Ταμένο blog...
στίγματα κάποιων στιγμών
και θαυμάτων

Πέμπτη 29 Ιανουαρίου 2015

Κατεβάστε δωρεάν ebook για τους Τρεις Ιεράρχες

Κατεβάστε δωρεάν ebook για τους Τρεις Ιεράρχες


a4c21-oi-3-ierarxes-kai-pws-kathierwthike-i-eorth-toys

 Οι Τρεις Ιεράρχες, οι μέγιστοι φωστήρες του πνεύματος, πρότυπο παιδείας για τα παιδιά μας.
Κατεβάστε το δωρεάν ebook με πλούσιο εκπαιδευτικό υλικό (κείμενα, εικόνες, δραστηριότητες) πατώντας εδώ.

Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2015

Όσιος Εφραίμ ο Σύρος, διδάσκαλος της ευσεβείας & κάτοχος θείας δωρεάς – 1

Όσιος Εφραίμ ο Σύρος, διδάσκαλος της ευσεβείας & κάτοχος θείας δωρεάς – 1

28 Ιανουαρίου 2014
Ο Εφραίμ «ο θαυμάσιος», όπως τον αποκαλεί ο Συμεών ο Μεταφραστής, γεννήθηκε στη Νίσιβη, πόλη της Μεσοποταμίας, ή στα πε­ρίχωρά της, από φτωχούς γονείς, στις αρχές του τέταρτου αιώνα (306). Οι πρόγονοί του κατά την περίοδο των διωγμών που εξαπέλυσε ο Διοκλητιανός στις ανατολικές επαρχίες της Αυτοκρατορίας, ομολόγησαν τον Χριστό μπροστά στο βήμα του δικαστή. «Μαρτύρων συγγενής ειμί» λέει ο Όσιος αναφερόμενος στους προγόνους του. Αυτή την καλή ομολογία των προγό­νων του μνημονεύει ο Εφραίμ ως οικογενειακή παρακαταθήκη αγάπης προς τον Χριστό, και συναισθάνεται το χρέος να ακολουθήσει τα ίχνη τους. Κατά την παιδική ηλικία, όπως ο ίδιος ομολογεί, διδάχθηκε «περί Χριστού» από τους πατέρες του· οι γονείς του «τον φόβον του Κυρίου ενουθέτησαν». Πα­ρόλο όμως που δεν έχουμε πληροφορίες για τη διάρκεια και το είδος της παι­δείας που δέχθηκε ο Εφραίμ, είναι πολύ πιθανή η υπόθεση ότι από την παιδική ηλικία διδάχθηκε τα «περί Χρίστου» με τη φροντίδα του Αγίου Ιακώ­βου, του μετέπειτα μεγάλου Ιεράρχη της Νίσιβης.
ephraimthesyrian2
Στα χρόνια όμως της νεανικής ηλικίας, εξαιτίας της απειρίας και ακρι­σίας του, εξαπατάται και δέχεται τον ασεβή λογισμό, ότι όλα σ’ αυτό τον κόσμο συμβαίνουν τυχαία, και ότι δεν υπάρχει Θεία Πρόνοια που κυβερνά και προνοεί για τον κόσμο. Κατά παραχώρηση Θεού, 0 απρόσεκτος και ασύ­νετος νεανίας δοκιμάζεται φοβερά από αυτό τον ασεβή λογισμό που απειλεί να ξεριζώσει την πίστη του στη Θεία Πρόνοια. Αλλά η αγαθότητα του Θεού δεν εγκαταλείπει το «σκεύος εκλογής»· δίνει μαζί με τον πειρασμό και την έκβαση. Είναι μάλιστα τόσο σωτήρια η εμπειρία που απέκτησε ο Εφραίμ από τη δοκιμασία αυτή, ώστε συχνά ανατρέχει σ’ αυτήν για να ωφε­λήσει τους αδελφούς του κηρύττοντας το έλεος του Θεού.
Στο Λόγο του «Έλεγχος εαυτώ…» αναφέρεται στη φοβερή δοκιμασία και στη θαυμαστή επέμβαση της Πρόνοιας του Θεού. Ο Θεός παραχωρεί να τον κατηγορήσουν για κλοπή προβάτων, και να τον φυλακίσουν, παρά την αθωότητά του, μαζί με δύο άλλους επίσης αθώους. Αφού έμεινε φυλα­κισμένος επτά μέρες, την όγδοη μέρα βλέπει κάποιον, στον ύπνο του, να του λέει· «Ευσέβησον και συνήσεις την Πρόνοιαν. Λόγισαι α ενενόησας και εποίησας, και νοήσεις από σαυτού, μηδέν αδίκως τούτους πάσχειν…».
Τα γεγονότα που συνέβησαν στη συνέχεια εξέπληξαν τον Όσιο και συνετέλεσαν, ώστε όχι μόνο να ανατραπεί ο ασεβής λογισμός, αλλά και να πά­ρει αμέσως την απόφαση να εγκαταλείψει τον κόσμο, και να αναχωρήσει στα όρη προς τους αναχωρητές, όπου έγινε μαθητής του αγίου Ιακώβου, εμπεί­ρου στην πνευματική ζωή και την άσκηση. Ο άγιος Ιάκωβος, ως Ιεράρχης Νίσιβης, στην Οικουμενική Σύνοδο της Νικαίας (325) πήρε μαζί του τον ε­κλεκτό μαθητή του, που ήταν τότε μόλις δεκαεννέα ετών. Με της οδηγίες του αγίου Ιακώβου, ο εργάτης της υπακοής, άρχισε να μελετά τις Άγιες Γραφές, να αγωνίζεται για την αληθινή πίστη, και να διδάσκει το λαό στο διδασκαλείο της Νίσιβης.
