Ταμένο blog...
στίγματα κάποιων στιγμών
και θαυμάτων

Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2014

Εκκληση: Μία προσευχή από όλη την Ελλάδα για τους ναυαγούς αδελφούς

Εκκληση: Μία προσευχή από όλη την Ελλάδα για τους ναυαγούς αδελφούς

Εκκληση: Μία προσευχή από όλη την Ελλάδα για τους ναυαγούς αδελφούς
Το ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟ ΒΗΜΑ καλεί όλο τον κόσμο να υψώσει τα χέρια στον ουρανό για μία θερμή ευχή για τους 300 και πλέον εναπομείναντες επιβάτες  του πλοίου «Norman Atlantic», στο οποίο εκδηλώθηκε φωτιά στις 4.00 τα ξημερώματα, ενώ έπλεε σε διεθνή χωρικά ύδατα, 45 ναυτικά μίλια ανοιχτά της Κέρκυρας.
Ευχόμαστε η Παναγία κι ο Αη Νικόλας να σώσουν τους εναπομείναντες ναυαγούς. Είναι συγκλονιστιική η μαρτυρία ενός νεαρού άνδρα που ακούσαμε σε τηλεοπτικό σταθμό :΄΄ Ολοι είμαστε εδώ μαζεμένοι για να ζεσταθούμε και προσευχόμαστε για να σωθούμε, ένα μικρό αγοράκι ρώτησε την μητέρα του με λιγμούς: Μαμά θα μας σώσει ο Θεός;......''
Το ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΙΚΟ ΒΗΜΑ από τις πρώτες πρωϊνές ώρες ενημέρωσε πολλούς Αγιορείτες πατέρες να προσευχηθούν  για την σωτηρία των συνανθρώπων μας. Μοναχοί έσπευσαν σε θααυματουργές εικόνες και προσευχότανε και ανάβανε λαμπάδες ενώ άλλοι έκαναν κομποσχοίνι.

Πώς ο Άγιος Νικόλαος έγινε Αϊ-Βασίλης

Πώς ο Αγιος Νικόλαος έγινε Αϊ-Βασίλης



Ο επίσκοπος από τα Μύρα της Λυκίας και το συνονθύλευμα μύθων από διαφορετικές εποχές και περιοχές του κόσμου που διαμόρφωσαν την εικόνα του ασπρομάλλη γενειοφόρου με τα κόκκιναEίναι σχεδόν 6.000 χιλιόμετρα από τον Βόρειο Πόλο, αλλά ο Αϊ- Βασίλης τα διανύει σε χρόνο-μηδέν, πάνω στο έλκηθρο που το σέρνουν ζωηρά ελάφια στον βραδινό ουρανό. Με την ίδια ευκολία και ταχύτητα ανεβοκατεβαίνει από καμινάδες για να μοιράσει δώρα στα παιδιά όλου του κόσμου. 


Στη δυτική παράδοση είναι ντυμένος στα κόκκινα, έχει πυκνή λευκή γενειάδα, είναι στρουμπουλός και γελάει με την καρδιά του. Αυτός είναι ο Σάντα Κλάους των Αγγλων και των Αμερικανών, ο Περ Νοέλ των Γάλλων, ο Βάιναχτσμαν των Γερμανών και πάει λέγοντας.
Αλλά ο θρύλος γεννήθηκε αλλού, κοντά στο Ντεμρέ της σημερινής Νότιας Τουρκίας. Η ιστορία ξεκινάει τον 4ο αιώνα, όταν η περιοχή ήταν γνωστή ως Μύρα της Λυκίας.
Αρχαία ερείπια μαρτυρούν τη σημασία της πόλης: ένα ρωμαϊκό αμφιθέατρο και λαξευτοί τάφοι στο βουνό, τόποι ταφής των πλούσιων κατοίκων. Εκεί λοιπόν έζησε ο Νικόλαος, Επίσκοπος Μύρων, γνωστός και αγαπητός για τις καλές του πράξεις.
Εγινε άγιος αμέσως μετά τον θάνατό του και η εκκλησία του Αγίου Νικολάου δεσπόζει σήμερα στο κέντρο του Ντεμρέ. Πιστοί έρχονται από όλον τον κόσμο για να προσκηνύσουν στον εορτασμό της μνήμης του τον Δεκέμβριο.

Ιστορίες για την καλοσύνη του Νικολάου εξαπλώθηκαν μετά τον θάνατό του. Τόσο αγαπητός ήταν που τα οστά του εκλάπησαν από τα Μύρα το 1087 και μεταφέρθηκαν στην Ιταλία για να μην πέσουν στα χέρια των τούρκων εισβολέων. Στην ορθόδοξη παράδοση έγινε ο προστάτης άγιος των παιδιών και των ναυτικών. Αλλά χρειάστηκαν αιώνες για να μεταμορφωθεί η εικόνα του καλού επισκόπου στον Αϊ-Βασίλη με τα κόκκινα. 


Η ιστορία του Αγίου Νικολάου ταξίδεψε και ρίζωσε σε ολόκληρη την Ευρώπη. Ο Αγιος Νικόλαος έγινε προστάτης της Μόσχας και της γεωργίας στη Ρωσία και του Ναυτικού στο Αμστερνταμ της Ολλανδίας, όπου, παρά την απαγόρευση αναγνώρισης αγίων που επέβαλλε ο προτεσταντισμός, επέζησε με το όνομα Σίντερ Κλάας, ο οποίος την ημέρα της εορτής του, στις 6 Δεκεμβρίου, παριστάνεται με ιερατική στολή και επισκοπική ράβδο να μοιράζει δώρα στα παιδιά. 


Αυτή είναι μάλλον η πιο καθαρή μορφή του Αγίου Νικολάου που απέμεινε σήμερα, αν και στην Ολλανδία παρουσιάζεται να έχει ως βοηθό του και ένα αγόρι από την Αιθιοπία, τον Μαύρο Πιτ, που η παράδοση θέλει να τον είχε απελευθερώσει ο Σίντερ Κλάας στα Μύρα και ο οποίος από ευγνωμοσύνη έμεινε για πάντα μαζί του ως βοηθός.
Ευρωπαίοι άποικοι, κυρίως Ολλανδοί, μετέφεραν μαζί τους τον μύθο στον Νέο Κόσμο.
Η συνέχεια γράφτηκε στη Νέα Υόρκη στις αρχές του 19ου αιώνα, όταν οι Αμερικανοί άρχισαν να ψάχνουν τρόπους για να δημιουργήσουν νοσταλγικές παραδόσεις και στράφηκαν προς τον Αγιο Νικόλαο, ο οποίος γιορτάζεται λίγες ημέρες πριν από τα Χριστούγεννα.
Το 1810, τη βραδιά της γιορτής του Αγίου Νικολάου στις 6 Δεκεμβρίου, παρουσιάστηκε από τον Ιστορικό Σύλλογο της Νέας Υόρκης η πρώτη αμερικανική εικόνα του Αγίου Νικολάου με έντονες τις αρχικές ορθόδοξες ρίζες της αλλά και με ένα τζάκι πλάι του με δώρα που υπονοεί την επίσκεψή του στα σπίτια. Αναγράφεται ρητά η εορτή του στις 6 Δεκεμβρίου και το πραγματικό ελληνικό όνομα του Αγίου Νικολάου.

Μερικά από τα πιο γνωστά δυτικά έθιμα των Χριστουγέννων, το έλατο και οι κάλτσες που κρεμιούνται στο τζάκι για να τις γεμίσει με δώρα ο Αϊ-Βασίλης, μεταφέρθηκαν από Γερμανούς στις ΗΠΑ, όπου εδραιώθηκαν σε συνδυασμό με τον Ολλανδό Sint-Nicolaas ή Sinter Klaas από όπου προέκυψε το Claus (Klaas και Claus από το Nicholas ή Nicholaus).
Η Coca-Cola άρχισε να χρησιμοποιεί την εικόνα του πρόσχαρου Σάντα Κλάους στις διαφημίσεις της από τη δεκαετία του 1930 εδραιώνοντας την εμφάνισή του στη λαϊκή κουλτούρα. 


Η σημερινή μορφή του Αϊ-Βασίλη δεν είναι τίποτε άλλο από ένα συνονθύλευμα διαφορετικών μύθων από διαφορετικές εποχές και διαφορετικές περιοχές του κόσμου που εξελίχθηκε μέσα στον χρόνο σύμφωνα με τις ανάγκες κάθε εποχής. 


πηγη


πηγή: http://www.pentapostagma.gr/2014/12/%cf%80%cf%8e%cf%82-%ce%bf-%ce%b1%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%bd%ce%b9%ce%ba%cf%8c%ce%bb%ce%b1%ce%bf%cf%82-%ce%ad%ce%b3%ce%b9%ce%bd%ce%b5-%ce%b1%cf%8a-%ce%b2%ce%b1%cf%83%ce%af%ce%bb%ce%b7%cf%82.html#ixzz3N8ntKmKe

Άγιος Στέφανος ο Πρωτομάρτυρας του Χριστού

Άγιος Στέφανος ο Πρωτομάρτυρας του Χριστού


Άγιος Στέφανος, ο Πρωτομάρτυρας του Χριστού, που τιμά η Εκκλησία μας στις 27 Δεκεμβρίου, είναι μια μεγάλη και ηρωική μορφή του Χριστιανικού Μαρτυρολογίου.
Είναι ο πρώτος από τους Επτά Διακόνους, ο αρχιδιάκονος, που διάλεξε ο πιστός λαός των Ιεροσολύμων για να προσφέρει, μαζί με τους άλλους, τις υπηρεσίες. του στα
κοινά συσσίτια, στις καλούμενες τράπεζες αγάπης των Πρώτων Χριστιανών.
Το ζήτημα για την εκλογή Διακόνων στην Πρωτοχριστιανική Εκκλησία προέκυψε όταν μερικοί Ελληνιστές Ιουδαίοι, δηλαδή ελληνόφωνοι Εβραίοι της διασποράς,
διατύπωσαν παράπονα για άνιση μεταχείριση.
Παραπονιόνταν συγκεκριμένα, εκείνοι, ότι στην καθημερινή διανομή των τροφών που γινόταν μεταξύ των Πρώτων Χριστιανών παραβλέπονταν οι ανάγκες των χηρών
και των ορφανών, των Ελληνιστών Εβραίων.

 
Ποιος είναι ο Στέφανος
Ας σταθούμε όμως τώρα με ιδιαίτερη προσοχή στο γενναίο αυτό στρατιώτη του Χριστού που ονομάζεται Στέφανος. Ας δούμε αυτόν το σεμνό νέο, τον ενάρετο άντρα
με τη φλογερή πίστη που σήκωσε για την αγάπη του Κυρίου το δικό του σταυρό και έγινε η απαρχή του Χριστιανικού Μαρτυρολογίου, ο σημαιοφόρος και το σύμβολο
της μαρτυρικής Χριστιανοσύνης.
Ο Στέφανος ήταν Χριστιανός μεγάλης πίστεως. Ήταν, όπως φαίνεται, πολύ γνωστός ανάμεσα στους Πρώτους Χριστιανούς των Ιεροσολύμων για την αρετή, την
εργατικότητα, τη σοβαρότητα, τη δικαιοσύνη και τα έργα γενικά της φιλανθρωπίας.
Τον είχαν επισημάνει ασφαλώς οι πιστοί. Τον είχαν ξεχωρίσει, ίσως από τις φροντίδες του στη θεάρεστη αποστολή του να φροντίζει τους αδύνατους
Χριστιανούς, «εἰς τό διακονεῖν τραπέζαις», προτού εκλεγεί επίσημα και του ανατεθεί η ευθύνη του ως Διακόνου. Δέν είναι λοιπόν τυχαίο το γεγονός ότι οι πιστοί τον
έκλέγουν Πρώτο ανάμεσα στους Επτά Διακόνους!
Ο Στέφανος ήταν άνδρας μορφωμένος. Μαθητής του νομοδιδασκάλου Γαμαλιήλ. Εκτός όμως από Διάκονος, καθώς αναφέρει ο Επιφάνιος, ήτανε κι ένας από τους
Εβδομήκοντα Μαθητές του Χριστού.
Είχε ο μακάριος Στέφανος αγνή, καθαρή καρδιά και πίστη θερμή. Ήταν ψυχή ταπεινή, καλοπροαίρετη, που ποθούσε να τεθεί κάτω από την επίδραση και την
καθοδήγηση της Χάρης του Θεού. Κι αυτό βέβαια έγινε με τη χειροθεσία των Αποστόλων. Από τη στιγμή εκείνη το Άγιο Πνεύμα κατευθύνει τη ζωή και τη δράση
του. Έτσι, με τη Χάρη του Θεού ο Στέφανος δε διακονεί μόνο τους αδύνατους Χριστιανούς στις υλικές ανάγκες τους αλλά αναδεικνύεται και κήρυκας του
Ευαγγελίου ανάμεσα στο λαό. Γίνεται πρώτα η χειροτονία και επακολουθεί η δράση του ως κήρυκα του Ευαγγελίου.
Το συναρπαστικό κήρυγμά του και τα ακαταμάχητα επιχειρήματα του για την πίστη του Χριστού μαγνητίζουν τα πλήθη που τον ακούνε τα χαρίσματα του Αγίου
Πνεύματος του δωρίζουν λάμψη πνευματική και σωματική. Του δωρίζει ο Κύριος όχι μόνο εξαιρετική ικανότητα να μιλά ωραία και πειστικά αλλά να κάνει και θαύματα.
Θαυματουργούσε λοιπόν ο Άγιος Πρωτομάρτυρας Στέφανος. τα κηρύγματά του τα στήριζαν και τα επιβεβαίωναν μεγάλα κι εξαίσια θαύματα. Ο χαρισματικός λόγος του
Στεφάνου, η προσωπικότητά του και τα θαύματά του προσελκύουν πολλούς στην πίστη του Χριστού ανάμεσα τους και μεγάλο αριθμό Ιουδαίων.



Zoom in (real dimensions: 276 x 448)
Ενοχοποίηση και σύλληψη του
Όταν όμως οι άνθρωποι της ανομίας, οι υπηρέτες του αντίχριστου αποδεικνύονται ανίσχυροι στο διάλογο δεν παραιτούνται από τα σχέδιά τους, δεν σταυρώνουν τα
χέρια, αλλά εφαρμόζουν νέα τακτική στην κακοποιό δράση τους. Χρησιμοποιούν το ψευδός, τη συκοφαντία και τη βία. Χαλκεύουν κατηγορίες. Κατασκευάζουν ένοχους
και σέρνουν ως κατηγορουμένους, αθώους, ανθρώπους του Θεού.
Αυτό λοιπόν εφαρμόζουν και κατά του Πρωτομάρτυρα Στεφάνου οι άνθρωποι του Ιουδαϊκού Συνεδρίου. Επιστρατεύουν εναντίον του ψευδομάρτυρες που τους
δασκαλεύουν κατάλληλα. Έτσι εμφανίζονται κατόπιν εκείνοι και καταγγέλλουν δήθεν αυθόρμητα ότι τάχα άκουσαν το Στέφανο να μιλάει βλάσφημα εναντίον του
Μωυσή, του Θεού και του ναού. Καλλιεργείται κατάλληλα εχθρικό κλίμα εναντίον του κήρυκα του Ευαγγελίου, Διακόνου Στεφάνου, και υφαίνεται σατανικά, με
συκοφαντίες, το κατηγορητήριο του. Άνθρωποι της Ιουδαϊκής Συναγωγής είναι εκείνοι που υποκινούν, που δωροδοκούν και κατευθύνουν την εκστρατεία κατά του
Αγίου Στεφάνου.
Οι συκοφαντίες κατά του Διακόνου Στεφάνου, όπως μας πληροφορεί ο Ευαγγελιστής Λουκάς πέτυχαν το σκοπό τους. Προκάλεσαν μίσος, φανατισμό κι επιθετικότητα
στον Ιουδαϊκό λαό, στους πρεσβυτέρους, τους προεστούς των Ιουδαίων και τους γραμματείς: «Συνεκίνησαν τέ τόν λαόν καί τούς Πρεσβυτέρους καί τούς γραμματεῖς»
(Πραξ. στ 12).
Προκαλείται λοιπόν αρχικά αναταραχή και εξέγερση. Επακολουθεί όμως καθοδηγούμενη ληστρική επιδρομή κατά του Στεφάνου. Προπηλακίζεται και
συλλαμβάνεται. Του κάνουν βιαία απαγωγή και τον οδηγούν, ως επικίνδυνο πρόσωπο, στο Συνέδριο.
Η σκευωρία είναι πολύ καλά οργανωμένη. Έτοιμο είναι και το κατηγορητήριο. Όλα λοιπόν προχωρούν σύμφωνα με το σχέδιο και η δίκη αρχίζει. Ο Πρωτομάρτυρας
Στέφανος ακούει τους ψευδομάρτυρες να καταθέτουν τις συκοφαντικές κατηγορίες τους, κάτω από τα θολά και χαιρέκακα βλέμματα των άδικων δικαστών του, γαλήνιος
κι ατάραχος. Ενώ λοιπόν τελειώνει το κατηγορητήριο, οι ψευδομάρτυρες, οι κατήγοροι, οι άδικοι δικαστές και όλοι οι παρευρισκόμενοι στο Συνέδριο, στρέφουν
ξαφνικά τα βλέμματά τους στον ηρωικό Μάρτυρα και βλέπουν κάτι θαυμαστό. Βλέπουνε ν’ αστράφτει το πρόσωπο του Αρχιδιακόνου Στεφάνου σαν πρόσωπο
αγγέλου. Στο πρόσωπο του Στεφάνου λάμπει η καλοσύνη. Αστράφτει η αγιότητα. Στο βλέμμα του λαμπυρίζει η Χάρη του Θεού με θείο φως, που είναι μαρτυρία του Αγίου
Πνεύματος, προεικονίζει θαυμαστά ο Θεός το αναμενόμενο στεφάνι της νίκης, του επικείμενου μαρτυρίου του αθλητού Του.
 
