μέρα και νύχτα στο καφενείο και κανόνιζα και τις αποδράσεις μου.
Τώρα που είμαι σπίτι, μη μου πεις να κατέβω, μένω και μακριά, η συγκοινωνία σταματάει νωρίς, δεν οδηγώ το μηχανάκι μου, πια (από τότε... Περιφερειακός, Παναγία, κ.λ.π.) συνάμα, απόγευμα προς βράδυ, μαζεύεται από δουλειά (άλλες υποχρεώσεις, συν ποδόσφαιρο) ο άντρας μου στο σπίτι.
Σκέψου να γυρίζει και να βρίσκει τοίχους!
Και να συμπίπτει να είναι και το παιδί!
Εμ! Δεν γίνεται!
52 χρόνια στερήθηκα οικογένεια και σπίτι, πάνε 3 χρονάκια που δηλώνω παρούσα.
Αυτά, κι έπρεπε να τα γράψω.
Ναι, να μείνουν, αφού προέκυψε, ΕΔΩ!
Δημοσίευση σχολίου