Οι βιογράφοι του Οσίου μιλούν γι’ αυτόν με πολύ θαυμασμό. Ο μα­κάριος Εφραίμ πολύ νέος αρχίζει με αυταπάρνηση τους πνευματικούς αγώνες, προκόπτει στην καθαρότητα και τον αγιασμό, και γίνεται δοχείο των δωρεών του Αγίου Πνεύματος. Μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα μυείται στο πνεύμα της μοναστικής φιλοσοφίας, χωρίς να προηγηθεί μακρά θητεία στην υπακοή και την άσκηση. Ο ιστορικός Σωζόμενος επισημαίνει την απροσδόκητη και καταπληκτική επίδοση του Οσίου στο χώρο της παιδείας των Σύρων. Χωρίς να φοιτήσει στις περίφημες σχολές της Ανατολής (Αντιό­χειας, Αλεξάνδρειας κ.α.), και χωρίς να σπουδάσει την κοσμική σοφία της εποχής του, που ήταν αξιόλογη, γίνεται ο Εφραίμ μέτοχος της θείας σο­φίας, και πληρούται από το χάρισμα της διδασκαλίας.
Ο ίδιος ο Όσιος  ομολογεί τη δωρεά που έλαβε, και αποκαλύπτει, διηγούμενος την οπτασία που είδε ενώ ακόμη ήταν μικρός· «Είδα μια κληματαριά που είχε άφθονα σταφύλια και φύτρωσε στη γλώσσα μου· και αφοί βγήκε έξω από το στόμα μου, απλώθηκαν τόσο πολύ οι κληματόβεργές της, ώστε σκέπασαν όλη τη γη· και όλα τα πουλιά κάθονταν πάνω στην κληματαριά και πετώντας ολόγυρά της έβρισκαν βοσκή στα σταφύλια της, και όσο τα πουλιά έτρωγαν τον καρπό της, τόσο περισσότερο ο καρπός εκείνος πλήθαινε».
Στο πρόσωπο του Οσίου Εφραίμ είναι αισθητή η ενέργεια της δωρε­άς. Από πολύ νέος γίνεται κάτοχος των υψηλών εννοιών και συλλήψεων της αληθινής φιλοσοφίας, και ξεπερνά στη σαφήνεια και λαμπρότητα του λόγου και στον πλούτο και ορθότητα των νοημάτων τους πιο σπουδαίους και ονομαστούς διδασκάλους της εποχής του. Ο Μέγας Βασίλειος, κατά τον Σωζόμενο, εθαύμασε τον άνδρα για την παιδεία του και ανεπιφύλακτα κατέθεσε τη μαρτυρία του, ότι ο Εφραίμ υπερέχει από όλους τους άνδρες της εποχής του.
Αλλά ο Όσιος δεν ήταν μόνο διδάσκαλος της ευσεβείας, αλλά και α­γαθός δούλος και εργάτης των εντολών του Χριστού. Τόση ήταν η αγάπη του για το λαό του Θεού, ώστε με προθυμία άφηνε τον τόπο της ησυχίας και της ασκήσεως, όταν η ανάγκη το απαιτούσε.
Στα χρόνια της σύντομης βασιλείας του Ιουλιανού του Παραβάτη (361-363) αρχίζουν οι επιδρομές των Περσών προς τη Μεσοποταμία, και πολιορκείται η Νίσιβη από το βασιλιά Σαπώρ Β’ τον Μέγα (309-379). Ο Όσιος μετέχει στα θαυμαστή υπεράσπιση της πόλης ενισχύοντας και στηρί­ζοντας το λαό. Το 363 μετά το θάνατο του αγίου Ιακώβου, Αρχιεπισκό­που, η Νίσιβη πέφτει στα χέρια των Περσών, καταστρέφεται το διδασκαλείο στο οποίο δίδασκε ο Όσιος, και πολλοί χριστιανοί εγκαταλείπουν τη Νίσι­βη και καταφεύγουν στην Έδεσσα, που όπως λέει ο Όσιος, «ηυλόγηται εκ στόματος Κυρίου διά των Αυτού μαθητών». Μαζί τους αναχωρεί και ο Εφραίμ, και καταφεύγει στην Έδεσσα για δύο λόγους, κατά τον Γρηγόριο Νύσσης· για να προσκυνήσει τα άγια λείψανα του Αποστόλου Θαδδαίου, και για να συναντήσει κανένα σοφό άνδρα και να απολαύσει κάποιον καρπό γνώσεως από τη συνάντησή του. Ο Ευάγριος αναφέρει, ως σκοπό της κα­ταφυγής του Οσίου στην πόλη των Εδεσσηνών, και την προσκύνηση «της αχειροποιήτου του Σωτήρος Εικόνος» που φυλάσσονταν σ’ αυτή.
Όσο χρόνο έμεινε στην Έδεσσα, για να μην επιβαρύνει τους αδελφούς και την Εκκλησία για τη συντήρησή του, εργάσθηκε με μισθό σε κάποιον ι­διοκτήτη λουτρών, και τις ώρες που ήταν εύκαιρος κήρυττε προς τους εθνικούς το λόγο του Θεού. Κατόπιν κατά τη συμβουλή του ονομαστού γέροντος Ιουλιανού αναχώρησε σε κάποιο έρημο όρος της Εδέσσης προς άσκηση. Δεν πέρασε όμως πολύς καιρός και ο γέρων Ιουλιανός πληροφορήθηκε από κάποια οπτασία ότι ο Εφραίμ είναι ο μόνος από τους συμπολίτες του στον οποίο δόθηκε το χάρισμα να διδάξει τους ανθρώπους.