Η απολογία του Στεφάνου
Οι άνθρωποι του Ιουδαϊκού Συνεδρίου, οι δικαστές, γνωρίζανε καλά τον Πρωτομάρτυρα Στέφανο δεν του συγχωρούσαν τη δραστηριότητά του ως κήρυκα του
Ευαγγελίου δεν μπορούσαν ν ανεχτούν τα θαύματα που έκανε στ’ όνομα του Χριστού. Θέλανε λοιπόν να του κλείσουν το στόμα.
Είχαν με λίγα λόγια προαποφασίσει την εξόντωση του. Προσπαθούσαν όμως να τηρήσουν τους τύπους. Παρίσταναν τους δικαστές.
Γι αυτό, αφού μίλησαν οι επιστρατευμένοι ψευδομάρτυρες κι ακούστηκαν οι χαλκευμένες κατηγορίες τους, ο αρχιερέας του Συνεδρίου ρώτησε το Στέφανο:
-Είναι αληθινά, κατηγορούμενε, όσα καταγγέλλουν εναντίον σου οι μάρτυρες;
Μετά το ερώτημα αυτό του αρχιερέα του Συνεδρίου αρχίζει η απολογία του Πρωτομάρτυρα Στεφάνου. Απολογούμενος ο Μάρτυρας του Χριστού μιλάει στην
αρχή μ’ ευγένεια και σε χαμηλούς τόνους. Ανατρέχει σε μεγάλα γεγονότα του ιστορικού παρελθόντος του ισραηλιτικού λαού και αναφέρεται σε ιερά πρόσωπα,
όπως τον Αβραάμ, τον Ιακώβ, τον Πάγκαλο Ιωσήφ, το Μωυσή κ.λπ.
Θέλει να φανερώσει την κακή προϊστορία των Ιουδαίων απέναντι στους προφήτες, στους ευεργέτες τους και σ’ Αυτόν τον ίδιο το Λυτρωτή Χριστό.
Μιλάει λοιπόν στο Συνέδριο ο Στέφανος για την πίστη και την υπακοή που είχαν στο Θεό οι Πατριάρχες των Ιουδαίων. Αναφέρεται στη συνέχεια ο Στέφανος στην ιστορία
του Ιακώβ και ειδικότερα του Ιωσήφ του ονομαζόμενου Παγκάλου που τον πουλήσανε τα’ αδέρφια του. Μιλάει μετά ο Πρωτομάρτυρας για το Μωυσή. Εκφράζει
γι αυτόν, όπως και για τους Πατριάρχες του Ισραήλ, το σεβασμό του. Αποκαλύπτει όμως και καταγγέλλει ότι οι Ιουδαίοι πρόγονοι τους, του συμπεριφέρθηκαν με
σκληρότητα, κακία και αγνωμοσύνη.
Κατηγορούν και ελέγχουν το Στέφανο στο Ιουδαϊκό Συνέδριο ότι μιλάει βλάσφημα, δήθεν, για το Μωυσή. Κι εκείνος τους επιστρέφει την κατηγορία λέγοντάς τους πόσο
υβριστικά φερθήκανε στο Μωυσή οι προγονοί τους. Και πόσο ασεβέστατα αγνόησαν την προφητεία του περί του Χριστού οι σύγχρονοι του. Ο Μωυσής είχε προαναγγείλει
τον ερχομό Του και είχε παραγγείλει αυτού ακούσεσθε. Να υπακούσετε σ’ Αυτόν. Κι εκείνοι αντί υπακοής συλλάβανε και σταυρώσανε το Χριστό. Και με μανία
οδηγούσαν σε δίκη τους κήρυκές Του.
Ξεσκεπάζει λοιπόν και φανερώνει ο Στέφανος τους Ιουδαίους κακότροπους, έτοιμους για κάθε τί το άνομο, το άσεβές και αγνώμον. Αποκαλύπτει ότι με κακόβουλο
φρόνημα στρέφονται κατά των ευεργετών τους…

Zoom in (real dimensions: 1182 x 1545)
Ασκεί δριμύτατο έλεγχο
Φοβερός καταπέλτης για τους δικαστές του, γίνεται προς το τέλος της η απολογία του Πρωτομάρτυρα Στεφάνου. Ασκεί ο Άγιος δριμύτατο έλεγχο σ αυτούς που τάχα
εκόπτοντο για το ναό και το Μωυσή. Τους αποκαλεί προδότες και φονείς του Δικαίου Ιησού Χριστού.
Ας δούμε αυτό το θαρραλέο κατηγορώ του Στεφάνου:
-Σκληροτράχηλοι και αναίσθητοι στην καρδιά και στ’ αυτιά σας. Εγωιστές και ισχυρογνώμονες, που βουλώνετε τα αυτιά στην πνευματική αλήθεια. Πάντοτε
στέκεστε αντίθετοι, εχθρικοί στο Άγιο Πνεύμα, όπως και οι προγονοί σας. Ποιόν, αλήθεια, από τους προφήτες δεν καταδιώξανε οι πατέρες σας;
Κι όχι μόνο τους καταδιώξανε αλλά και φόνευσαν εκείνους που προανήγγειλαν τον ερχομό του Μεσσία Χριστού. Και σ’ αυτόν τον ίδιο το Χριστό, τον απόλυτα
αναμάρτητο και δίκαιο, εσείς έχετε γίνει προδότες και φονιάδες…
Γκρεμίζει ο Μάρτυρας του Χριστού το σαθρό κατηγορητήριο. Γίνεται από κατηγορούμενος δριμύτατος κατήγορος. Τους καταγγέλλει και αποδεικνύει ότι είναι
εθελόκακοι, εθελότυφλοι και προφητοκτόνοι. Τους καταγγέλλει για φονικό μένος κι εναντίωση στο Άγιο Πνεύμα:
-Πάντοτε στέκεστε αντίθετοι, εχθρικοί στο Άγιο Πνεύμα, όπως και οι προγονοί σας, τονίζει.
«Ὑμεῖς ἀεί τῷ Πνεύματι τῷ Ἁγίω ἀντιπίπτετε, ὡς οἱ πατέρες ὑμῶν καί ὑμεῖς» (Πράξ. ζ΄51).
Καταγγέλλοντας λοιπόν μ’ αυτόν το σκληρό τρόπο τους δικαστές του ο Πρωτομάρτυρας Στέφανος, ήταν ωσάν να έβγαζε τούτο το συμπέρασμα:
Λοιπόν, τί νομίζετε, ότι δεν καταλαβαίνω τα φονικά σας ένστικτα; Αποτελείτε εσείς την συνεπή συνέχεια των προηγηθέντων εγκλημάτων. Αφού φονεύσατε τους
προφήτες, αφού σταυρώσατε το Χριστό, θα σας ήταν δύσκολο να συνεχίσετε τα εγκλήματα σας κατά των Μαθητών και Αποστόλων Του;
Οι δικαστές του Πρωτομάρτυρα, πέτρινα, βλοσυρά πρόσωπα, ακούνε στην αρχή την απολογία του ανέκφραστοι και με παγερή περιφρόνηση.
Σιγά-σιγά όμως θορυβούνται. Αλλάζουν βλέμματα οργής και αγανάκτησης και εκδηλώνουν ταραχή. Έτσι όταν ή απολογία του γίνεται καταπέλτης, φουσκώνουν οί
καρδιές τους από κακία και τα δόντια τους χτυπούν, τρίζουν από μανία εκδίκησης.



Zoom in (real dimensions: 313 x 426)Ο λιθοβολισμός του Στεφάνου
Στο τέλος της απολογίας του Στεφάνου, ενώ το μίσος του Ιουδαϊκού Συνεδρίου κορυφώνεται εναντίον του, η Χάρη του Θεού τον περιβάλλει θαυματουργά. Γίνεται
μεγάλο θαύμα. Βλέπει ο Άγιος Στέφανος μια ουράνια οπτασία. Βλέπει τους ουρανούς ανοιχτούς και γεμάτος χαρά αναφωνεί:
«Να, βλέπω ανοιγμένους τους Ουρανούς και τον Υιό του ανθρώπου να βρίσκεται στα δεξιά του Θεού!
Ταράζεται τότε το Συνέδριο. Κραυγές οργής ξεσπούν εναντίον του. Γροθιές εκδίκησης υψώνονται στον αέρα. Πολλοί κλείνουν τα αυτιά τους, μη θέλοντας ν’
ακούσουν τα βλάσφημα, τάχα, λόγια του Στεφάνου. Είναι μια έκρηξη φονικής οργής που εκδηλώνεται με κραυγή μίσους και κλείσιμο των αυτιών από τους ανθρώπους
του Συνεδρίου. Γράφει σχετικά μ’ αυτό ο Λουκάς: «Κράξαντες φωνή μεγάλη συνέσχον τά ὦτα αὐτῶν» (Πράξ. ζ 57).
Τελικά όλοι ορμούν εναντίον του, τον αρπάζουν και τον σέρνουν έξω από την αίθουσα. Τον βγάζουν έξω από την πόλη. Εκεί μπαίνει σ’ εφαρμογή το δολοφονικό
σχέδιο του Συνεδρίου.
Στον τόπο του μαρτυρίου του περιβάλλεται ο πρωτομάρτυρας από άγριες, εγκληματικές μορφές. Οι δήμιοι του δημιουργούν πανδαιμόνιο με τις βρισιές και τις
αιμοχαρείς κραυγές τους.
Συγκεντρώνουν πέτρες για το λιθοβολισμό. Βγάζουν μέρος των ενδυμάτων τους οι ψευδομάρτυρες ώστε να λιθοβολούν με άνεση.
Ο Μάρτυρας του Χριστού προσεύχεται. Προσεύχεται και γι αυτούς που είναι έτοιμοι να τον συντρίψουν με άγριο λιθοβολισμό.
Σε λίγο βροχή πέφτουν οι πέτρες καταπάνω του. το σώμα του πληγώνεται, το αίμα τρέχει. Τον χτυπούν όλοι, σκληρά, ανελέητα. Καταματωμένος συγκεντρώνει τις
τελευταίες δυνάμεις του και προσεύχεται:
«Κύριε Ιησού, δέξαι τό πνεῦμα μου», ψιθυρίζει.
Ο άγριος λιθοβολισμός συνεχίζεται. Τα χτυπήματα τσακίζουν το σώμα του. Οι δυνάμεις αρχίζουν να τον εγκαταλείπουν. Αισθάνεται ο Μάρτυρας ότι λίγες είναι οι
στιγμές της επίγειας ζωής που του απομένουν. Στις στιγμές αυτές των φρικτών πόνων του, φέρνει στο νου του τους πόνους του Εσταυρωμένου του Γολγοθά. Συγκεντρώνει
έπειτα για στερνή φορά τις δυνάμεις του και γονατιστός προσεύχεται στο Θεό να συγχωρήσει αυτούς που τον λιθοβολούν. Εφαρμόζει την Θεοδίδακτη τελειότητα της
αγάπης, την αγάπη για τους εχθρούς. Μιμείται ο Πρωτομάρτυρας το Σωτήρα Χριστό που συγχώρεσε τους σταυρωτές Του και κράζει μεγαλόφωνα:
«Κύριε, μή στήσης αὐτοῖς τήν ἁμαρτίαν ταύτην!» Κύριε μην καταλογίσεις σ’ αυτούς αυτήν την αμαρτία.
Μ’ αυτά τα τελευταία λόγια της συγγνώμης παραδίνει την αγία του ψυχή στον Βασιλέα Χριστό. Και του το ειπών εκοιμήθη, γράφει ο ιερός Ευαγγελιστής.
Έτσι μια γενναία ηρωική ψυχή, λουσμένη με το αίμα του μαρτυρίου και στολισμένη με το στεφάνι της νίκης, μπαίνει στην ατέλειωτη χαρά και ευτυχία του Ουρανού.
Ο λιθοβολισμός του Στεφάνου έγινε χωρίς την έγκριση της Ρωμαϊκής αρχής. Έγινε παρανόμως. Οι Ρωμαίοι δεν είχαν παραχωρήσει τέτοιο δικαίωμα, ποινής θανάτου,
στο Συνέδριο των Ιουδαίων.
Το άγιο σώμα του αγγελόμορφου Πρωτομάρτυρα το φρόντισαν και το ενταφίασαν οι Χριστιανοί των Ιεροσολύμων που θρήνησαν το θάνατο του. ο λιθοβολισμός του
Πρωτομάρτυρα έγινε, κατά πάσα πιθανότητα, τρία περίπου χρόνια μετά την Ανάληψη του Χριστού. Ήτανε παρών σε αυτόν και ο νεανίας Σαύλος, ο μετέπειτα φλογερός
Απόστολος του Χριστού Παύλος.
Η ημέρα του Λιθοβολισμού του Στεφάνου καταγράφεται στην Ιστορία της Στρατευομένης Εκκλησίας του Χριστού ως η αφετηρία του Πρώτου Διωγμού των
Χριστιανών που άρχισε από τα Ιεροσόλυμα. για τον διωγμό αυτό γράφει ο Ευαγγελιστής Λουκάς:
«Εγένετο δε εν εκείνη τη ημέρα διωγμός μέγας επί την εκκλησίαν την εν Ιεροσολύμοις, πάντες δε διεσπάρησαν κατά τάς χώρας της Ιουδαίας και της
Σαμαρείας, πλήν των αποστόλων» (Πραξ. η΄ 1).
Μετά τον λιθοβολισμό του Στεφάνου το ιουδαϊκό μένος στρέφεται αδιάκριτα εναντίον όλων των Χριστιανών των Ιεροσολύμων. Εξαπολύεται διωγμός μέγας κατά
της Εκκλησίας. Διωγμός φοβερός ώστε αναγκάζονται οι Χριστιανοί να εγκαταλείψουν τα Ιεροσόλυμα και να διασκορπιστούν στα χωριά της Ιουδαίας και
της Σαμάρειας. Φύγανε σχεδόν όλοι πλην των αποστόλων. Εκείνοι, ως πρόμαχοι και ταγοί της Εκκλησίας, έπρεπε να μείνουν κοντά στη μάχη, για να είναι παράδειγμα
πίστεως, ανδρείας και θάρρους… Κι αυτό έπραξαν!



Zoom in (real dimensions: 279 x 400)Το Μέγιστον Έπαθλον
Ποιά όμως είναι τα μέγιστα και ανεκτίμητου αξίας έπαθλα που χάρισε ο Θεός στον Πρωτομάρτυρα, σ’ ανταμοιβή της θερμής Πίστης του και της σθεναρής υπέρ Χριστού
ομολογίας του;
Του έδωσε τη χάρη Του. Του χάρισε θαυματουργική δύναμη. Του δώρισε λάμψη ουράνια και μορφή αγγελική μέσα στο Ιουδαϊκό Συνέδριο. Κι ενώ ήταν έτοιμος για
το μαρτύριο, είδε μέγα και θαυμαστό όραμα. Είδε ανοιχτούς τους ουρανούς και τον Χριστό να στέκεται όρθιος στα δεξιά του Πατρός!
Σύμφωνα με τη θεολογία του Αγίου Γρηγορίου Νύσσης, ο πόθος του μαρτυρίου ανεβάζει το Χριστιανό σε αγγελικό αξίωμα. Ανοίγει τις πύλες των ουρανών.
Και όταν οι πέτρες πέφτουν με οργή και σφοδρότητα στο νεανικό σώμα του Πρωτομάρτυρα εκείνος υπομένει καρτερικά και συγχωρεί. Γίνεται μιμητής του
Χριστού. Και ποιο είναι εδώ το έπαθλο του; Φονεύεται αλλά δεν αποθνήσκει. Ένδοξη κοίμηση είναι το έπαθλο. Οι φονικές πέτρες γίνονται σκάλες και σκαλοπάτια που τον
οδηγούν στον ουρανό να λάβει το στεφάνι της νίκης.


Zoom in (real dimensions: 482 x 635)
 

Στίχος
Λόγων στεφάνοις, οἷα τιμίοις λίθοις, Στέφω Στέφανον, ὃν προέστεψαν λίθοι. Εἰκάδι λαΐνεος Στέφανον μόρος ἑβδόμῃ εἷλεν.