συναχίζεται - πηγή

Βλέπω τι μας περιμένει γι’ αυτό πονάω!

Βλέπω τι μας περιμένει γι’ αυτό πονάω!


Περνούν τά χρόνια καί τι δύσκολα χρόνια! Δεν ­τελείωσαν τα θέματα. Βράζει το καζάνι. Αν δεν είναι λίγο δυναμωμένος κανείς, πώς θα μπορέσει να αντιμετωπίσει μιά δύσκολη κατάσταση; Ό Θεός δεν έκανε ανεπρόκο­πους ανθρώπους. Πρέπει να καλλιεργήσουμε το φιλότιμο. Αλήθεια, Θεός φυλάξει, αν γίνει ένα τράνταγμα, πό­σοι θα σταλθούν όρθιοι; Πριν από τον πόλεμο τού ’40, στην Κόνιτσα, εκεί πού είχα το μαραγκουδάδικο ήταν ή αγορά καί έφερναν οι χωρικοί καλαμπόκι, σιτάρι κ.λπ. Μερικοί πλούσιοι,  τι πλούσιοι, αυτοί δηλαδή πού έπαιρ­ναν κάποιους τόκους από τις Τράπεζες, όταν πήγαι­ναν οι καημένοι οι χωρικοί το καλαμπόκι στην αγορά, για να το πουλήσουν, αυτοί το κλωτσούσαν με το πόδι καί ρωτούσαν πόσο έχει. Όταν ήρθε ό πόλεμος καί ανα­γκάσθηκαν να τά πουλήσουν όλα, «καλημέρα» έλεγε ό ένας, «έχεις καλαμπόκι;» ρωτούσε ό άλλος. Γι’ αυτό τώρα να ευχαριστείτε τον Θεό για όλα.
Κοιτάξτε να ανδρωθείτε. Σφιχτήτε λιγάκι. Βλέπω τι μας περιμένει, γι’ αυτό πο­νάω. Μην αφήνετε τον εαυτό σας χαλαρό. Ξέρετε τι τραβάνε άλλου οι Χριστιανοί; Στην Ρωσία μέσα στα κάτεργα. Τι δυσκολίες! Που πνευματικά βιβλία! Αφήστε την Αλβα­νία. Δυστυχία! Δεν έχουν να φάνε. Ούτε Εκκλησίες άφη­σαν ούτε μοναστήρια. Τά ονόματα τους τά άλλαξαν καί αυτά, γιατί δεν ήθελαν να ακούγονται χριστιανικά ονό­ματα. Καί στην Αμερική ακόμη, οι Ορθόδοξοι είναι λί­γοι, σκορπισμένοι σε διάφορα μέρη, καί ξέρετε τι τραβάνε; Να μην υπάρχει ορθόδοξη κοινότητα, να πηγαίνουν με το τραίνο ώρες μακριά, για να εκκλησιασθούν, να έρχονται στο Άγιον Όρος να συμβουλευθούν για ένα θέμα! Είναι μεγάλη αχαριστία αυτό το χαλαρό πνεύμα πού υπάρχει στην Ελλάδα.
Πόσους Άγιους θα παρουσιάσει ό Θεός στα κράτη πού υπήρχε κομμουνισμός! Μάρτυρες! Εκείνοι είχαν αποφασίσει τον θάνατο. Είχαν μεγάλες θέσεις καί δεν συμφωνούσαν με τους νόμους, όταν ήταν αντίθετοι με τον νόμο του Θεού. «Δεν συμφωνώ! σκοτώστε με! κλείστε με φυλακή!», έλεγαν, για να μην παρασυρθούν καί οι άλλοι. Εδώ πολλοί, χωρίς να ζορίζονται, δείχνουν τέτοια αδια­φορία! Λίγο αν περνούσαν μιά δυσκολία, έναν πόλεμο ή δύσκολα χρόνια, θα ήταν διαφορετικά. Γιατί τώρα είναι σαν να μη συμβαίνει τίποτε. Είναι πώς να το πει κανείς; σαν ένας να έρχεται από την Αυστραλία με το αεροπλάνο την άνοιξη στην Ελλάδα καί να φεύγει από ‘δω το φθινόπωρο για την Αυστραλία, οπότε φθάνει εκεί πάλι άνοιξη. Από άνοιξη σε άνοιξη, καί χειμώνα δεν βλέπει, δεν ξέρει ούτε τι γίνεται τον χειμώνα ούτε από κακο­καιρίες ούτε τίποτε.
-   Γέροντα, πώς μπορούμε να βοηθήσουμε έναν άνθρωπο αδιάφορο;
-  Να του βάλουμε την καλή ανησυχία, να τον προβλη­ματίσουμε, για να θέληση ό ίδιος να βοηθηθεί. Με το ζόρι δεν γίνεται. Πρέπει να διψάει ό άλλος, για να του δώσεις να πιει νερό. Δώσε σε έναν πού δεν έχει όρεξη, να φάει μέ τό ζόρι· θα το κάνει εμετό. Όταν ό άλλος δεν θέλει, δεν μπορώ να του στερήσω την ελευθερία, το αυτεξούσιο.
(ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ – ΛΟΓΟΙ B΄ – ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ)