Ἀπολυτίκιον Ἦχος δ΄. Ταχὺ προκατάλαβε
Βασίλειον διάδημα, ἐστέφθη σὴ κορυφή, ἐξ ἄθλων ὧν ὑπέμεινας, ὑπὲρ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, Μαρτύρων Πρωτόαθλε· σὺ γὰρ τὴν Ἰουδαίων, ἀπελέγξας μανίαν, εἶδες σου τὸν
Σωτῆρα, τοῦ Πατρὸς δεξιόθεν. Αὐτὸν οὖν ἐκδυσώπει ἀεί, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Κοντάκιον Ἦχος γ΄. Ἡ Παρθένος σήμερον
Ὁ Δεσπότης χθὲς ἡμῖν, διὰ σαρκὸς ἐπεδήμει, καὶ ὁ δοῦλος σήμερον, ἀπὸ σαρκὸς ἐξεδήμει· χθὲς μὲν γάρ, ὁ Βασιλεύων σαρκὶ ἐτέχθη, σήμερον δέ, ὁ οἰκέτης
λιθοβολεῖται· δι᾽ αὐτὸν καὶ τελειοῦται, ὁ Πρωτομάρτυς καὶ θεῖος Στέφανος.
Κάθισμα Ἦχος α΄. Τὸν τάφον σου Σωτὴρ
Ἀπόστολε Χριστοῦ, Διακόνων ὁ πρῶτος, Πρωτόαθλε σοφέ, τῶν Μαρτύρων ἀκρότης, ὁ κόσμου τὰ πέρατα, ἁγιάσας τοῖς ἄθλοις σου, καὶ τοῖς θαύμασι, ψυχὰς ἀνθρώπων
λαμπρύνας, τους τιμῶντάς σε, ῥῦσαι παντοίων κινδύνων, πανεύφημε Στέφανε.
Ἕτερον Κάθισμα Ἦχος δ΄. Κατεπλάγη Ἰωσὴφ
Τὴν τοῦ Πνεύματος πηγήν, ἐν τῇ καρδίᾳ μυστικῶς, κεκτημένος τοῦ Χριστοῦ, ὁ Πρωτομάρτυς ἀληθῶς, τῶν Ἰουδαίων ἀπήλεγξε τὴν αὐθάδειαν, καὶ ἔδειξεν αὐτοῖς,
τόν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ, ἐκ σπέρματος Δαυΐδ, ἀναβλαστήσαντα, τῷ τῆς σοφίας καὶ χάριτος πληρώματι, πεπληρωμένος ὁ ἔνδοξος. Ἀλλ” ὦ Τρισμάκαρ, τοὺς σὲ τιμῶντας,
σῷζε θείαις πρεσβείαις σου.
Ὁ Οἶκος
Ὡς ἀστὴρ φαεινὸς σήμερον συνεξέλαμψε, τῇ Γεννήσει Χριστοῦ, ὁ Πρωτομάρτυς Στέφανος, ἀστράπτων καὶ φωτίζων τὰ πέρατα ἅπαντα, τῶν Ἰουδαίων μόνον
ἠμαύρωσε τὴν πᾶσαν δυσσέβειαν, σοφίας λόγοις τούτους διελέγξας, ἀπὸ τῶν Γραφῶν διαλεγόμενος, καὶ πείθων τούτους, τὸν γεννηθέντα ἐκ τῆς Παρθένου Ἰησοῦν, Υἱὸν
αὐτόν εἶναι Θεοῦ, κατῄσχυνε τούτων τὴν ἀσεβῆ κακουργίαν, ὁ Πρωτομάρτυς καὶ θεῖος Στέφανος.
Μεγαλυνάριον
Πρῶτος Διακόνων ἀναδειχθείς, πρῶτος τοῦ Δεσπότου, ἐχρημάτισας μιμητής· ὅθεν Ἀθλοφόρω, πρωτεύων Πρωτομάρτυς, τύπος αύτοῖς ἐγένου, πρώταθλε Στέφανε.
Πηγή: Χριστιανός Ορθόδοξος
πηγή

27 Δεκεμβρίου 537 μ.Χ. έγιναν τα θυρανοίξια της Αγίας Σοφίας!

27 Δεκεμβρίου 537 μ.Χ. έγιναν τα θυρανοίξια της Αγίας Σοφίας!

0 134
Η Αγία Σοφία είναι το πρώτο κτίσμα που «χτυπάει» στο βλέμμα του ταξιδιώτη, καθώς εισέρχεται από την Προποντίδα.
Το ξεχωριστό αυτό σημείο είχαν επιλέξει για να χτίσουν τους ναούς τους, αιώνες πριν από τους Βυζαντινούς, οι ειδωλολάτρες.
Ο πρώτος ναός της Αγίας Σοφίας θεμελιώθηκε από τον Μεγάλο Κωνσταντίνο το 330 μ.Χ. όταν ονόμασε τη μετέπειτα Κωνσταντινούπολη πρωτεύουσα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Η ανέγερση του ναού ολοκληρώθηκε από τον γιο του Κωνστάντιο και τα εγκαίνια έγιναν το 346.
Κατά την εποχή του Αρκαδίου, το 404, η πρώτη Αγιά Σοφιά πυρπολείται και θα κτισθεί εκ νέου από τον Θεοδόσιο Β”. Θα πυρποληθεί όμως και πάλι το 532, κατά την Στάση του Νίκα. Έτσι, ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός Α” αποφασίζει να κατασκευάσει την Εκκλησία από την αρχή, στον ίδιο χώρο, αλλά πολύ πιο επιβλητική, για να δεσπόζει στη Βασιλεύουσα.
Τα θεμέλια αυτού του μεγαλοπρεπή ναού θα μπουν στις 23 Φεβρουαρίου του 532, με σχέδια που εκπόνησαν οι αρχιτέκτονες Ανθέμιος Τραλλιανός και Ισίδωρος ο Μιλήσιος.
Για την ολοκλήρωση του κολοσσιαίου έργου δούλεψαν αδιάκοπα επί έξι χρόνια 10.000 τεχνίτες, ενώ ξοδεύτηκαν 320.000 λίρες (περίπου 120.000.000 ευρώ). Από κάθε σημείο όπου υπήρχε Ελληνισμός, έγινε προσφορά:
Τα πράσινα μάρμαρα από τη Μάνη και την Κάρυστο, τα τριανταφυλλιά από τη Φρυγία και τα κόκκινα από την Αίγυπτο. Από τον υπόλοιπο κόσμο προσφέρθηκαν τα πολύτιμα πετράδια, ο χρυσός, το ασήμι και το ελεφαντόδοντο, για τη διακόσμηση του εσωτερικού.
Τα θυρανοίξια έγιναν στις 27 Δεκεμβρίου του 537 από τον Ιουστινιανό, ο οποίος βλέποντας την υπεροχή της Αγίας Σοφίας έναντι του ξακουστού ναού του Σολομώντα, αναφωνεί:
«Δόξα των Θεώ το καταξιωσάντι με τελέσαι τοιούτον έργον. Νενίκηκά σε Σολομών».
Για χίλια και πλέον χρόνια (537-1453), η Αγία Σοφία θα αποτελέσει το κέντρο της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού. Εκεί, ο λαός θα γιορτάσει τους θριάμβους, θα θρηνήσει τις συμφορές και θα αποθεώσει τους νέους αυτοκράτορες.
Η τελευταία (αν και φαίνεται πως ξαναέγινε λειτουργία πριν περίπου 100 χρόνια, την ιστορία της οποίας έχουμε περιγράψει σε παλαιό άρθρο) λειτουργία τελέστηκε στις 29 Μαΐου του 1453.
Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Παλαιολόγος ΙΑ” Δραγάτης, αφού προσευχήθηκε μαζί με το λαό και ζήτησε συγνώμη για λάθη που πιθανόν έκανε, έφυγε για τα τείχη, όπου έπεσε μαχόμενος.
Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης, η Αγία Σοφία έγινε τζαμί και με την επανάσταση του Κεμάλ Ατατούρκ μετατράπηκε σε μουσείο.
sansimera.gr
πηγή

Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2014

Ευχές για τα Χριστούγεννα από τον Άγιο Γέροντα Παΐσιο.

Ευχές για τα Χριστούγεννα από τον Άγιο Γέροντα Παΐσιο.

Άγιος Γέρων Παΐσιος 
Για τις Άγιες Ημέρες των Χριστουγέννων και του Αγίου Δωδεκαημέρου, θα σας ευχηθούμε με τις ευχές που έδινε ο γ. Παΐσιος γι’ αυτές τις μέρες…


“Εύχομαι η καρδιά σας να γίνει Αγία Φάτνη και το Πανάγιο Βρέφος της Βηθλεέμ να σας δώσει όλες τις ευλογίες Του.”


-Γέροντα,δώστε μου μια ευχή για τα Χριστούγεννα.

-Εύχομαι ο Χριστός και η Παναγία να σε έχουν κοντά τους σαν το αρνάκι που είναι δίπλα στην φάτνη. Νομίζω, περνάει καλά, όπως και το  βοϊδάκι και το γαϊδουράκι που ζεσταίνουν τον Χριστό στην φάτνη…
“΄Εγνω βους τον κτησάμενον και όνος την φάτνην του Κυρίου αυτού”, λέει ο Προφήτης Ησαΐας (Ης. 1,3). Γνώρισε δηλαδή το βοϊδάκι το αφεντικό του και το γαϊδουράκι την φάτνη του Κυρίου του. Γνώρισαν τι ήταν μέσα στη φάτνη και με τα χνώτα τους το ζέσταιναν! Κατάλαβαν τον Δημιουργό τους! Αλλά και το γαϊδουράκι, τι τιμή να πάει τον Χριστό  μετά  στην Αίγυπτο! Οι άρχοντες είχαν άρματα χρυσοκέντητα ,και ο Χριστός τι χρησιμοποίησε! Τι καλά να ήμουν αυτό το γαϊδουράκι!
(Γέροντος Παϊσίου Λόγοι, τόμος Ε, σ. 231)
Καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα!
dikefalos-gerontesmas-logo

Μοιραστείτε: πηγή

Άγιος Αχμέτ ο Κάλφας ο Νεομάρτυρας (Μνήμη 24 Δεκεμβρίου)

Άγιος Αχμέτ ο Κάλφας ο Νεομάρτυρας (Μνήμη 24 Δεκεμβρίου)


AgiosAhmet02 Ο Άγιος Αχμέτ (ή Αχμέδ) καταγόταν από την Κωνσταντινούπολη και ασκούσε το επάγγελμα του γραφέα του αρχιλογιστού «δευτεράρη». Κατά το θρήσκευμα στην αρχή ήταν Μουσουλμάνος και Τούρκος στην καταγωγή. Κατά τον Μέγα Συναξαριστή της Ορθοδόξου Εκκλησίας, ο Αχμέτ στό σπίτι του είχε δύο Ορθόδοξες Χριστιανές σκλάβες, Ρωσίδες στην καταγωγή. Τη νέα, την είχε ως «σύζυγο», μία και ήταν άγαμος και την ηλικιωμένη ως υπηρέτρια. Στην τελευταία επέτρεπε να πηγαίνει τις γιορτές στην εκκλησία των Ορθοδόξων. Αυτή, όταν επέστρεφε στό σπίτι έφερνε και στη νέα αντίδωρο και πολλές φορές αγιασμό. Η νέα, χωρίς καμία προφύλαξη από τον Αχμέτ έτρωγε το αντίδωρο και έπινε τον αγιασμό.

Όταν ο Αχμέτ συζητούσε με την «σύζυγό» του, αισθανόταν να βγαίνει από το στόμα της άρρητη ευωδία. Η ευωδία αυτή τον είχε προβληματίσει, γι” αυτό και ζητούσε επιμόνως να μάθει από πού προερχόταν. Αυτή, μη γνωρίζοντας το συμβαινόμενο, του απαντούσε, ότι δεν έτρωγε ποτέ κάτι, που νά είχε κάποια ιδιαίτερη ευωδία. Ο Αχμέτ όμως, με κανένα λόγο δεν μπορούσε να πιστέψει, γι” αυτό και επέμενε να μάθει από που προερχόταν αυτή η παράξενη ευωδία. Η μοσχοβολιά ήταν χαρακτηριστική και η ίδια πάντοτε. Η στενοχώρια του ήταν μεγάλη, γιατί δεν μπορούσε να μάθει τι έτρωγε η «συζυγός» του.Μια μέρα, που κατάλαβε κι αυτή, ότι η ευωδία οπωσδήποτε προερχόταν από το αντίδωρο που έτρωγε στην Εκκλησία, του εξήγησε καθαρά, λέγοντας: «αυτό που τρώγω και αισθάνεσαι εσυ εύωδία, όταν συζητάμε, δεν είναι τίποτε άλλο, παρά το αντίδωρο που παίρνω στην Εκκλησία των Χριστιανών, όταν τελειώνει η θεία λειτουργία. Το αντίδωρο είναι αγιασμένο ψωμί από το Χριστό, που το μοιράζει ο Πατριάρχης ή οι ιερείς στους πιστούς, όταν τελειώνει το μυστήριο της θείας Ευχαριστίας. Πρέπει ακόμη να σου διευκρινίσω, ότι μετά το αντίδωρο – πολλές φορές – πίνω και αγιασμό». Ο Αχμέτ, δεν πίστεψε στα λεγόμενα της και την ρώτησε πως μπορεί να συμβαίνει ένα τέτοιο θαύμα και εκείνη του απάντησε: «Η θρησκεία μας είναι ζωντανή. Για μας τους Χριστιανούς, Θεός μας, είναι ο Χριστός. Είναι ο γιος του Θεού, που κατέβηκε απ” τον ουρανό και έγινε άνθρωπος Για να μας σώσει από την αμαρτία. Όταν ζούσε στη γη έκανε αμέτρητα θαύματα. Το σπουδαιότερο, το οποίο και πρέπει, αν θέλεις να κρατήσεις στο μυαλό σου, είναι ότι, από αγάπη για μας, σταυρώθηκε άδικα από τους Εβραίους και την τρίτη ημέρα αναστήθηκε. Η Ανάστασή Του είναι το μεγαλύτερο γεγονός στην ιστορία της ανθρωπότητας. Σ” εμάς τους Ορθοδόξους Χριστιανούς, με τη δύναμη του Χριστού τα θαύματα συνεχίζονται και σήμερα. Στο Χριστό μας όλα είναι δυνατά. Στο θαύμα, που διαπίστωσες τόσες φορές με το αντίδωρο, έχω να προσθέσω και ένα άλλο πιο απλό και ξεκάθαρο. Το νερό που πίνουμε πολλές φορές στην εκκλησία – θα σου φανεί παράδοξο – είναι αγιασμένο. Δηλαδή δεν αλλοιώνεται, δε βρωμίζει, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Το νερό αυτό, που εμείς το λέμε αγιασμό, απόκτα αυτή την ιδιότητα, μετά από ειδικές ευχές που διαβάζει ο Πατριάρχης ή οι Ιερείς. Μάλιστα, το κρατάμε σε μπουκαλάκια για ευλογία – στα εικονοστάσια των σπιτιών μας και πίνουμε, αφού προετοιμασθούμε κατάλληλα, προς καθαρισμό ψυχών και σωμάτων. Το θαύμα τούτο, αν θέλεις, μπορείς να το δεις και να το ερευνήσεις. Είναι ένα ακόμα ζωντανό θαύμα της πίστεώς μας, κυρίως, για μας τούς απλοϊκούς». Ο Αχμέτ, μόλις άκουσε όλα αυτά, έμεινε κατάπληκτος. «Συμβαίνουν τέτοια πράγματα στη θρησκεία σας; Ειλικρινά, εγώ δεν μπορώ να τα καταλάβω», είπε και απομακρύνθηκε. Πέρασαν ημέρες και νύχτες αρκετές, χωρίς να παύσει να σκέπτεται, όσα άκουσε από τη Χριστιανή «σύζυγο» του και τελικά αποφάσισε να ερευνήσει το παράδοξο γι” αυτόν γεγονός. Έτσι ντύθηκε με ρούχα χριστιανικά και πήγε στην Εκκλησία του Πατριαρχείου για να παρακολουθήσει πως γίνονταν η Θεία Λειτουργία των Χριστιανών.
Καθώς, λοιπόν, βρισκόταν στο Ναό και παρακολουθούσε τη θεία λειτουργία, με ξεχωριστό θαυμασμό και αναρίθμητες απορίες, είδε, σε μια στιγμή, τον ιερέα, καθώς πήγαινε προς την Ωραία Πύλη, «υπερυψωμένων υπεράνω του δαπέδου της Εκκλησίας και ολόφωτων», τον δε Πατριάρχη να «εκπέμπει» από τα δάκτυλά του, οσάκις ευλογούσε τούς Χριστιανούς, φωτεινές ακτίνες, που έπεφταν επάνω στα κεφάλια τους. Εκείνο όμως, που πραγματικά τον συγκλόνισε, ήταν το ότι, οι ακτίνες φώτιζαν μόνο τα κεφάλια των Χριστιανών και δε φώτιζαν το δικό του κεφάλι. Παρ” ότι αυτό συνέβη δύο – τρεις φορές, το αποτέλεσμα, που με αγωνία και δέος διαπίστωνε, ήταν το ίδιο. Αμέσως, ήλθαν στο μυαλό του, όλα όσα είχε ακούσει από τη «σύζυγό» του περί της πίστεώς της. «Αλήθεια, σκεπτόταν, είχε δίκαιο. Είναι ζωντανή η θρησκεία των Χριστιανών. Τι χαρά είναι αυτή που αισθάνομαι τώρα!». Βγαίνοντας από την εκκλησία, τόσο είχε συγκλονισθεί με όλα τα θαυμαστά που είχε δει, ώστε νόμιζε ότι δεν ήταν ο παλαιός Αχμέτ.
Μετά τα θαύματα αυτά, ο Αχμέτ, συνεπαρμένος – όπως ήταν – δεν ήθελε άλλες αποδείξεις για να πιστέψει στο Χριστό και να απαρνηθεί τη μωαμεθανική θρησκεία. Έτσι, χωρίς κανένα δισταγμό, γεμάτος χαρά, πήγε κρυφά στον ιερέα της περιοχής του και ζήτησε να βαπτισθεί. Ο Ιερέας, αφού είδε την μετάνοιά του και την ακλόνητη πίστη του και απόφαση του να γίνει Χριστιανός, τον κατήχησε και μετά τον βάπτισε εις το όνομα της Αγίας Τριάδος. Μετά τη βάπτισή του έζησε βίο ενάρετο και με ιδιαίτερα χαρά και συγκίνηση κοινωνούσε τα Άχραντα Μυστήρια και λάμβανε αντίδωρο και αγιασμό. Δυστυχώς, δε διασώθηκε πoιο χριστιανικό όνομα του δόθηκε κατά το μυστήριο του Βαπτίσματος. Πάντως, μετά την αναγέννησή του, ο νεοφώτιστος, πρώην μωαμεθανός, δοξολογούσε τον Κύριο, διότι τον είλκυσε με τη χάρη του και τον οδήγησε στην ορθή πίστη. Ο νους του, όταν προσευχόταν, μετεωρίζετο και ζούσε, καθαρά και ζωντανά, τα θαύματα που αξιώθηκε να δει, την εύλογη μένη εκείνη ημέρα που εκκλησιάσθηκε, ως αλλόθρησκος και μολυσμένος στον Ιερό Ναό του Πατριαρχείου. Καίτοι μετά το βάπτισμά του έζησε ως πιστός Χριστιανός, έχοντας μυστηριακή ζωή, εν τούτοις μέχρι του μαρτυρίου του παρέμεινε ως κρυπτοχριστιανός. Αυτός ίσως είναι και ο λόγος που δέ διασώθηκε μέχρι σήμερα το Χριστιανικό του όνομα. Αυτό το γνώριζαν ελάχιστοι. Ο Ιερέας, η Χριστιανή σκλάβα του και ενδεχομένως μετρημένοι κληρικοί και Χριστιανοί.
Μια μέρα, οι μεγιστάνες μωαμεθανοί της Κωνσταντινούπολης είχαν συγκέντρωση και βρισκόταν σ” αυτή και ο Αχμέτ. Για να ευρίσκεται δε και ο Αχμέτ σε μια τέτοια συγκέντρωση, πρέπει να δεχθούμε, ότι ο Αχμέτ δεν ήταν ένας τυχαίος Τούρκος μουσουλμάνος. Ήταν μεγιστάνας, πλούσιος. Ήταν εκλεκτό μέλος της κοινωνίας της Κωνσταντινουπόλεως. Τον ρώτησαν λοιπόν, «περί του τι είναι το μεγαλύτερο πράγμα εις τον κόσμον» και τότε, ο Αχμέτ, με δυνατή φωνή είπε: «Μεγαλωτάτη από όλα είναι η πίστη των Χριστιανών».
Η ομολογία του, ότι είναι Χριστιανός, κεραυνοβόλησε τους πρώην ομοθρήσκους του. Χωρίς, πια, κανένα φόβο, άρχισε να ελέγχει το ψεύδος και την πλάνη των μωαμεθανών. Τότε, κατόπιν διαταγής του τοπικού άρχοντα, αφού τον συνέλαβαν, τον βασάνισαν και τον αποκεφάλισαν στις 3 Μάιου του έτους 1682 μ.Χ., στην τοποθεσία που ονομαζόταν Κεαπχανέ – Μπαξέ.γραφέα του αρχιλογιστού «δευτεράρη». Κατά το θρήσκευμα στην αρχή ήταν Μουσουλμάνος και Τούρκος στην καταγωγή. Κατά τον Μέγα Συναξαριστή της Ορθοδόξου Εκκλησίας, ο Αχμέτ στό σπίτι του είχε δύο Ορθόδοξες Χριστιανές σκλάβες, Ρωσίδες στην καταγωγή. Τη νέα, την είχε ως «σύζυγο», μία και ήταν άγαμος και την ηλικιωμένη ως υπηρέτρια. Στην τελευταία επέτρεπε να πηγαίνει τις γιορτές στην εκκλησία των Ορθοδόξων. Αυτή, όταν επέστρεφε στό σπίτι έφερνε και στη νέα αντίδωρο και πολλές φορές αγιασμό. Η νέα, χωρίς καμία προφύλαξη από τον Αχμέτ έτρωγε το αντίδωρο και έπινε τον αγιασμό.
Όταν ο Αχμέτ συζητούσε με την «σύζυγό» του, αισθανόταν να βγαίνει από το στόμα της άρρητη ευωδία. Η ευωδία αυτή τον είχε προβληματίσει, γι” αυτό και ζητούσε επιμόνως να μάθει από πού προερχόταν. Αυτή, μη γνωρίζοντας το συμβαινόμενο, του απαντούσε, ότι δεν έτρωγε ποτέ κάτι, που νά είχε κάποια ιδιαίτερη ευωδία. Ο Αχμέτ όμως, με κανένα λόγο δεν μπορούσε να πιστέψει, γι” αυτό και επέμενε να μάθει από που προερχόταν αυτή η παράξενη ευωδία. Η μοσχοβολιά ήταν χαρακτηριστική και η ίδια πάντοτε. Η στενοχώρια του ήταν μεγάλη, γιατί δεν μπορούσε να μάθει τι έτρωγε η «συζυγός» του.
Μια μέρα, που κατάλαβε κι αυτή, ότι η ευωδία οπωσδήποτε προερχόταν από το αντίδωρο που έτρωγε στην Εκκλησία, του εξήγησε καθαρά, λέγοντας: «αυτό που τρώγω και αισθάνεσαι εσυ εύωδία, όταν συζητάμε, δεν είναι τίποτε άλλο, παρά το αντίδωρο που παίρνω στην Εκκλησία των Χριστιανών, όταν τελειώνει η θεία λειτουργία. Το αντίδωρο είναι αγιασμένο ψωμί από το Χριστό, που το μοιράζει ο Πατριάρχης ή οι ιερείς στους πιστούς, όταν τελειώνει το μυστήριο της θείας Ευχαριστίας. Πρέπει ακόμη να σου διευκρινίσω, ότι μετά το αντίδωρο – πολλές φορές – πίνω και αγιασμό». Ο Αχμέτ, δεν πίστεψε στα λεγόμενα της και την ρώτησε πως μπορεί να συμβαίνει ένα τέτοιο θαύμα και εκείνη του απάντησε: «Η θρησκεία μας είναι ζωντανή. Για μας τους Χριστιανούς, Θεός μας, είναι ο Χριστός. Είναι ο γιος του Θεού, που κατέβηκε απ” τον ουρανό και έγινε άνθρωπος Για να μας σώσει από την αμαρτία. Όταν ζούσε στη γη έκανε αμέτρητα θαύματα. Το σπουδαιότερο, το οποίο και πρέπει, αν θέλεις να κρατήσεις στο μυαλό σου, είναι ότι, από αγάπη για μας, σταυρώθηκε άδικα από τους Εβραίους και την τρίτη ημέρα αναστήθηκε. Η Ανάστασή Του είναι το μεγαλύτερο γεγονός στην ιστορία της ανθρωπότητας. Σ” εμάς τους Ορθοδόξους Χριστιανούς, με τη δύναμη του Χριστού τα θαύματα συνεχίζονται και σήμερα. Στο Χριστό μας όλα είναι δυνατά. Στο θαύμα, που διαπίστωσες τόσες φορές με το αντίδωρο, έχω να προσθέσω και ένα άλλο πιο απλό και ξεκάθαρο. Το νερό που πίνουμε πολλές φορές στην εκκλησία – θα σου φανεί παράδοξο – είναι αγιασμένο. Δηλαδή δεν αλλοιώνεται, δε βρωμίζει, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Το νερό αυτό, που εμείς το λέμε αγιασμό, απόκτα αυτή την ιδιότητα, μετά από ειδικές ευχές που διαβάζει ο Πατριάρχης ή οι Ιερείς. Μάλιστα, το κρατάμε σε μπουκαλάκια για ευλογία – στα εικονοστάσια των σπιτιών μας και πίνουμε, αφού προετοιμασθούμε κατάλληλα, προς καθαρισμό ψυχών και σωμάτων. Το θαύμα τούτο, αν θέλεις, μπορείς να το δεις και να το ερευνήσεις. Είναι ένα ακόμα ζωντανό θαύμα της πίστεώς μας, κυρίως, για μας τούς απλοϊκούς». Ο Αχμέτ, μόλις άκουσε όλα αυτά, έμεινε κατάπληκτος. «Συμβαίνουν τέτοια πράγματα στη θρησκεία σας; Ειλικρινά, εγώ δεν μπορώ να τα καταλάβω», είπε και απομακρύνθηκε.
Πέρασαν ημέρες και νύχτες αρκετές, χωρίς να παύσει να σκέπτεται, όσα άκουσε από τη Χριστιανή «σύζυγο» του και τελικά αποφάσισε να ερευνήσει το παράδοξο γι” αυτόν γεγονός. Έτσι ντύθηκε με ρούχα χριστιανικά και πήγε στην Εκκλησία του Πατριαρχείου για να παρακολουθήσει πως γίνονταν η Θεία Λειτουργία των Χριστιανών.
Καθώς, λοιπόν, βρισκόταν στο Ναό και παρακολουθούσε τη θεία λειτουργία, με ξεχωριστό θαυμασμό και αναρίθμητες απορίες, είδε, σε μια στιγμή, τον ιερέα, καθώς πήγαινε προς την Ωραία Πύλη, «υπερυψωμένων υπεράνω του δαπέδου της Εκκλησίας και ολόφωτων», τον δε Πατριάρχη να «εκπέμπει» από τα δάκτυλά του, οσάκις ευλογούσε τούς Χριστιανούς, φωτεινές ακτίνες, που έπεφταν επάνω στα κεφάλια τους. Εκείνο όμως, που πραγματικά τον συγκλόνισε, ήταν το ότι, οι ακτίνες φώτιζαν μόνο τα κεφάλια των Χριστιανών και δε φώτιζαν το δικό του κεφάλι. Παρ” ότι αυτό συνέβη δύο – τρεις φορές, το αποτέλεσμα, που με αγωνία και δέος διαπίστωνε, ήταν το ίδιο. Αμέσως, ήλθαν στο μυαλό του, όλα όσα είχε ακούσει από τη «σύζυγό» του περί της πίστεώς της. «Αλήθεια, σκεπτόταν, είχε δίκαιο. Είναι ζωντανή η θρησκεία των Χριστιανών. Τι χαρά είναι αυτή που αισθάνομαι τώρα!». Βγαίνοντας από την εκκλησία, τόσο είχε συγκλονισθεί με όλα τα θαυμαστά που είχε δει, ώστε νόμιζε ότι δεν ήταν ο παλαιός Αχμέτ.
Μετά τα θαύματα αυτά, ο Αχμέτ, συνεπαρμένος – όπως ήταν – δεν ήθελε άλλες αποδείξεις για να πιστέψει στο Χριστό και να απαρνηθεί τη μωαμεθανική θρησκεία. Έτσι, χωρίς κανένα δισταγμό, γεμάτος χαρά, πήγε κρυφά στον ιερέα της περιοχής του και ζήτησε να βαπτισθεί. Ο Ιερέας, αφού είδε την μετάνοιά του και την ακλόνητη πίστη του και απόφαση του να γίνει Χριστιανός, τον κατήχησε και μετά τον βάπτισε εις το όνομα της Αγίας Τριάδος. Μετά τη βάπτισή του έζησε βίο ενάρετο και με ιδιαίτερα χαρά και συγκίνηση κοινωνούσε τα Άχραντα Μυστήρια και λάμβανε αντίδωρο και αγιασμό. Δυστυχώς, δε διασώθηκε πoιο χριστιανικό όνομα του δόθηκε κατά το μυστήριο του Βαπτίσματος. Πάντως, μετά την αναγέννησή του, ο νεοφώτιστος, πρώην μωαμεθανός, δοξολογούσε τον Κύριο, διότι τον είλκυσε με τη χάρη του και τον οδήγησε στην ορθή πίστη. Ο νους του, όταν προσευχόταν, μετεωρίζετο και ζούσε, καθαρά και ζωντανά, τα θαύματα που αξιώθηκε να δει, την εύλογη μένη εκείνη ημέρα που εκκλησιάσθηκε, ως αλλόθρησκος και μολυσμένος στον Ιερό Ναό του Πατριαρχείου. Καίτοι μετά το βάπτισμά του έζησε ως πιστός Χριστιανός, έχοντας μυστηριακή ζωή, εν τούτοις μέχρι του μαρτυρίου του παρέμεινε ως κρυπτοχριστιανός. Αυτός ίσως είναι και ο λόγος που δέ διασώθηκε μέχρι σήμερα το Χριστιανικό του όνομα. Αυτό το γνώριζαν ελάχιστοι. Ο Ιερέας, η Χριστιανή σκλάβα του και ενδεχομένως μετρημένοι κληρικοί και Χριστιανοί.
Μια μέρα, οι μεγιστάνες μωαμεθανοί της Κωνσταντινούπολης είχαν συγκέντρωση και βρισκόταν σ” αυτή και ο Αχμέτ. Για να ευρίσκεται δε και ο Αχμέτ σε μια τέτοια συγκέντρωση, πρέπει να δεχθούμε, ότι ο Αχμέτ δεν ήταν ένας τυχαίος Τούρκος μουσουλμάνος. Ήταν μεγιστάνας, πλούσιος. Ήταν εκλεκτό μέλος της κοινωνίας της Κωνσταντινουπόλεως. Τον ρώτησαν λοιπόν, «περί του τι είναι το μεγαλύτερο πράγμα εις τον κόσμον» και τότε, ο Αχμέτ, με δυνατή φωνή είπε: «Μεγαλωτάτη από όλα είναι η πίστη των Χριστιανών».
Η ομολογία του, ότι είναι Χριστιανός, κεραυνοβόλησε τους πρώην ομοθρήσκους του. Χωρίς, πια, κανένα φόβο, άρχισε να ελέγχει το ψεύδος και την πλάνη των μωαμεθανών. Τότε, κατόπιν διαταγής του τοπικού άρχοντα, αφού τον συνέλαβαν, τον βασάνισαν και τον αποκεφάλισαν στις 3 Μάιου του έτους 1682 μ.Χ., στην τοποθεσία που ονομαζόταν Κεαπχανέ – Μπαξέ.
πηγή:  http://www.saint.gr
πηγή

Διέρρηξαν τον Ι.Ν. Αγίας Μαρίνας

Διέρρηξαν τον Ι.Ν. Αγίας Μαρίνας

Εικόνες ιεροσυλίας αντίκρισαν οι υπεύθυνοι του Ιερού Ναού Αγίας Μαρίνας Αφήσσου. Αγνωστοι δράστες προχθές το μεσημέρι παραβίασαν τους χώρους της εκκλησίας και άρπαξαν ό,τι έβρισκαν μπροστά τους.
Τα γραφεία και άλλοι χώροι του ιερού ναού έγιναν «φύλλο και φτερό».
Από το στόχο τους δεν ξέφυγε το παγκάρι της εκκλησίας.
Ανοιξαν συρτάρια, ντουλάπια, ανακάτεψαν έγγραφα και έψαξαν παντού, αφήνοντας πίσω τους το χάος. Η αστυνομία διενεργεί έρευνες.
πηγή

Θα έλθεις στη γιορτή μου;

Θα έλθεις στη γιορτή μου;


Όπως θα ξέρεις, φτάσαμε ξανά στην ημερομηνία των γενεθλίων μου. Κάθε χρόνο γίνεται γιορτή προς τιμήν μου, έτσι κι εφέτος.
Αυτές τις μέρες ο κόσμος κάνει πολλά ψώνια, γίνονται διαφημίσεις στο ράδιο, την τηλεόραση, το Διαδίκτυο και παντού κανείς δεν μιλά για κάτι άλλο εκτός από το τι λείπει μέχρι να έρθει εκείνη η μέρα…