Παρασκευή 16 Ιανουαρίου 2015

Πάπας Φραγκίσκος

Πάπας Φραγκίσκος για την Charlie Hebdo: «Αν βρίσεις την μάνα μου, να περιμένεις μια μπουνιά σαν απάντηση»

Posted: Ιανουαρίου 16, 2015 at 12:19 μμ, Last Updated:
Clipboard2
Ο Πάπας Φραγκίσκος, δήλωσε πως υπάρχουν όρια στην ελευθερία της έκφρασης, καθώς η πρόκληση μέσω της γελιοποίησης των ιερών και των όσιων του «άλλου», δεν μπορεί να συμβαίνει χωρίς να υπάρχουν ευθύνες.

Ο Πάπας έκανε αυτές τις δηλώσεις στην διάρκεια του ταξιδιού του προς της Φιλιππίνες, όπου χθες πραγματοποιήθηκαν συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας εναντίων της απεικόνισης του Μωάμεθ, στο Γαλλικό σατυρικό περιοδικό Charlie Hebdo.
philippines-protest-prophet-charlie-hebdo
Όπως δήλωσε, «Η ελευθερία του λόγου και της έκφρασης, είναι θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά παρόλα αυτά, πρέπει να υπάρχουν όρια, στην προσβολή και την γελιοποίηση της πίστης και των ιδανικών του άλλου»
Σαν παράδειγμα ο Πάπας, ανέφερε πως αν ο διοργανωτής του ταξιδιού στις Φιλιππίνες, Αλμπέρτο Τζεσπάρι, έβριζε την μητέρα του, θα έπρεπε να περιμένει μια μπουνιά ως απάντηση.
Πολλοί άνθρωποι έσπευσαν να υποστηρίξουν το δικαίωμα της σατιρικής εφημερίδας να δημοσιεύει εμπρηστικά σκίτσα, του προφήτη Μωάμεθ, αλλά πρόσφατα το Βατικανό και τέσσερεις εξέχοντες Ιμάμηδες της Γαλλίας, εξέδωσαν κοινό ανακοινωθέν, που καταδίκασε τις επιθέσεις, αλλά προέτρεψαν τα μμε να δείχνουν σεβασμό απέναντι στην θρησκεία.
πηγή

Τρίτη 13 Ιανουαρίου 2015

Ήλθε η πολυπόθητη αγιοκατάταξη του Γέροντα Παϊσίου!

Έκτακτο: Ήλθε η πολυπόθητη αγιοκατάταξη του Γέροντα Παϊσίου! Άγιε Παΐσιε πρέσβευε υπέρ ημών!

Posted: Ιανουαρίου 13, 2015 at 4:37 μμ, Last Updated:
PAISIOS1
Ήταν Άγιος στις ψυχές μας, ήταν Άγιος της Ορθόδοξης συνειδήσεως  μας, ήταν Άγιος της Πατρίδας μας, τώρα θα είναι και Άγιος στο Αγιολόγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας. Άγιε Παΐσιε πρέσβευε για την πατρίδα μας, για τη σωτηρίας του Έθνους μας και των ψυχών όλων των πιστών της Αγίας Ορθοδοξίας μας.
ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ 
ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ 
Συνῆλθεν, ὑπό τήν προεδρίαν τῆς Α. Θ. Παναγιότητος, ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος εἰς τήν τακτικήν συνεδρίαν αὐτῆς σήμερον, Tρίτην, 13ην Ἰανουαρίου 2015, πρός ἐξέτασιν τῶν ἐν τῇ ἡμερησίᾳ διατάξει ἀναγεγραμμένων θεμάτων.
Κατ᾿ αὐτήν, ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος:
α) ὁμοφώνως ἀποδεχθεῖσα εἰσήγησιν τῆς Κανονικῆς Ἐπιτροπῆς ἀνέγραψεν εἰς τό Ἁγιολόγιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τόν μοναχόν Παΐσιον Ἁγιορείτην καί β) προτάσει τῆς Α. Θ. Παναγιότητος, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου, διά ψήφων κανονικῶν ἐξελέξατο παμψηφεί τόν Πανοσιολ. Ἀρχιμανδρίτην κ. Εἰρηναῖον Ἀβραμίδην, διακονοῦντα ἐν Παρισίοις, Βοηθόν Ἐπίσκοπον παρά τῷ Σεβασμιωτάτῳ Μητροπολίτῃ Γαλλίας κυρίῳ Ἐμμανουήλ, ὑπό τόν τίτλον τῆς πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Ἐπισκοπῆς Ρηγίου.
Ἐν τοῖς Πατριαρχείοις, τῇ 13ῃ Ἰανουαρίου 2015
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου

Κυριακή 11 Ιανουαρίου 2015

"Θέλω να πάρεις το καλάθι και να πας στο ποτάμι να μου φέρεις νερό"

"Θέλω να πάρεις το καλάθι και να πας στο ποτάμι να μου φέρεις νερό"

Ζούσε κάποτε, σ’ ένα χωριό μία χήρα πολύ φτωχιά με το μοναχογιό της. Για να μεγαλώσει το παιδί της ξενοδούλευε κι επειδή έβαλε σ’ αυτό όλο το μεράκι της,άπ’ τον καημό της αποφάσισε να το σπουδάσει. Πήγε λοιπόν κι έπεσε στα γόνατα μπροστά στην Παναγία κι έλεγε: «Παναγία μου αξίωσέ με εμένα την αμαρτωλή να σπουδάσω το μοναχογιό μου». Έτσι με χίλιες στερήσεις και προσευχές κατάφερε η φτωχή χήρα να σπουδάσει το γιό της γιατρό.
Κάποια μέρα, με το δίπλωμα στην τσάντα ξεκίνησε ο γιατρός να επισκεφτεί τη μάνα του,που είχε πιά γεράσει, για να την ευχαριστήσει. Η μάνα τον υποδέχτηκε με πολλή χαρά και με βαθιά ευγνωμοσύνη στην Παναγία, που την αξίωσε να πραγματοποιήσει το όνειρο της ζωής της.
Την άλλη μέρα, Κυριακή, πηγαίνει και ξυπνάει το γιό της και του λέει: «Σήκω, γιέ μου, να πάμε να ευχαριστήσουμε την Παναγία για την προκοπή σου. Ο γιατρός όμως της αρνήθηκε να πάει στην εκκλησία, γιατί δεν πίστευε, όπως είπε, στα λόγια της και τα θεωρεί ξεπερασμένα.