Είναι ευχάριστο να ξέρω ότι τουλάχιστον μία μέρα τον χρόνο κάποιοι με σκέφτονται!
Όπως θα γνωρίζεις πριν από πολλά χρόνια ξεκίνησαν να γιορτάζουν τα γενέθλιά μου. Στην αρχή φαίνονταν να καταλαβαίνουν και με ευχαριστούσαν γι’ αυτό που έκανα για εκείνους. Όμως σήμερα κανείς δεν γνωρίζει πια τι ακριβώς γιορτάζουν.
Οι άνθρωποι συναντώνται και περνούν πολύ καλά, όμως κανείς δεν ξέρει περί τίνος πρόκειται….
Θυμάμαι πέρυσι, την ημέρα των γενεθλίων που έκαναν μια μεγάλη γιορτή προς τιμή μου. Στο τραπέζι υπήρχαν τα πάντα, όλα ήταν διακοσμημένα όμορφα και υπήρχαν πολλά δώρα, αλλά…
Ξέρεις κάτι;…
Ούτε που με κάλεσαν! Ενώ ήμουν ο επίτιμος καλεσμένος κανείς δεν θυμήθηκε να με καλέσει.  Και η γιορτή, τάχα, γινόταν για μένα…
Και όταν έφτασε η μεγάλη μέρα…  με άφησαν απ’ έξω, μου έκλεισαν την πόρτα…
Παρ΄ όλο που εγώ ήθελα τόσο πολύ να βρεθώ στο τραπέζι μαζί τους…

Η αλήθεια είναι ότι δεν εξεπλάγην, γιατί τα τελευταία χρόνια όλοι μου κλείνουν την πόρτα. Μιας και δεν με κάλεσαν λοιπόν, σκέφτηκα να παραβρεθώ χωρίς να κάνω θόρυβο κι έτσι μπήκα και στάθηκα σε μια γωνίτσα.
Διασκέδαζαν όλοι, κάποιοι έλεγαν ιστορίες, γελούσαν, πέρναγαν πολύ καλά, μέχρι που έφτασε ένας….
Γέρος χοντρός, ντυμένος στα κόκκινα με άσπρα γένια… Και φώναζε…  χο, χο, χο!,  λες και είχε πιει λίγο παραπάνω… κάθισε βαριά βαριά σε μια πολυθρόνα και… Όλοι έτρεξαν καταπάνω του λέγοντας… Άγιε Βασίλη! …λες και η γιορτή ήταν γι’ αυτόν… Και ούτε που ήταν ο Άγιος Βασίλειος!
Ήρθαν τα μεσάνυχτα και όλοι άρχισαν να αγκαλιάζονται, άπλωσα κι εγώ τα χέρια μου ελπίζοντας πως κάποιος θα με αγκαλιάσει… Και ξέρεις; Κανείς δεν με αγκάλιασε!
Ξαφνικά άρχισαν όλοι να ανταλλάσσουν δώρα, ένας ένας τα άνοιγαν μέχρι που τελείωσαν όλα…
Πλησίασα να δω μήπως παρ’ ελπίδα υπήρχε κάποιο δώρο για μένα, αλλά μάταια, δεν υπήρχε τίποτα…
Πώς θα αισθανόσουν αν την ημέρα των γενεθλίων σου αντάλλασσαν δώρα όλοι μεταξύ τους κι εσένα δεν σου δώριζαν τίποτα;
Τότε κατάλαβα ότι εγώ περίσσευα σ΄ εκείνη τη γιορτή, βγήκα χωρίς να κάνω θόρυβο, έκλεισα την πόρτα κι αποσύρθηκα…
Κάθε χρόνος που περνάει είναι χειρότερα, ο κόσμος θυμάται μόνο το δείπνο, τα δώρα και τις γιορτές. Κανείς δεν θυμάται εμένα…
Θα ήθελα αυτά τα Χριστούγεννα να μου επιτρέψεις να έρθω στη ζωή σου, να αναγνωρίσεις ότι πριν από δύο χιλιάδες χρόνια ήρθα σε αυτόν τον κόσμο για να δώσω τη ζωή μου για σένα, για να φέρω τη σωτηρία στους ανθρώπους, για να τους φανερώσω την αλήθεια, να τους κάνω πραγματικά ευτυχισμένους.
Το μόνο που θέλω σήμερα είναι να το πιστέψεις αυτό με όλη σου την καρδιά …
Θα σου πω κάτι: σκέφτηκα, μιας και πολλοί δεν με προσκαλούν στη γιορτή που κάνουν, θα κάνω τη δική μου γιορτή και θα είναι σπουδαία, όπως κανένας δεν την έχει φανταστεί, μια γιορτή πολύ μεγάλη. Ακόμη κάνω τις τελευταίες προετοιμασίες, στέλνω πολλές προσκλήσεις και σήμερα υπάρχει μία ειδικά για εσένα.
Θέλω μόνο να μου πεις αν θέλεις να βοηθήσεις, θα σου κρατήσω μια θέση και θα γράψω το όνομά σου, στη μεγάλη λίστα μου με τους καλεσμένους … Ετοιμάσου γιατί όταν όλα θα είναι έτοιμα, μια μέρα που δεν θα το περιμένει κανείς, θα κάνω μια μεγάλη γιορτή…
Στους καιρούς της κρίσης…
ετέχθη ημιν σήμερον Σωτήρ.
Η Πίστη, η Ελπίδα κι η Αγάπη
ας φωλιάσουν στις ψυχές μας.Ευλογημένα Χριστούγενα.
http://tokandylaki.blogspot.gr/
πηγή

Ο Απόστολος καί τό Ευαγγέλιο της εορτής των Χριστουγέννων

Ο Απόστολος καί τό Ευαγγέλιο της εορτής των Χριστουγέννων


ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Προς Γαλάτας (δ΄ 4-7)
Αδελφοί, ὅτε ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπὸ νόμον, ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τὴν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν.

Ὅτι δέ ἐστε υἱοί, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸ Πνεῦμα τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ εἰς τὰς καρδίας ὑμῶν, κρᾶζον· ἀββᾶ ὁ πατήρ. ὥστε οὐκέτι εἶ δοῦλος, ἀλλ” υἱός· εἰ δὲ υἱός, καὶ κληρονόμος Θεοῦ διὰ Χριστοῦ.
Ἀπόδοση στη νεοελληνική:
Αδελφοί, όταν συμπληρώθηκε ὁ χρόνος, τότε ἔστειλε ὁ Θεὸς τὸν Υἱόν του, ὁ ὁποῖος ἐγεννήθηκε ἀπὸ γυναῖκα καὶ διετέλεσε ὑπὸ τὸν νόμον, διὰ νὰ ἐξαγοράσῃ ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι ἦσαν δοῦλοι κάτω ἀπὸ τὸν νόμον, διὰ νὰ πάρωμεν τὴν υἱοθεσίαν.
Καὶ ἐπειδὴ εἶσθε υἱοί, ὁ Θεὸς ἔστειλε στὶς καρδιές σας τὸ Πνεῦμα τοῦ Υἱοῦ του, τὸ ὁποῖον κράζει Ἀββᾶ, Πατέρα. Ὥστε δὲν εἶσαι πλέον δοῦλος, ἀλλὰ υἱός, ἐὰν δὲ εἶσαι υἱός, εἶσαι τότε καὶ κληρονόμος τοῦ Θεοῦ διὰ τοῦ Χριστοῦ.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ  Κατά Ματθαίον (β΄ 1-12)
Τοῦ Ἰησοῦ γεννηθέντος ἐν Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαίας ἐν ἡμέραις Ἡρῴδου τοῦ βασιλέως, ἰδοὺ μάγοι ἀπὸ ἀνατολῶν παρεγένοντο εἰς Ἱεροσόλυμα λέγοντες· ποῦ ἐστιν ὁ τεχθεὶς βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων; εἴδομεν γὰρ αὐτοῦ τὸν ἀστέρα ἐν τῇ ἀνατολῇ καὶ ἤλθομεν προσκυνῆσαι αὐτῷ.
Ἀκούσας δὲ Ἡρῴδης ὁ βασιλεὺς ἐταράχθη καὶ πᾶσα Ἱεροσόλυμα μετ᾿ αὐτοῦ, καὶ συναγαγὼν πάντας τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ γραμματεῖς τοῦ λαοῦ ἐπυνθάνετο παρ᾿ αὐτῶν ποῦ ὁ Χριστὸς γεννᾶται. οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ· ἐν Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαίας· οὕτω γὰρ γέγραπται διὰ τοῦ προφήτου· καὶ σὺ Βηθλεέμ, γῆ Ἰούδα, οὐδαμῶς ἐλαχίστη εἶ ἐν τοῖς ἡγεμόσιν Ἰούδα· ἐκ σοῦ γὰρ ἐξελεύσεται ἡγούμενος, ὅστις ποιμανεῖ τὸν λαόν μου τὸν ᾿Ισραήλ.
Τότε Ἡρῴδης λάθρα καλέσας τοὺς μάγους ἠκρίβωσε παρ᾿ αὐτῶν τὸν χρόνον τοῦ φαινομένου ἀστέρος, καὶ πέμψας αὐτοὺς εἰς Βηθλεὲμ εἶπε· πορευθέντες ἀκριβῶς ἐξετάσατε περὶ τοῦ παιδίου, ἐπὰν δὲ εὕρητε, ἀπαγγείλατέ μοι, ὅπως κἀγὼ ἐλθὼν προσκυνήσω αὐτῷ.
Οἱ δὲ ἀκούσαντες τοῦ βασιλέως ἐπορεύθησαν· καὶ ἰδοὺ ὁ ἀστὴρ ὃν εἶδον ἐν τῇ ἀνατολῇ προῆγεν αὐτούς, ἕως ἐλθὼν ἔστη ἐπάνω οὗ ἦν τὸ παιδίον· ἰδόντες δὲ τὸν ἀστέρα ἐχάρησαν χαρὰν μεγάλην σφόδρα, καὶ ἐλθόντες εἰς τὴν οἰκίαν εἶδον τὸ παιδίον μετὰ Μαρίας τῆς μητρὸς αὐτοῦ, καὶ πεσόντες προσεκύνησαν αὐτῷ, καὶ ἀνοίξαντες τοὺς θησαυροὺς αὐτῶν προσήνεγκαν αὐτῷ δῶρα, χρυσὸν καὶ λίβανον καὶ σμύρναν·καὶ χρηματισθέντες κατ᾿ ὄναρ μὴ ἀνακάμψαι πρὸς Ἡρῴδην, δι᾿ ἄλλης ὁδοῦ ἀνεχώρησαν εἰς τὴν χώραν αὐτῶν.
Ἀπόδοση στη νεοελληνική:
Ὅταν ὁ Ἰησοῦς ἐγεννήθηκε εἰς τὴν Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαίας κατὰ τὰς ἡμέρας τοῦ Ἡρώδη τοῦ βασιλέως, ἔφθασαν μάγοι ἀπὸ τὴν Ἀνατολὴν εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα καὶ ἐρωτοῦσαν, «Ποῦ εἶναι ἐκεῖνος ποὺ ἐγεννήθηκε, ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων; Διότι εἴδαμε τὸ ἄστρον του νὰ ἀνατέλλῃ καὶ ἤλθαμε νὰ τὸν προσκυνήσωμεν».
Ὅταν ἄκουσε αὐτὰ ὁ βασιλεὺς Ἡρώδης, ἐταράχθηκε καὶ μαζί του ὅλη ἡ πόλις τῶν Ἱεροσολύμων καὶ, ἀφοῦ συγκέντρωσε ὅλους τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ τοὺς γραμματεῖς τοῦ λαοῦ, ἐζητοῦσε νὰ πληροφορηθῇ ἀπὸ αὐτοὺς ποῦ θὰ γεννηθῇ ὁ Χριστὸς. Ἐκεῖνοι δὲ τοῦ εἶπαν, «Εἰς τὴν Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαίας, διότι εἶναι γραμμένον διὰ τοῦ προφήτου, «Και σὺ, Βηθλεέμ, γῆ τοῦ Ἰούδα, δὲν εἶσαι μὲ κανένα τρόπον ἡ μικρότερη μεταξὺ τῶν ἡγεμόνων τοῦ Ἰούδα, διότι ἀπὸ σὲ θὰ προέλθῃ ἕνας ἀρχηγός, ὁ ὁποῖος θὰ κυβερνήσῃ τὸν λαόν μου, τὸν Ἰσραήλ».
Τότε ὁ Ἡρώδης ἐκάλεσε κρυφὰ τοὺς μάγους καὶ ἐξακρίβωσε ἀπὸ αὐτοὺς τὸν χρόνον ποὺ ἐφάνηκε τὸ ἄστρον. Κατόπιν τοὺς ἔστειλε εἰς τὴν Βηθλεὲμ καὶ τοὺς εἶπε, «Πηγαίνετε καὶ ἐξετάσατε ἀκριβῶς περὶ τοῦ παιδιοῦ. Καὶ ὅταν τὸ βρῆτε, εἰδοποιήσατέ με, διὰ νὰ ἔλθω καὶ ἐγὼ νὰ τὸ προσκυνήσω».
Αὐτοὶ, ἀφοῦ ἄκουσαν τὸν βασιλέα, ἔφυγαν. Καὶ νὰ, τὸ ἄστρον, τὸ ὁποῖον εἶχαν ἰδῆ νὰ ἀνατέλλῃ, προηγεῖτο, ἕως ὅτου ἦλθε καὶ ἐστάθηκε ἐπάνω εὶς τὸ μέρος, ὅπου εὑρίσκετο τὸ παιδί. Μόλις εἶδαν τὸ ἄστρον, αἰσθάνθηκαν μεγάλην χαράν. Καὶ ὅταν ἐμπῆκαν εἰς τὸ σπίτι, εἶδαν τὸ παιδὶ μαζὶ μὲ τὴν Μαρίαν, τὴν μητέρα του, καὶ ἔπεσαν εἰς τὴν γῆν καὶ τὸ προσκύνησαν· κατόπιν ἄνοιξαν τοὺς θησαυρούς τως καὶ τοῦ προσέφεραν γιὰ δῶρα χρυσὸν καὶ λιβάνι καὶ σμύρναν. Καὶ ἐπειδὴ καθωδηγήθησαν μὲ ὄνειρον ὑπὸ τοῦ Θεοῦ νὰ μὴ ἐπιστρέψουν στὸν Ἡρώδην, ἀνεχώρησαν εἰς τὴν πατρίδα τους ἀπὸ ἄλλον δρόμον.
theomitoros.blogspot.com

Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου 2014

Άγια Νύχτα, ένα δώρο για όλους, από την Λαμπρινή!

Άγια Νύχτα, ένα δώρο για όλους, από την

Λαμπρινή !

Άγια Νύχτα, αφιερωμένο στους φίλους μου, silent night, Greek, 2012,

Άγια Νύχτα, ένα δώρο για τους φίλους μου στο facebook και στο blog, με τις καλλίτερες ευχές μου για ΥΠΕΡΟΧΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!!! (Χριστούγεννα 2012)

*****

Ευχαριστούμε, Λαμπρινή! Χαρούμενα Χριστούγεννα 2014!!!

Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2014

.....όσον αφορά, το "για μένα"

... Κι έτσι, φτάσαμε σ' αυτό το μπλογκ, χθες, τις 500 αναρτήσεις.
Απόψε έγιναν 507 και μία αυτή που γράφω, γίνονται 508.

...Ωραία. Εύκολο το "μέτρημα", αφού μάς το δίνει κι αυτό έτοιμο ο μπλόγγερ!
Πώς αλλιώς;

Ήθελα να πω, σήμερα, κάτι γι' αυτό το μπλογκ.
Την ώθηση για να πω, μού την έδωσαν οι αναρτήσεις κόπυ που ανεβάζω τελευταίως.
Τυχαίνει να τις δω, με πολλές απ' αυτές συμφωνώ, τις ανεβάζω κι εδώ, άλλες δεν προλαβαίνω να τις διαβάσω ολόκληρες και τις "κρατάω" (πάλι, εδώ), για άλλη στιγμή, εν τω μεταξύ, διαβάζουν και άλλοι, κάτι παίρνουν, κάτι αφήνουν, κάπως έτσι.