Η μάνα φαρμακώθηκε, δεν είπε τίποτε, μόνο πήγε μονάχη της κι έκλαψε μπροστά στην εικόνα της Μεγαλόχαρης με ευχαριστία αλλά και πόνο. Όταν γύρισε στο σπίτι, ο γιός της, ο γιατρός, τη ρώτησε: «Ε μάνα, τι κατάλαβες απ’ τα λόγια της εκκλησίας, εσύ, αγράμματη γυναίκα;» Η χήρα δεν απάντησε, μόνο έπιασε ένα καλάθι από την αποθήκη και του λέει: «Γιε μου, το πρωί δεν με άκουσες να ‘ρθείς μαζί μου στην εκκλησία. Συγχωρεμένος να είσαι. Τώρα όμως θέλω να μου κάνεις μία άλλη χάρη και μη μου την αρνηθείς. Θέλω να πάρεις το καλάθι και να πας στο ποτάμι να μου φέρεις νερό. «Μα με το καλάθι να σου φέρω νερό, μάνα; Τόσο τα χεις χαμένα»;Λέει εκείνος. «Πήγαινε εσύ για το χατίρι μου, του απαντάει εκείνη, κι ο,τι θέλει ας γίνει».
Παραξενεμένος ο γιατρός, πηγαίνει στο ποτάμι, βουτάει μέσα το καλάθι, το βγάζει και γυρίζει στο σπίτι με το καλάθι άδειο. «Να, μάνα το καλάθι σου, όπως μου το ‘δωσες. Σου την έκανα την χάρη. Βλέπεις εσύ να έχει νερό μέσα;», λέει ο γιατρός.«Ευχαριστώ, γιέ μου, που μ’ άκουσες. Βλέπεις όμως εσύ το καλάθι όπως σου το’δωσα»; Απαντάει η μάνα. «Έ ναί, μόνο που είναι βρεγμένο». «Βλέπεις λοιπόν, γιέ μου, ότι δεν είναι το ίδιο, όπως σου το ‘δωσα; Το πήρες στεγνό, κατάξερο και μου το ‘φερες μουσκεμένο. Έτσι κι εγώ πηγαίνω αγράμματη στην εκκλησία, δεν φέρνω τη σοφία της, αλλά είμαι δροσισμένη άπ’ τη χάρη της και αυτό με συντηρεί τόσα χρόνια και κατάφερα με τη χάρη Της να σε σπουδάσω.
Τότε κατάλαβε ο γιατρός, ότι ο Θεός «εμώρανε την σοφία του κόσμου τούτου… και τα μωρά του κόσμου εξελέξατο…» κι έβαλε μετάνοια στη μάνα του και πήγαν ύστερα μαζί στην εκκλησία κι ευχαρίστησαν την Παναγία.

μακαριστού Οικονόμου π. Ευέλθωντος Χαραλάμπους
 

Σάββατο 10 Ιανουαρίου 2015

Αγιασμός σπιτιού 2015

Ο Αγιασμός των υδάτων Θεσ/κη





*****
Χτύπησε το κουδούνι.
Ήμουνα ακόμα ξαπλωμένη.
Είχα δύσκολη νύχτα, κοιμήθηκα μετά τις 8π.μ.
Άκουγα την φασαρία της ημέρας γύρω μου, μα έμενα εκεί στο κρεβάτι που ήταν και ζεστά.
Έτρεξα στην εξώπορτα, φώναξα, κανένας δεν απάντησε.
4 ήταν τα βήματα που είδα απ' το παράθυρο που έφευγαν!
Είδα ένα μαύρο ράσο ν' ανεμίζει! Έτρεχε να προλάβει!
"Παπά - Δημήτρηηηηηηη"!
Σα να γνώρισα αυτό το ράσο που όποτε το δω, "ανεμίζει"!
Περπατάει αέρινα αυτός ο παπάς, ακόμα και μέσα στην εκκλησία!
Κάνει το θυμιατό, τα καντήλια, ακόμα και τους πολυελαίους, να "χορεύουν"!
Ήταν ο παπά - Δημήτρης, ο παλιός παπάς της γειτονιάς μας, που τώρα είναι στην ενορία της φίλης μου!
Μου είπε στο τηλέφωνο πως πήγε και της διάβασε αγιασμό και ζήλεψα...
Πού να ήξερα, πως θα 'ρχόταν και στο δικό μου σπίτι!
"Εσύ; Εδώ;"
"Ήρθα λίγο να βοηθήσω..."
Δεν πρόλαβα να πω πολλά. "Ξέρω, πολλά τα σπίτια, χάρηκα! Δε φαντάζεσαι, πόσο!"
Τι να φανταστεί, άλλωστε;
Να τους προλάβει όλους ήθελε και συνάμα, να τους δει.

Ξυπόλητη στην παγωμένη σκάλα, λες και θα πήγαινα μαζί του!
Όλη η γειτονιά στο πόδι, χαμογελαστή!
"Παπα - Δημήτρη, παπα - Δημήτρη!"

"Καλημέρα, γείτονες! Τι λέτε; Θα μαζέψουμε υπογραφές να μας τον φέρουν πάλι;"
"Ναι, ναι"!!! ακούστηκαν πολλές, αντρικές και γυναικίες φωνές!