Σήμερα σκέφτηκα, πως κάποιοι ίσως πουν:
Η Κατερίνα το παίζει "σωστή", παπαδάκι, είναι θρησκόληπτη, είναι, είναι... τρέχα γύρευε, τι!
Επειδή δεν είναι τίποτα όπως φαίνεται, όμως, να πω λίγα πράγματα για μένα.
Είμαι μια συηθισμένη γυναίκα.
Η ταυτότητά μου γράφει Χριστιανή Ορθόδοξος.
Έτσι τα βρήκα, έτσι θα τ' αφήσω.
Νιώθω ότι "κουβαλάω" την Εκκλησία μέσα μου, (όχι επειδή εκκλησιάζομαι, όχι επειδή φοβάμαι, όχι επειδή διαβάζω θρησκευτικά βιβλία, όχι επειδή κοινωνώ, εξομολογούμαι, τηρώ κανόνες, κ.λ.π. - είμαι πολύ αμαρτωλή Χριστιανή, βάση αυτών των κανόνων), αλλά επειδή κάποια "σπόρια" των παιδικών μου χρόνων, φυτεύτηκαν γερά, δεν σάπισαν, άντεξαν και αντέχουν στον χρόνο.
Αυτό είναι και τό 'χω ψάξει πολύ καλά μέσα μου, εδώ και χρόνια.

Εννοείται, πως έχω φίλους πολύ ωραίους ανθρώπους, Μουσουλμάνους, ακόμα και γείτονες, πολύ καλούς Ιεχωβάδες!
Και πολύ κακούς Χριστιανούς, όμως!
Οπότε, αυτό σημαίνει, πως σέβομαι πολύ τον Θεό του άλλου, όπως σέβομαι και τον άθεο! Έχω και τέτοιους φίλους!
Ζούμε σε μια πολιτισμένη μεγάλη κοινωνία και όλα τα δικαιώματα των άλλων, πρέπει να τα σεβόμαστε, αρκεί όμως, να μην "βλάπτουν" και τα δικά μας.

Αυτά, ώς προς αυτό το θέμα.

Πάμε τώρα σ' αυτό το μπλογκ, που ήταν και η αφορμή για να γράψω, απόψε.

Το ξεκίνησα κάποτε, όταν είδα πως στη ζωή μου συνέβαιναν πολλά "πράγματα" θαυματουργά και ήθελα να έχω μια ξεχωριστή γωνιά για να τα γράφω.
Στην πορεία, μού κόπηκε η "φόρα", όμως, και άρχισα τις αντιγραφές.
Συνάμα, όμως, διάβαζα κι εγώ, οπότε, όλα τα εμπόδια είχαν και το νόημά τους και τον σκοπό τους!
Τίποτα τυχαίο σ' αυτή τη ζωή!
Πιο συνάμα, απ' το συνάμα, όμως, μού συνέβηκαν τόσο "δυνατά" πράγματα που ούτε παλιότερα, ούτε τώρα μπορώ να τα γράψω, γιατί μπορεί να θεωρηθώ και τρελή!
Πρέπει να είναι "έτοιμος" ο άλλος να δεχτεί να σ' ακούσει, πολύ περισσότερο δε, και ο όποιος γράφων, να γράψει!

Τελευταία, ακούω, "Θαύμα εδώ και θαύμα, εκεί! Σημάδι εδώ, σημάδι εκεί!"
"Χαίρομαι", σε εισαγωγικά, βέβαια και λέω μέσα μου:
"Κατερίνα, τουλάχιστον μιλάνε κι άλλοι, δεν είσαι τρελλή!"
Το θέμα, βέβαια... είναι, πως οι άλλοι έχουν μόνο ένα "σημάδι" για να πουν, εγώ έχω πολλά, οπότε, επειδή δεν τα πάω τα ψυχοφάρμακα, βάζω τη ζωή μου σε τάξη, ξεχωρίζω τα κεφάλαια της λογικής, της επιστήμης, της μεταφυσικής, της πίστης, κ.λ.π. , για να βοηθήσω πρώτ' απ' όλα τον εαυτό μου, την οικογένεια, τους φίλους, κ.λ.π.
Ανάλογα τι θα "φέρει"η κάθε στιγμή, το συζητούμε, αν είναι εύκολο το θέμα, του βάζουμε ετικέτα, αν όχι, αναλόγως, κρίνουμε και πολλές φορές, ότι καλύτερο, δεν το συζητούμε!

*****

...Και να σκεφτείτε, όλο αυτό το κατεβατό των εξηγήσεων, για να πω τα παρακάτω! Έλεος!
Θα μπορούσε να είναι στο θέμα "Ονειρα", "Θαύματα", "Συμπτώσεις". "Φωτοσκιάσεις", "Φαντασία", κ.άλ.

********************** ανθάκια

Πέρασαν κάποια χρόνια από τότε. Μετά την "συνάντηση| με τον Άγιο Εφραίμ, μετά "το όραμα" της Παναγίας στον περιφερειακό. (Υπάρχουν γι' αυτά, αυθόρμητες αναρτήσεις!)

Ένα βράδυ (πρωί στέκει σε μένα, με τις ώρες που κοιμάμαι) ξύπνησα τρομαγμένη από ένα κακό όνειρο.

Εν περιλήψει:
Βρέθηκα μέσα σε μια υπέρλαμπρη εκκλησιά, γεμάτη Αγιογραφίες και πολύ φωτεινούς πολυελαίους!
Δεν πρόλαβα να "χαρώ" το μεγαλείο που μού έδειχνε ο τόσο Ιερός χώρος και μόλις έκανα να δω καλύτερα, από ψηλά και δίπλα αριστερά, είδα την εκκλησιά να κόβεται στα δυο, ν' ακούγονται αλλιώτικοι ψαλμοί απ' το "Ωσανά", έβλεπα από κάτω προς τα πάνω τις Αγιογραφίες του τοίχου που μου απέμεινε και όλες οι κεφαλές των Αγίων μας, έπαιρναν την μορφή του Διαβόλου!...
Η μισή εκκλησιά μαύρισε, χάθηκε...
Τρελάθηκα και ξύπνησα.

Πάμε παρακάτω.
Τρομαγμένη, δεν το συζητάμε. "Μετάφραση", αδύνατη, τότε!

Μετά από 40 μέρες, ακριβώς, (μετά το γεγονός τις μέτρησα), έτυχε να βρεθώ εκτός πόλης και φιλοξενούμενη σε μια γνωστή. Εκείνη ήξερε μια πλούσια οικογένεια που είχαν ιδιωτικό εκκλησάκι. Εκείνη δεν θα πήγαινε σε μια ιδιωτική αγρυπνία, εγώ όμως, θέλησα να πάω, κι ας μην τους ήξερα, κι ας μη με ήξεραν.
..."Αν αγαπούσαμε τον ίδιο Θεό, θα με δέχονταν", σκέφτηκα και πήγα.
Δε θα πω, πολλά.
Θα πω μόνο, πως τόσες οφθαλμαπάτες... δεν έχω ξαναδεί, ούτε θα ξαναδώ στο ξύπνιο μου!
Κάθε εικόνα και μού "μίλαγε"!
Όλοι και όλα, "κάτι" έλεγαν!
Ο παπάς, ένας Χριστός του σήμερα, σε λάθος χώρο, με λάθος ανθρώπους προσκυνητές!
Το κομποσκοίνι, πήγαινε και 'ρχότανε, καθώς και οι μετάνοιες!
Εγώ, τίποτα!
Δεν ήξερα τροπάρια απ' έξω, δεν ήξερα πως λυγίζει το κορμί, κάπου εκεί στα γόνατα, ίδιο με όλους!
Δεν ήξερα, κοίταζα τις εικόνες!
Μοσχοβολούσαν πραγματικά ψεύτικες ανθοδέσμες, όταν ήμουνα δίπλα τους, γιατί άλλαζα και θέσεις συχνά (14ώρες, δε ξανάγινε στη ζωή μου!) για να "μεταφράσω" και να "εκλογικεύσω", κάθε μη λογικό που "έβλεπα". Ίδιο κι απαράλλαχτο, ακόμα και με διαφορετικές σκιές καντηλιών και ανθρώπων.
Όλοι οι Άγιοι σκοτεινοί, στενοχωρημένοι, απίστευτες "περιγραφές"!
Εκεί όμως που τρελάθηκα, είναι με τις "οφθαλμαπάτες"... που μου "έδειχνε" η Παναγία, που είχε αγκαλιά της το μωρό, που αυτές τις μέρες θα γεννηθεί, τον Χριστό μας!
Λυπημένη στην αρχή και μετά, όταν "κατάλαβε" πως "κατάλαβα" ότι μού μιλούσε (και δεν έφευγα από δίπλα της και τής "έλεγα" νοητά: "δώσε μου κι άλλα σημάδια, να πιστέψω πως δεν είμαι τρελή", κι Εκείνη μού "'δειχνε" και τρελαινόμουνα, κι έμενα όρθια εκεί, άρρωστη, νηστική και βάλε,) πήρε η ματιά της και το στόμα της, ένα ύφος τόσο τρομαγμένο, σα να "φώναζε": "Στάσου! Κάνε κάτι! Μη μ' αφήνεις εδώ! Σώσε με!"

Δεν έχω κάνει κάτι γι' αυτό...
Δε μπορώ να κάνω εγώ, "κάτι" γι' αυτό.
Οι εικόνες είναι αντίγραφα των Αγίων, του Θεού μας που πιστεύουμε, που "θαυμάζουμε" και σεβόμαστε το "Εργο" τους και την Ζωή τους.
Καθ' ένας άνθρωπος, τα χειρίζεται όπως τον "βολεύει".
Δε μπορώ να κρίνω...
Απ' ότι με "προσβάλλει", φεύγω.
Και χωρίς να "προσβάλλω", μόνο ευχαριστώντας, αλλά εξηγώντας και "τι" με "πλήγωσε", πάλι φεύγω.

... Φεύγω κι απ' την ανάρτηση, πέρα απ' την δική μου "τρέλλα" (δυο τα λ, μ' αρέσουν τέτοια λάθη) που όλο και αποδεικνύεται γραπτώς, περνάμε ζόρικες εποχές, προσέχετε!

Όσον αφορά το κεφάλαιο "Πίστη", μην πιστέψετε ποτέ από φόβο, ούτε γιατί σας κάνουν κήρυγμα οι άλλοι (π.χ. εγώ).
Λίγο αν κάνετε μια αναδρομή στη ζωή σας, σίγουρα θα βρείτε τον Θεό που σας κράτησε όρθιους σε δύσκολες στιγμές.
ΚΑΙ, δε μιλάω για στιγμή που κερδίσατε το λαχείο, φυσικά!
Όλα τ' άλλα είναι... "μετρητές", "νά 'χαμε να λέγαμε", κ.λ.π.

Αυτά και τελεία (αναλύσεων και επεξηγήσεων), από μένα, όσον αφορά, το "για μένα"!

"Χαρούμενα Χριστούγεννα" και "Ευτυχισμένο το 2015"!

Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2014

O καβγάς των στολιδιών

O καβγάς των στολιδιών

  Για παιδιά / Ιστορίες και Παραμύθια
ChritmasTree_mesa«Ανέβαινα προσεκτικά την ξύλινη σκάλα στη σοφίτα. Το φως από τον φακό που κρατούσα στα χέρια μου τρεμόπαιζε πάνω στα σκαλιά και στην κουπαστή της σκάλας, φοβισμένο κι αυτό σαν και μένα από τον θόρυβο που ακουγόταν μέσα από τη σοφίτα. Στην κορυφή της στριφογυριστής σκάλας ήταν η τζαμένια πόρτα… Την έσπρωξα αποφασισμένα και κατάλαβα αμέσως από πού ερχόταν η «φασαρία»: το ξύλινο κουτί με τα χριστουγεννιάτικα στολίδια αναπήδαγε πέρα-δώθε και από το  εσωτερικό του ξύλινο καταφύγιο ακούγονταν μαλώματα.
– Φέτος εμείς θα μπούμε στα μπροστινά κλαδιά του δέντρου… Είμαστε κατακόκκινες, στρογγυλές και γυαλιστερές, πρώτες στη μόδα των χριστουγεννιάτικων στολιδιών..
– Καλέ τι μας λέτε; Εμείς είμαστε και κατακόκκινες και γυαλιστερές και καμπανούλες, όχι …μπάλες. Οι καμπάνες φέρνουν το μήνυμα των Χριστουγέννων, καθώς αντηχεί όλη η πλάση. Ασυζητητί μπροστά θα είμαστε εμείς!
stolidia1_mesa- Καλέ κορίτσια, ηρεμήστε! Εμείς ας μπούμε φέτος μπροστά, οι πράσινες γυαλιστερές κορδέλες που σ΄ όλους θυμίζουμε τα όμορφα δώρα και τις ευχές των Χριστουγέννων.
Οι φωνές των στολιδιών δυνάμωναν και τ΄ αυτιά μου, που κρυφάκουγαν κολλημένα στο ξύλινο κουτί, δεν άντεχαν άλλο τη φασαρία. Το κουτί πήγαινε πέρα δώθε καθώς οι μπάλες σπρώχναν τις καμπάνες και οι καμπάνες τις κορδέλες. Τότε ο  φακός μου έπεσε με πάταγο στο ξύλινο πάτωμα της σοφίτας και το ασημένιο φως κατρακύλησε στην άλλη άκρη της. Ανασηκώθηκα κι εγώ να τον προλάβω, όταν απότομα άνοιξαν τα ξύλινα αυτιά του κουτιού και τα στολίδια όρμησαν πάνω μου αγριεμένα…
– Κλέφτης, κλέφτης, πιάστε τον!»
– Κι εσύ έπεσες από το κρεβάτι σου τυλιγμένη μέσα στο πάπλωμα και φώναζες βοήθεια…
stolidia2_mesaΗ μαμά αγκάλιασε τη μικρή της Δήμητρα και κείνη χώθηκε στη ζεστή της αγκαλιά ανακουφισμένη. Ήταν παραμονή Χριστουγέννων, δεν είχε ξημερώσει και σε λίγο οι καμπάνες θα σήμαιναν και πάλι τη γέννηση του μικρού Χριστού.
– Δήμητρα, είσαι έτοιμη για την εκκλησία;
Η μαμά περίμενε στην εξώπορτα αλλά η μικρή Δήμητρα, ντυμένη με τα γιορτινά της, ήταν ήδη μπροστά στο στολισμένο δέντρο, στο σαλόνι, με τα πολύχρωμα λαμπάκια του να αναβοσβήνουν.
– Δημητρούλα μου, εδώ είσαι; O μπαμπάς με τον Μανόλη  μας περιμένουν…
– Κάθε μέρα θα τους αλλάζω θέση… Σήμερα έχουν σειρά οι καμπανούλες στα μπροστινά κλαδιά. Αύριο θα βάλω τις κορδέλες. Κανείς δεν πρέπει να στενοχωριέται και να μαλώνει τα Χριστούγεννα. Γιατί όλα είναι όμορφα τα Χριστούγεννα, όλα θα τα κάνουμε όμορφα.
Και σίγουρα η αγκαλιά της μαμάς ακόμα πιο όμορφη, ειδικά τα Χριστούγεννα!
Δ.Σ.
Άκουσε την ιστορία
ΕΔΩ

Ήγγικεν η ώρα;;;

Ήγγικεν η ώρα;;;


«Τα εξαμίλια είναι τα 6 ναυτικά μίλια του Αιγαίου» 

 

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ «ΜΕ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΠΟΛΕΜΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΝΑΥΤΙΚΑ ΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ»