Ο παπά Δημήτρης που και νεκρούς ανασταίνει!
Να είναι γερός, δυνατός, ευτυχισμένος και πάντα αέρινος, όπου και να είναι!
Θα ήθελα να ήταν ξανά κοντά μας!
Θα πήγαινα συχνά, πάλι, στις αγρυπνίες του, όπως τότε... που μέσα στον Ιερό Ναό του Αγίου Νεκταρίου, όλα "μίλαγαν" πολύ!
Τώρα, σωπαίνουν... μαζί τους κι εγώ.

Υγ. Σε πρώτη ζήτηση, βρήκα αυτό το βιντεάκι.

Κυριακή 4 Ιανουαρίου 2015

Μνήμη Αγίου Εφραίμ:

Μνήμη Αγίου Εφραίμ: Πώς ανακαλύφθηκε το θαυματουργό σκήνωμα του Οσίου στη Νέα Μάκρη Αττικής


Χρειάστηκαν 524 ολόκληρα χρόνια από το μαρτυρικό του θάνατο μέχρι να φανερωθεί. Με μια σειρά γεγονότων όπως οράματα, σημάδια του Θεού και εμφανίσεις του ίδιου του Αγίου, βρέθηκαν στις 3 Ιανουαρίου 1950 τα Ιερά του Λείψανα και έγινε σταδιακά γνωστή η ζωή του. Χιλιάδες πιστοί κατακλύζουν κάθε χρόνο τη Νέα Μάκρη, ελπίζοντας σε ίαση ψυχική, σωματική και πνευματική. Εκεί η Ηγουμένη Μακαρία και οι Μοναχές της, με πολλή ευσέβεια δέχονται τους επισκέπτες στην Ιερά Μονή, όπου φυλάσσονται τα Ιερά Λείψανα του Αγίου Εφραίμ.
 
Η Ηγουμένη ήταν εκείνη που είχε την αξίωση να βρει το Άγιο σκήνωμα, όταν ήτα νεαρή. Η Θεία Πρόνοια την είχε οδηγήσει το 1945 στα ερείπια του Μοναστηριού του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Βλέποντας το ερημωμένο Μοναστήρι αποφάσισε να μείνει εκεί και να προσπαθήσει σταδιακά να αναστηλώσει την παλαιά Μονή. Καθώς εργαζόταν στο προαύλιο άκουσε μια απόκοσμη βαθιά φωνή να λέει: «Σκάψε εκεί και θα βρεις». Η Μοναχή φώναξε έναν εργάτη και του ζήτησε να σκάψει στο συγκεκριμένο σημείο της αυλής. Εκεί υπήρχε ένας μισογκρεμισμένος τοίχος, ένα μέρος που έμοιαζε με παλαιό κελί Μοναχού. Σκάβοντας ανακάλυψε ο εργάτης ένα κρανίο, που εξέπεμπε γλυκιά ευωδία. Η Μοναχή κατάλαβε ότι βρήκαν το λείψανο κάποιου Αγίου και το ασπάστηκε ευλαβικά. Κατόπιν βρήκε ολόκληρο το σκήνωμα του Αγίου. Τα πήρε και τα τοποθέτησε σε μια θυρίδα. Το βράδυ που βρισκόταν στην παλαιά Εκκλησία άκουσε βήματα από την πλευρά που είχε βρεθεί ο τάφος, να διασχίζουν την αυλή και να κατευθύνονται προς την Εκκλησία. Την κυρίευσε φόβο και ξαφνικά άκουσε μια φωνή να της λέει: «Μέχρι πότε θα με αφήσεις εκεί πέρα; Και ποιος μου έβαλε το κεφάλι έτσι…»
 
Στράφηκε προς τη φωνή και τον είδε να στέκεται στην πόρτα. Ήταν ψηλός, αδύνατος, πολύ μελαχρινός, με μικρά στρογγυλά μάτια που είχαν ρυτίδες στις άκρες, γενειάδα που έφτανε ως το στήθος του και φορούσε ράσο. Με το δεξί του χέρι την ευλογούσε, ενώ από το αριστερό έβγαινε ένα φως απόκοσμο. Αγαλλίασε η ψυχή της μπροστά στη μορφή του και με θάρρος του απάντησε: «Συγχώρησέ με. Μόλις ξημερώσει με το καλό, θα τα φροντίσω όλα».
 
Πράγματι το πρωί η Μοναχή πήρε τα οστά, τα καθάρισε προσεκτικά από το χώμα, τα έβαλε σε μια θυρίδα στο Ιερό της Εκκλησίας και τους άναψε κι ένα καντηλάκι. Την ίδια νύχτα είδε στο όνειρό του τον ίδιο Μοναχό. Κρατούσε στην αγκαλιά του μια εικόνα του, φτιαγμένη από ασήμι. Δίπλα του βρισκόταν ένα μανουάλι. Η Μοναχή πλησίασε, άναψε μια λαμπάδα και άκουσε τη φωνή του: «Σε ευχαριστώ πολύ. Το όνομά μου είναι Εφραίμ».
 
Με διάφορες οπτασίες και οράματα, ο Άγιος Εφραίμ φανέρωνε στις αδελφές του Μοναστηριού την ιστορία της ζωής του. Η Μοναχή Μακαρία αφηγείται: Ένα μεσημέρι λαγοκοιμόταν από την κούραση. Ξαφνικά βλέπει: «Μια ιερή πομπή να πλησιάζει προς το κελί της, ψάλλοντας ύμνους. Έφτασαν μέσα στο κελί, πήραν το σώμα του Αγίου που το κουβαλούσαν στους ώμους τους και το απόθεσαν στην αγκαλιά της. Οι ιερείς ξεκίνησαν να κάνουν την κηδεία και όλοι μαζί βρέθηκαν μέσα σε μια Βυζαντινή Εκκλησία, με περίτεχνο διάκοσμο, αφιερωμένη στον Άγιο».
 
Ένα μικρό κοριτσάκι που ζούσε στο ίδρυμα της Μονής μαζί με τη γιαγιά του, ένα βράδυ που ήταν ξαπλωμένο στο κρεβάτι του, είδε τον Άγιο να το πλησιάζει. Εκείνος το είδε φοβισμένο, του χάιδεψε το κεφάλι και του είπε: «Μη με φοβάσαι παιδί μου. Είναι ο Άγιος Εφραίμ». 
 
Η γιαγιά του κοριτσιού ένα βράδυ αργά άκουσε κάποιον να στέκεται έξω από την πόρτα του θαλάμου. Πιστεύοντας πως ήταν η αδελφή Μακαρία της φώναξε. Ξαφνικά μια λάμψη φώτισε όλη την περιοχή του Μοναστηριού. Μέσα από το φως εμφανίστηκε ο Άγιος. Κρατούσε στα χέρια του μια μικρή Βυζαντινή Εκκλησία, που είχε τέσσερις τρούλους στις άκρες κι έναν μεγάλο στο κέντρο με ένα φωτεινό Σταυρό. Αμέσως η γιαγιά γονάτισε μπροστά του και ο Άγιος της μίλησε: «Είμαι ο Μεγαλομάρτυρας Εφραίμ. Γεννήθηκα 14 Σεπτεμβρίου, ανήμερα του Σταυρού και πάλι 14 Σεπτεμβρίου ημέρα του Σταυρού, άρχισε το μαρτύριό μου. Να πεις στην αδελφή Μακαρία, πως θέλω να μου φτιάξει ένα τέτοιο προσκυνητάρι, στη στροφή του δρόμου, εκεί που καθόμουν και ξεκουραζόμουν».
Πράγματι οι Μοναχές έφτιαξαν το προσκυνητάρι, ένα κομψοτέχνημα, μικρογραφία Βυζαντινής Εκκλησίας.
 
Είναι αναρίθμητες οι μαρτυρίες για τις εμφανίσεις και τα θαύματα του Αγίου Εφραίμ. Ένα από αυτά αφορά την Εκκλησία του. Όταν έφτασε η ευλογημένη ώρα, που αξίωσε ο Κύριος, να χτιστεί ο Ναός του Αγίου, βρέθηκε από Θεία Πρόνοια, παλιά πέτρα που στόλιζε άλλοτε ένα οικοδόμημα στην Αθήνα. Η Ηγουμένη Μακαρία αναρωτιόταν, πού ακριβώς θα ήθελε ο Άγιος να χτιστεί η Εκκλησία του. Φτάνει τότε μια προσκυνήτρια στο Μοναστήρι και της λέει: «Είδα στο όνειρό μου τον Άγιο Εφραίμ και μου είπε: «Να πας να πεις στη Γερόντισσα, ότι τον τάφο μου τον θέλω μέσα στην Εκκλησία μου».
 
Πεντέμισι αιώνες φύλαγε η γη, σαν πολύτιμο θησαυρό στους κόλπους της τον Άγιο Εφραίμ, μέχρι που ο πολυεύσπλαχνος Θεός μας τον φανέρωσε, για να τον έχουμε βοηθό και οδηγό στις δύσκολες μέρες που ζούμε. Ας αναγνωρίσουμε όλοι μας τη δύναμη της πίστης και της προσευχής και ας προστρέχουμε σε Αυτόν, με ταπεινή καρδιά, παρακαλώντας Τον να μας ελεήσει. Και όλοι μαζί, ας ζητήσουμε από Αυτόν τον Άγιο του Θεού Εφραίμ, να είναι πάντα δίπλα μας, να μας φωτίζει, να μας στηρίζει και να μας καθοδηγεί.

Πηγή υλικού
Βίοι Ορθόδοξων Αγίων, Ο Άγιος Εφραίμ, Εκδόσεις «Ένθεος Βίος»
 
πηγή