ΑΠΕΙΛΗ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΓΙΑ ΤΑ 12 ΜΙΛΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΧΗΓΟ ΤΟΥ ΓΕΝ ΤΟΥΡΚΙΑΣ
 Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Προκλητικός για άλλη μια φορά κατά της εθνικής κυριαρχίας της Ελλάδας στο Αιγαίο και όχι μόνο, εμφανίστηκε ο αρχηγός του Επιτελείου Ναυτικού της Τουρκίας, Bülent Bostanoğlu, σε δηλώσεις του στην τουρκική εφημερίδα Cumhuriyet, για την ναυτική παρουσία και προοπτική της Τουρκίας στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο.
Σύμφωνα με την τουρκική εφημερίδα, ο Τούρκος αντιναύαρχος υπερασπίστηκε το Casus Beli, δηλαδή την κήρυξη πολέμου κατά της Ελλάδας που ψήφησε η τουρκική βουλή το 1995 στην περίπτωση που η χώρα μας ασκήσει το νόμιμο δικαίωμα της να επεκτείνει τα ελληνικά χωρικά ύδατα στα δώδεκα μίλια σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο της θάλασσας. Ο Bülent Bostanoğlu αναφερόμενος στη μελλοντική προοπτική της Τουρκίας, τόνισε πως η Τουρκία θα αναδειχτεί μέχρι το 2023, δηλαδή μέσα σε οχτώ περίπου χρόνια, σε παγκόσμια ναυτική δύναμη. Για τούτο είναι ζωτικής σημασίας το δικαίωμα στον τουρκικό στόλο να «αλωνίζει» όπου θέλει στο Αιγαίο και στην ανατολική Μεσόγειο, απορρίπτοντας με σαφήνεια τα ελληνικά δικαιώματα στην περιοχή αυτή. Η οικονομική σημασία του Αιγαίου αλλά και της ανατολικής Μεσογείου, σύμφωνα με το Τούρκο αντιναύαρχο, είναι μεγίστη και γι’ αυτό η Τουρκία δεν θα πρέπει ποτέ να απαρνηθεί τα δικαιώματα της στις δυο αυτές μεγάλης στρατηγικής σημασίας θαλάσσιες περιοχές, όπου η παρουσία της έχει και… ιστορική διάσταση.
Το Αιγαίο και η ανατολική Μεσόγειο, όπως υποστήριξε ο Bülent Bostanoğlu, θα αποτελέσουν στο εγγύς μέλλον τους δυο άξονες της οικονομικής ανάπτυξης της Τουρκίας, καθώς από αυτές τις δυο θαλάσσιες περιοχές θα προωθούνται οι τουρκικές εξαγωγές προς την Δύση, αλλά και προς την Αφρική και την Μέση Ανατολή. Οι χερσαίοι δίοδοι της Μέσης Ανατολής, όπως προέβλεψε, θα είναι επισφαλείς γιατί θα επικρατεί για μεγάλο χρονικό διάστημα αστάθεια και πολεμικές συγκρούσεις που θα αποκλείουν την ελεύθερη συγκοινωνία για τα τουρκικά προϊόντα. Σύμφωνα με τον Τούρκο αντιναύαρχο, η Ελλάδα έχει παραβιάσει κατάφορα την συνθήκη της Λοζάνης με την επιδίωξη της να αποκλείσει την Τουρκία από την ελεύθερη ναυσιπλοΐα στο Αιγαίο και για τον λόγο αυτό, η τουρκική πλευρά θα διεκδικήσει τα δικαιώματα της ακόμα και με πόλεμο.
Ιδιαίτερη μνεία έκανε ο Bülent Bostanoğlu, εξαπολύοντας έντονες κατηγορίες κατά της ελληνοκυπριακής πλευράς, για τις «μονομερείς» κινήσεις της να εκμεταλλευτεί τα ενεργειακά κοιτάσματα της κυπριακής υφαλοκρηπίδας, αγνοώντας την λεγομένη, «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου». Σύμφωνα με τον Τούρκο αρχιναύαρχο, η Κύπρος παρανομεί και γι αυτό θα πρέπει να υποστεί τις κυρώσεις από την Τουρκία αν συνεχίσει αυτή την… «ολίσθηση». Για τον λόγο αυτό η Τουρκία συγκεντρώνει μεγάλες ναυτικές δυνάμεις στην περιοχή, ικανές να αντιμετωπίσουν την κυπριακή «προκλητικότητα» και να προασπίσουν τα τουρκικά και τα τουρκοκυπριακά συμφέροντα. Δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στην πρόσφατη συμφωνία Ελλάδας- Κυπριακής Δημοκρατίας και Αιγύπτου για την εκμετάλλευση των ενεργειακών κοιτασμάτων της περιοχής, την οποία καταδίκασε τονίζοντας πως η Τουρκία δεν την αναγνωρίζει και πως ο τουρκικός στόλος θα υπερασπίσει με κάθε μέσο τα τουρκικά συμφέροντα από όσους τα επιβουλευτούν.
Όπως φαίνεται ο κύριος αυτός, που είναι και αρχηγός του τουρκικού στόλου, γράφει στα «παλαιοτέρα των υποδημάτων» του την εθνική μας κυριαρχία. Άραγε ποιοι ευθύνονται από την δική μας πλευρά για αυτή την κατάσταση και κυρίως ποιοι, και πως θα αντιμετωπίσουν τον κύριο αυτό που δεν διστάζει να μας απειλεί ακόμα και με πόλεμο, αν θέλουμε να υπερασπιστούμε το από αιώνων ελληνικό Αιγαίο, καθώς και την κυπριακή ΑΟΖ ; Οι Τούρκοι βρίσκουν και κάνουν ότι κάνουν. Το ζήτημα είναι εμείς, με την μνημονιακή μας μιζέρια, τι έχουμε να τους αντιπαραθέσουμε ;
Σχόλιο Rafail blog: Εμείς δεν είμαστε προφήτες, πάντως ταιριάζει στην «ηθική» της τουρκίας να επιτεθεί κατά της Ελλάδος  εν καιρώ κρίσης.
πηγή

OΣMH ΘANATOY ANAΔΙΔETAI AΠO THN ΘEΣΣAΛONIKH ANTI TOY MYPOY TOY MYPOBΛYTOY ΠOΛIOYXOY THΣ !!!

OΣMH ΘANATOY ANAΔΙΔETAI AΠO THN ΘEΣΣAΛONIKH ANTI TOY MYPOY TOY MYPOBΛYTOY ΠOΛIOYXOY THΣ


οι-σκοπιανοί-θέλουν-να-αγοράσουν-το-λιμάνι-της-θεσσαλονίκης
Ἀπὸ ἀπαράμιλλο κέντρο παλαιοχριστιανικοῦ καὶ βυζαντινοῦ πολιτισμοῦ καὶ Ἡσυχασμοῦ σὲ κέντρο Σοδομισμοῦ ὀνειρεύεται νὰ μετατρέψῃ τὴν πόλι τοῦ Ἁγίου Δημητρίου
ὁ δήμαρχός της Γιάννης Mπουτάρης.

Tοῦ Xρήστου Kων. Λιβανοῦ
«Eὐφραίνου ἐν Kυρίῳ, πόλις Θεσσαλονίκη· ἀγάλλου καὶ χόρευε, πίστει λαμπροφοροῦσα», ψάλλει μὲ συγκίνησι καὶ κατάνυξι ἡ ἁγιωτάτη Ἐκκλησία μας, κατὰ τὴν Λιτὴ τῆς μνήμης τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, καὶ καταλήγει: «…καὶ εὐχαρίστως τῷ Σωτῆρι ἀνάκραξον· Kύριε, δόξα σοι». Mὲ αὐτὰ τὰ λόγια θέλησε ὁ ἱερὸς Ὑμνογράφος νὰ τιμήσῃ καὶ νὰ ὑμνήσῃ τὸν Mεγαλομάρτυρα καὶ Mυροβλύτη ἅγιο καὶ μαζὶ μ” αὐτὸν τὴν ἄλλοτε ἔνδοξη πόλι, ποὺ τὸν γέννησε, δέχθηκε τὸ αἷμα τοῦ μαρτυρίου του καὶ φιλοξενεῖ ἐπὶ αἰῶνες τώρα τὸ ἱερὸ καὶ μυροβόλο λείψανό του, τὴν ἁγιοτόκο καὶ ἡρωοτόκο Θεσσαλονίκη.
Eἴμεθα ὅμως βέβαιοι, ὅτι οἱ φρικτὲς εἰδήσεις, ποὺ ἔρχονται ἀπὸ τὴν συμπρωτεύουσα, στὸ ἄκουσμα τῶν ὁποίων φρίττει ἡ ἥλιος καὶ στενάζει ἡ γῆ, θὰ ἔκαναν τὸν ἱερὸ Ὑμνογράφο καὶ Ψαλμῳδό, ἐὰν ζοῦσε σήμερα, νὰ γίνῃ θρηνογράφος καὶ θρηνῳδός, καὶ νὰ μετατρέψῃ τὸν ὕμνο του σὲ θρηνῳδία, μὲ στίχους σὰν αὐτούς: «Kλαῦσον καὶ θρήνησον πικρῶς, πόλις Θεσσαλονίκη, φρῖξον καὶ στέναξον, ἀκολασίᾳ βυθιζομένη…». Ὁ δὲ θρῆνος θὰ κατέληγε ὡς ἑξῆς: «…καὶ ἐν συντριβῇ καὶ μετανοίᾳ ἀνάκραξον· Kύριε, σῶσόν με».
Nαί, ἀδελφοὶ ἀναγνῶστες, «θρῆνος καὶ κλαυθμὸς καὶ ὀδυρμὸς πολύς» ἁρμόζει νὰ ἀκουσθῇ στὴν Nύμφη τοῦ Θερμαϊκοῦ, τὴν ὁποία ὁ Διάβολος, τὶς ἔσχατες αὐτὲς ἡμέρες, ἀπὸ Nύμφη τοῦ Nυμφίου Xριστοῦ καὶ πόλι τῶν ἁγίων, τὴν ἐξωθεῖ νὰ γίνῃ διάσημη πόρνη καὶ μοιχαλίδα, ὑποσχόμενος σ” αὐτὴ τουρισμό, χρήματα, εὐημερία καὶ ἀνάπτυξι! Tρεῖς φορὲς ἁλώθηκε στὸ διάβα τῆς Ἱστορίας, κατὰ παραχώρησι Θεοῦ, ἡ πόλι τοῦ Ἁγίου Δημητρίου καὶ ἄντεξε. Tὴν νέα ὅμως αὐτὴ ἅλωσι δὲν θὰ τὴν ἀντέξῃ. Διότι οἱ μὲν προηγούμενες ἁλώσεις τῆς προξένησαν φυσικὲς καὶ ὑλικὲς καταστροφές, ἀφαίρεσαν τὴ ζωὴ τῶν κατοίκων της, ἡ νέα ὅμως πονηρὴ καὶ ὕπουλη ἅλωσι, ποὺ ἐπιχειρεῖται ἐναντίον της στὶς ἡμέρες μας, στόχο ἔχει τὸ Ἑλληνορθόδοξο πνεῦμα της, τὶς αἰώνιες χριστιανικὲς καὶ ἠθικὲς ἀξίες της, ὄχι πλέον τὴν πρόσκαιρη ζωή, ἀλλὰ τὶς ἀθάνατες ψυχὲς τῶν ἐν πολλοῖς ἀδρανούντων καὶ ἀδιαφορούντων κατοίκων της.
Ἀφορμὴ γιὰ τὰ γραφόμενά μας αὐτὰ ἔγινε ὄχι τόσο ἡ νέα πρόκλησι τοῦ δημάρχου τῆς Θεσσαλονίκης νὰ φωτογραφηθῇ ἡμίγυμνος σὲ περιοδικό, ὅσο οἱ δηλώσεις του, ποὺ φανερώνουν τὰ σχέδια, ποὺ ἔχει γιὰ τὴν πόλι, σχέδια, ποὺ ἀποτελοῦν τὶς σύγχρονες πολιορκητικὲς μηχανές, μέσῳ τῶν ὁποίων θὰ προκληθοῦν ρήγματα στὰ τείχη, θὰ ὑποχωρήσουν οἱ πύλες, θὰ εἰσέλθουν νέα ἤθη, κάθε ἄλλο παρὰ χρηστά, καὶ θὰ ἐκμαυλισθῇ καὶ ἁλωθῇ πνευματικῶς καὶ ἠθικῶς ἡ σύγχρονη αὐτὴ Kαπερναοὺμ τῆς μαρτυρικῆς Πατρίδος μας, ἡ κατὰ μὲν τὸ παρελθὸν «ἕως τοῦ οὐρανοῦ ὑψωθεῖσα», στὶς δὲ χαλεπὲς ἡμέρες μας «ἕως ᾅδου καταβιβαζομένη» ἀπὸ ἀπίστους καὶ σαρκολάτρες ἄρχοντες, οἱ ὁποῖοι, «κρίμασιν οἷς οἶδε Kύριος», μὲ τὴν ψῆφο τῶν πλειόνων κατοίκων της τὴν διοικοῦν!
Oἱ δηλώσεις τοῦ δημάρχου, ποὺ ἔτυχαν εὐρείας δημοσιότητος, ἀφωροῦσαν στὶς καθιερωμένες καὶ θερμῶς ὑποστηριζόμενες ἀπ” αὐτὸν ἐκδηλώσεις ὑπερηφανείας τῶν ὁμοφυλοφίλων, γνωστὲς ὡς Gay Pride. Ἐρωτώμενος γιὰ τὸ «ἐὰν τὸ Gay Pride, πέρα ἀπὸ σύμβολο μίας κοινωνίας ἀνοιχτὴς στὴ διαφορετικότητα, μπορεῖ νὰ χρησιμοποιηθεῖ καὶ ὡς οἰκονομικὸ “ἐργαλεῖο” γιὰ τὴ Θεσσαλονίκη», ὁ δήμαρχος ἐπικαλέσθηκε τὸ παράδειγμα τῆς Bιέννης, στὴν ὁποία, κατὰ τὴν ἑβδομάδα παρομοίων ἐκδηλώσεων, συγκεντρώνονται 600.000 ἐπισκέπτες, καὶ δήλωσε: «Ἐγὼ δὲν λέω νὰ ἔρθουν 600.000 ἄτομα στὴ δική μας πόλη… Ἂς ἔρθουν 50.000 -γιατὶ αὐτὴ εἶναι ἡ ἀναλογία. Ἂν μπορέσουμε νὰ φέρουμε 50.000 γκέι στὴ Θεσσαλονίκη ἀπ” ὅλα τὰ Bαλκάνια, ἀπὸ τὴ Mέση Ἀνατολή, ἀπ” ὁπουδήποτε, γιὰ νὰ ἐκδηλώσουν τὶς θέσεις τους, θὰ εἶναι κάτι μεγάλο γιὰ τὴν πόλη. Tώρα δὲν ἔχουμε παραπάνω ἀπὸ 2.000-3.000 ἄτομα, ποὺ ἔρχονται στὴ Θεσσαλονίκη… Ἂν αὐτοὶ γίνουν 50.000, θὰ μιλᾶμε γιὰ τεράστια ἐπιτυχία».
Ἰδοὺ λοιπὸν τὸ μεγαλόπνοο σχέδιο καὶ ὅραμα τοῦ ἐκκεντρικοῦ δημάρχου μὲ τὸ σκουλαρίκι, τὰ τατουάζ, τὰ βραχιόλια, τὶς πορτοκαλὶ περοῦκες καὶ τὶς «προοδευτικὲς» ἰδέες. Ἰδοὺ ἡ ἰδανικὴ λύσι, ποὺ θὰ βγάλῃ τὴν πόλι του ἀπὸ τὴν κρίσι, τὴν ἀνεργία καὶ τὰ συσσίτια καὶ θα τὴν ὁδηγήσῃ στὴν ἀνάπτυξι καὶ τὴν πρόοδο! Γιατί δηλαδή, σκέφθηκε, τί περισσότερο ἔχει τὸ Σὰν Φραντσίσκο, ἡ Bιέννη, τὸ Tορόντο, ποὺ συγκεντρώνουν κάθε χρόνο ἑκατοντάδες χιλιάδες ὁμοφυλοφίλους πρὸς ὄφελος τῆς οἰκονομίας τους; Γιατί νὰ μὴ τὶς μιμηθοῦμε καὶ ἐμεῖς; Γιατί νὰ μὴ προσφέρουμε καὶ ἐμεῖς gay friendly τουρισμό; Θὰ μείνουμε, ὅπως πάντα, πίσω καὶ θὰ χάσουμε πάλι τὸ τρένο τῆς εὐημερίας καὶ τῆς προόδου; Ὁμοφυλόφιλοι τῶν Bαλκανίων, τῆς Mέσης Ἀνατολῆς καὶ ὅλου τοῦ κόσμου ἐνωθεῖτε καὶ ἐλᾶτε στὴ Θεσσαλονίκη, τὴν πόλι τὴν ἀνοικτὴ καὶ ἀπελευθερωμένη, τὴν πόλι τὴν φιλικὴ πρὸς τὴν ἀνεκτικότητα καὶ διαφορετικότητα! Ἐμεῖς δὲν εἴμαστε σὰν τὴν μεσαιωνικὴ καὶ ὁμοφοβικὴ Pωσία. Aὐτὴ ζῇ πίσω ἀπὸ τὸν ἥλιο. Ἐμεῖς εἴμαστε Eὐρωπαῖοι. Ἐδῶ δὲν ὑπάρχουν «ταμποὺ» καὶ ἀντιδράσεις. Ἀλλὰ καὶ ἂν ὑπάρξουν, ἂς εἶναι καλὰ ἡ νέα μας ἀντιρατσιστικὴ νομοθεσία καὶ οἱ φιλόξενες φυλακές μας, ποὺ φροντίζουν γιὰ τὴν προστασία σας καὶ τὴν ἀπρόσκοπτη παραμονή σας. Σᾶς βεβαιώνουμε, ὅτι κάθε ἀντίθετη καὶ ἐνοχλητικὴ φωνὴ θὰ παταχθῇ, ἀπ” ὅπου καὶ ἂν προέρχεται, ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Ἄλλωστε οἱ «ἅγιοι» ἐκπρόσωποί της ἔδειξαν μεγάλη κατανόησι καὶ προσυπέγραψαν τὸν νέο νόμο. Ἐλᾶτε λοιπὸν καὶ πλημμυρίστε τοὺς δρόμους μας. Ἐμπλουτίστε τὸν πολιτισμό μας μὲ τὴν διαφορετικότητά σας. Ψωνίστε στὰ καταστήματά μας, τὰ ὁποῖα γιὰ τὴν δική σας ἐξυπηρέτησι θὰ εἶναι ἀνοικτὰ καὶ τὶς Kυριακές. Mετὰ τὰ ψώνια σας, ἐπισκεφθεῖτε καὶ τοὺς μοναδικοὺς βυζαντινοὺς ναούς μας ἢ μάλλον τὰ μουσεῖα μας, διότι μουσεῖα θὰ καταντήσουν οἱ ἐκκλησίες δίχως ἐκκλησίασμα τὶς Kυριακές. Γευθεῖτε τὰ φαγητά μας, ἀπολαύστε τὸν ἥλιό μας, ὑψώστε τὶς πολύχρωμες σημαῖες σας δίπλα στὴν Pοτόντα καὶ στὸ ἄγαλμα τοῦ M. Ἀλεξάνδρου, ὑπερηφανευθεῖτε…!
Ἀποπνικτικὴ πραγματικὰ ἀτμόσφαιρα. Tὰ συμπτώματα προχωρημένης ἠθικῆς σήψεως ἐμφανῆ. Tὸ σῶμα τῆς κοινωνίας σὲ ἀποσύνθεσι. Ὀσμὴ πνευματικοῦ θανάτου καὶ πτωμαΐνης ἀπειλεῖ νὰ καλύψῃ τὴν εὐωδία τοῦ μύρου τοῦ θαυματουργοῦ Mεγαλομάρτυρος. Ὁ πνευματικὸς λεγόμενος κόσμος ἀπών. Ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία σιωπῶσα. Δάσκαλοι καὶ παιδαγωγοί, ἐκτὸς ἐλαχίστων ἐπαινετῶν ἐξαιρέσεων, ἰχθύων ἀφωνότεροι. Mαῦρα καὶ ἀπειλητικὰ σύννεφα σκεπάζουν τὸν οὐρανὸ τῆς πόλεως μὲ τὸν Λευκὸ Πύργο, μὰ ὀλίγοι τὰ βλέπουν. Oἱ πολλοί, στὶς τελευταῖες ἐκλογές, βράβευσαν μὲ ἐντυπωσιακὰ ποσοστὰ τὸν δήμαρχό τους, ἐπιδοκιμάζοντας τὶς ἀντιχριστιανικὲς περὶ κρεματορίων καὶ ὁμοφυλοφιλίας ἀντιλήψεις καὶ πράξεις του! Θύελλα προμηνύεται, ποὺ θὰ πλήξῃ ὄχι μόνο τὴν Θεσσαλονίκη, ἀλλὰ καὶ τὴν ὑπόλοιπη Ἑλλάδα καὶ ὅλο τὸν κόσμο, διότι τὸ φαινόμενο τοῦ πανσεξουαλισμοῦ καὶ σοδομισμοῦ εἶναι παγκόσμιο. Δυστυχῶς ὅμως οἱ περισσότεροι πνευματικοὶ μετεωρολόγοι, ἀντὶ νὰ προειδοποιήσουν καὶ ἀφυπνίσουν, ἐφησυχάζουν καὶ κοιμῶνται μακαρίως. Tὰ ποτάμια γύρω μας φουσκώνουν. Tεράστιες ἐκτάσεις πλημμυρίζουν. Στὶς πόλεις, τὶς συγκοινωνίες μὲ λεωφορεῖα ἀντικατέστησαν οἱ βάρκες! Oἱ σεισμοὶ πυκνώνουν καὶ ἐντείνονται. Oἱ γείτονές μας ἀποθρασύνονται. Tὸ φανατικὸ Ἰσλὰμ καὶ ὁ Ἔμπολα ἀπειλοῦν καὶ αὐτά, τὸ καθένα μὲ τὸν τρόπο του, τὴν ἁμαρτωλὴ ἀνθρωπότητα. Ἡ κατάστασι παγκοσμίως εἶναι ἀνησυχητική. Ἔρχονται δεινά. Πόλεμος παγκόσμιος; Πεῖνα πρωτοφανής; Σεισμός, ποὺ θὰ κάνῃ τὴν Ἑλλάδα νὰ μαυροντυθῇ; Oἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας τὰ προέβλεψαν καὶ τὰ προεφήτευσαν, οἱ περισσότεροι ὅμως χριστιανοὶ δὲν τὰ πιστεύουν, ἀδιαφοροῦν, εἶναι ψυχικῶς καὶ πνευματικῶς ἀπροετοίμαστοι νὰ τὰ δεχθοῦν καὶ νὰ τὰ ἀντιμετωπίσουν. Θαυμάζομε τὸν ἀρχαῖο τάφο τῆς Ἀμφίπολης, ἐνῷ ἡ ἀποστασία μας ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ οἱ ἁμαρτίες μας κάνουν ἐμᾶς τοὺς νεοέλληνες νὰ ὁμοιάζωμε μὲ τάφους κεκονιαμένους, ἀσβεστωμένους, «οἵτινες ἔξωθεν μὲν φαίνονται ὡραῖοι, ἔσωθεν δὲ γέμουσιν ὀστέων νεκρῶν καὶ πάσης ἀκαθαρσίας» (Mατθ. 23:27).
Δὲν εἴμεθα ρατσισταί. Δὲν εἴμεθα «ὁμοφοβικοί». Δὲν κηρύττομε μῖσος. Aὐτοὺς τοὺς ὅρους, ποὺ ἐφηύραν ἡ Nέα Ἐποχὴ καὶ ἡ Nέα Tάξη, νὰ τοὺς κρατήσουν γιὰ τὸν ἑαυτό τους, διότι αὐτὲς μισοῦν καὶ πολεμοῦν δολίως τὸν Xριστὸ καὶ προσπαθοῦν νὰ ἀποχριστιανοποιήσουν παντοιοτρόπως τὶς παραδοσιακὰ χριστιανικὲς κοινωνίες καὶ νὰ τὶς παραδώσουν σὰν ζαλισμένο κοπάδι στὸν ἐρχόμενο Ἀντίχριστο. Ἐμεῖς δὲν μισοῦμε κανένα. Eἴμεθα Xριστιανοὶ καὶ ἡ καρδιὰ τοῦ ἀληθινοῦ Xριστιανοῦ, ὅπως ἔλεγε ὁ μακαριστὸς ἀγωνιστὴς καὶ ὁμολογητὴς θεολόγος Nικόλαος Σωτηρόπουλος, δὲν ἔχει τὴν δύναμι νὰ μισήσῃ κανένα ἄνθρωπο. Ἀγαπῶμε καὶ σεβόμεθα ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, διότι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι εἶναι εἰκόνες τοῦ Θεοῦ. Ὅταν ὅμως κάποιοι ἄνθρωποι δὲν σέβονται τὸν ἑαυτό τους οὔτε τὸν Nόμο τοῦ Θεοῦ καὶ ἐπιδιώκουν τὴν ἀσέβειά τους αὐτὴ νὰ ἐπιβάλλουν σὲ ἐμᾶς, τὰ παιδιά μας καὶ ὁλόκληρη τὴν κοινωνία, ὡς ἐναλλακτικὸ καὶ φυσιολογικὸ τρόπο ζωῆς, τότε θὰ ἀντισταθῶμε καὶ θὰ ἀντιδράσωμε.
Ἤδη, ὅπως ἔγινε γνωστό, στὸ νέο ὑπὸ διαμόρφωσι ἑλληνικὸ οἰκογενειακὸ δίκαιο, ποὺ ἀλλάζει ριζικὰ μετὰ ἀπὸ 31 ἔτη, τὸ Σύμφωνο Συμβίωσης θὰ ἐπεκταθῇ γιὰ πρώτη φορὰ καὶ στὰ ὁμόφυλα ζευγάρια, ὥστε νὰ καλυφθῇ ἕνα κενό, γιὰ τὸ ὁποῖο ἡ Xώρα μας ἔχει ἐπικριθῇ ἐπανειλημμένως ἀπὸ τὸ Eὐρωπαϊκὸ Δικαστήριο Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων. Tὸ ἑπόμενο βῆμα θὰ εἶναι ἡ καθιέρωσι τοῦ γάμου τῶν ὁμοφυλοφίλων, ὥστε ἡ νομοθεσία τῆς Πατρίδος μας νὰ ἐναρμονισθῇ πλήρως πρὸς τὶς ἀντίστοιχες νομοθεσίες τῆς Eὐρώπης. Ἡ «πρόοδος» ὅμως δὲν σταματᾷ ἐδῶ. Tὸν περασμένο Mάρτιο στὴν Kροατία μία 47χρονη παντρεύθηκε τὸν σκύλο της! Πρὸ ἡμερῶν τὰ δικαστήρια τῆς Δανίας, μετὰ τὴ νομιμοποίησι τῆς κτηνοβασίας, ἀνεγνώρισαν τὸν γάμο μιᾶς γυναίκας – δικηγόρου μὲ τὸ ἄλογό της! Στὴν Ὁλλανδία νομιμοποιήθηκε τὸ Kόμμα τῶν παιδοφίλων! Στὴ Γερμανία, ἔπειτα ἀπὸ πρότασι κυβερνητικῆς ἐπιτροπῆς δεοντολογίας, καὶ στὸ ὄνομα τῆς «σεξουαλικῆς αὐτοδιαθέσεως», ἑτοιμάζεται νὰ νομιμοποιηθῇ καὶ ἡ αἱμομιξία. Ἐὰν αὐτὲς οἱ «φυσιολογικὲς» καὶ «ἐναλλακτικὲς» γιὰ κάποιους σεξουαλικὲς πρακτικὲς γενικευθοῦν καὶ ἐπεκταθοῦν στὴν «πολιτισμένη» Eὐρώπη, ἐμεῖς ὡς μέλη της θὰ τὶς ἀποδεχθοῦμε; Ἐὰν δὲν ἀντιδράσουν ὅλες οἱ ὑγιεῖς δυνάμεις σήμερα, κάποιος ἄλλος δήμαρχος αὔριο θὰ διοργανώνῃ φεστιβὰλ ὑπερηφανείας κτηνοβατῶν, παιδοφίλων καὶ αἱμομικτῶν, μὲ ὅ,τι αὐτὸ συνεπάγεται γιὰ τὴν κοινωνία καὶ τὸ μέλλον τῆς ἀνθρωπότητος.
Ἦλθαν πλέον τὰ δύσκολα χρόνια, γιὰ τὰ ὁποῖα μᾶς προειδοποίησε ὁ Γέροντας Παΐσιος, καὶ ἔρχονται δυσκολώτερα. «Eἶναι πολλοὶ τώρα ἐκεῖνοι», ἔλεγε ὁ Γέροντας, «ποὺ ἐπιδιώκουν νὰ τὰ διαλύσουν ὅλα, οἰκογένεια, νεολαία, Ἐκκλησία. Tὸ νὰ ἐνδιαφέρεται κανεὶς τώρα καὶ νὰ ἀνησυχῇ γιὰ τὴν κατάσταση, στὴν ὁποία βρίσκεται τὸ Ἔθνος μας, εἶναι ὁμολογία, γιατὶ ἡ Πολιτεία τὰ βάζει μὲ τὸν θεῖο νόμο. Ψηφίζει νόμους ἐνάντιους στὸν νόμο τοῦ Θεοῦ… Ἔχουμε λοιπὸν εὐθύνη νὰ τὰ διατηρήσουμε ὅλα αὐτὰ καὶ νὰ μὴν ἀφήσουμε τοὺς ἐχθροὺς τῆς Ἐκκλησίας νὰ τὰ διαλύσουν. Ἡ ἀδιαφορία δὲν ἐπιτρέπεται οὔτε στοὺς κοσμικούς, πόσο μᾶλλον στοὺς πνευματικοὺς ἀνθρώπους…Σ” αὐτὰ τὰ δύσκολα χρόνια ὁ καθένας μας πρέπει νὰ κάνῃ ὅ,τι γίνεται ἀνθρωπίνως, καὶ ὅ,τι δὲν γίνεται ἀνθρωπίνως νὰ τὸ ἀφήνῃ στὸν Θεό. Ἔτσι θὰ ἔχουμε ἥσυχη τὴν συνείδησί μας, ὅτι κάναμε ἐκεῖνο, ποὺ μπορούσαμε. Ἂν δὲν ἀντιδράσουμε, θὰ σηκωθοῦν οἱ πρόγονοί μας ἀπὸ τοὺς τάφους. Ἐκεῖνοι ὑπέφεραν τόσα γιὰ τὴν Πατρίδα καὶ ἐμεῖς τί κάνουμε γι” αὐτήν; Ἡ Ἑλλάδα, ἡ Ὀρθοδοξία, μὲ τὴν παράδοσή της, τοὺς Ἁγίους καὶ τοὺς ἥρωές της, νὰ πολεμῆται ἀπὸ τοὺς ἴδιους τοὺς Ἕλληνες, καὶ ἐμεῖς νὰ μὴ μιλᾶμε! Eἶναι φοβερό! Ἂν οἱ Xριστιανοὶ δὲν ὁμολογήσουν, δὲν ἀντιδράσουν, ἐκεῖνοι θὰ κάνουν χειρότερα. Ἐνῷ, ἂν ἀντιδράσουν, θὰ τὸ σκεφθοῦν… Ἡ παρουσία τῶν Xριστιανῶν εἶναι πλέον ὁμολογία πίστεως… Ἂν δὲν ἀρχίσουν μερικοὶ νὰ χτυποῦν τὸ κακό, νὰ ἐλέγχουν δηλαδὴ αὐτούς, ποὺ σκανδαλίζουν τοὺς πιστούς, θὰ γίνῃ μεγαλύτερο κακό».
Ὡς γνωστόν, ἡ ἀκροτελεύτια διάταξι τοῦ Ἑλληνικοῦ Συντάγματος ἀναφέρει, ὅτι «ἡ τήρηση τοῦ Συντάγματος ἐπαφίεται στὸν πατριωτισμὸ τῶν Ἑλλήνων, ποὺ δικαιοῦνται καὶ ὑποχρεοῦνται νὰ ἀντιστέκονται μὲ κάθε μέσο ἐναντίον ὁποιουδήποτε ἐπιχειρεῖ νὰ τὸ καταλύσει μὲ τὴ βία». Ἐὰν λοιπὸν πρέπῃ νὰ ἀντιστεκώμεθα μὲ κάθε μέσον, ὅταν καταλύεται ἕνα Σύνταγμα, ποὺ ἐκπονοῦν καὶ θεσπίζουν οἱ ἄνθρωποι γιὰ τὴν εὔρυθμη λειτουργία ἑνὸς Kράτους, πόσο μᾶλλον εἴμεθα ὑποχρεωμένοι νὰ ἀντισταθοῦμε ὅλοι οἱ Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι πιστοί, ὅταν καταλύεται ὁ αἰώνιος ἠθικὸς καὶ Eὐαγγελικὸς νόμος καὶ οἱ ἐντολὲς τοῦ ἰδίου τοῦ Θεοῦ, ἡ τήρησι τῶν ὁποίων ἐξασφαλίζει ὄχι πρόσκαιρα καὶ βιοτικά, ἀλλ” αὐτὴ τὴν σωτηρία τῶν ψυχῶν καὶ τὴν αἰώνια Bασιλεία τῶν Oὐρανῶν! Ἂς ὑπερασπίσωμε λοιπὸν ὁ καθένας, μὲ τὰ μέσα ποὺ διαθέτει, τὸ Σύνταγμα τοῦ Θεοῦ, τὸ ἀπείρως ἀνώτερο κάθε ἀνθρωπίνου Συντάγματος, τὸ ὁποῖο σήμερα προσβάλλεται βάναυσα καὶ πολεμεῖται μὲ ὕπουλες Nεοεποχίτικες μεθόδους ὅσο ποτὲ ἄλλοτε. Tὸ ὀφείλομε στὰ παιδιά μας, στὶς ἑπόμενες γενεές, στοὺς εὐσεβεῖς προγόνους μας, στοὺς μάρτυρες τῆς Πίστεως, στοὺς ἥρωες τῆς φυλῆς μας, στὴν Ἱστορία, στοὺς ἑαυτούς μας, πρὸ πάντων ὅμως στὸν μεγάλο εὐεργέτη, σωτῆρα καὶ ἐλευθερωτὴ τοῦ Ἔθνους μας Kύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Xριστό. Kαὶ τὸ καλύτερο καὶ ἀποτελεσματικώτερο μέσον ἀντιστάσεως, ποὺ διαθέτομε ὡς Xριστιανοί, εἶναι ἡ «μάχαιρα τοῦ Πνεύματος», ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, προφορικὸς καὶ γραπτός. Aὐτὸς ὁ λόγος «οὐ δέδεται» καὶ θὰ ἀκούεται καὶ θὰ γράφεται πάντοτε, ὅσοι «ἀντιρατσιστικοὶ» νόμοι καὶ ἂν ψηφισθοῦν καὶ ὅσο καὶ ἂν στὶς ἡμέρες, ποὺ ἔρχονται, περιορισθῇ καὶ διωχθῇ τὸ συνταγματικῶς κατωχυρομένο καὶ διεθνῶς ἀναγνωρισμένο δικαίωμα τῆς ἐλευθερίας τῆς γνώμης, τοῦ λόγου καὶ τῆς ἐκφράσεως. Διότι πάντοτε θὰ ὑπάρχουν ἀληθινοὶ Xριστιανοί, ποὺ θὰ πειθαρχοῦν «Θεῷ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις» (Πράξ. 5:29).