Ταμένο blog...
στίγματα κάποιων στιγμών
και θαυμάτων

Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2012

Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2012

Προφητείες

πηγή

Μια συνοπτική παρουσίαση προφητειών και προρρήσεων αγίων, γερόντων και άλλων για το τι περιμένουμε να γίνει προσεχώς…


Τουρκική πρόκληση
π. Παΐσιος: «Όταν θα δούμε η Ελλάδα να παίρνει την πρεσβεία της από την Τουρκία και η Τουρκία την πρεσβεία της από την Ελλάδα, τότε θα πρέπει να πούμε: «Ταις πρεσβείαις της Θεοτόκου, Σώτερ σώσον ημάς». «Θα γίνει σύγκρουση στο Αιγαίο. Εμείς δεν θα πάθουμε μεγάλο κακό».

π. Σίμων Αρβανίτης: «Καί ή πρώτη, η πρώτη Ελλάς αυτήν πού θά υποστεί από τους Τούρκους μια μικρή, μια μικρή αυτήν όπως είπωμεν προσβολή».
π. Ιωσήφ Βατοπαιδινός: «θα αναγκάσουν τους Τούρκους να έρθουν εδώ, στην Ελλάδα, για να ξεκινήσουν τη δουλειά τους. Και η Ελλάδα, παρόλο που τυπικά έχει κυβέρνηση, δεν έχει στην πραγματικότητα κυβέρνηση. Της λείπει η δύναμη, και οι Τούρκοι θα έρθουν εδώ».
Μοναχός Γεννάδιος: «Οι Τούρκοι θα μας επιτεθούν, θα περάσουν τον Έβρο ποταμό, προκαλούντες παντός είδους καταστροφάς. Θα φτάσουν ως τα Εξαμίλια».
Κυριάκος Τσίτσικας:« Όταν δεις και κάτσουν οι Τούρκοι μες την εθνοσυνέλευση τους και τραβήξουν πιστόλια να ξέρεις κοντεύει η ώρα. Η Κύπρος θα πιαστεί (καταληφθεί) από τους Τούρκους. Θα κηρυχθεί Ελληνοτουρκικός πόλεμος και η Τουρκία θα μπει στην Ελλάδα».
Εξαμίλια
Κοσμάς ο Αιτωλός: «Οι Τούρκοι θα φύγουν, αλλά θα ξανάρθουν πάλι και θα φθάσουν ως τα Εξαμίλια».
π. Παΐσιος: «Εξαμιλια είναι κάθε σημείο που απέχει έξι μίλια από τις ακτές της Τουρκίας. Το ίδιο και από τη δική μας πλευρά. Κάθε σημείο που απέχει έξι μίλια από τις ακτές μας, από οποιεσδήποτε νησιωτικές η χερσαίες ακτές, είναι τα Εξαμίλια. Όταν ο τουρκικός στόλος ξεκινήσει κατά της Ελλάδος και φτάσει στα έξι μίλια, πράγματι θα καταστραφεί. Θα είναι η ώρα που θα έχουν τα κόλλυβά τους στο ζωνάρι τους».
Συνέπειες: 2 νησάκια καταλαμβάνονται
Ολιγόμηνη πείνα στην Ελλάδα
π. Παΐσιος: «το πολύ κάνα – δυο νησιά να πειράξουν οι τούρκοι», «εμάς θα μας πιάσει πείνα. Θα πεινάσει η Ελλάδα. Και επειδή θα κρατήσει αυτή η μπόρα κάποιο διάστημα, μήνες θα είναι, θα πούμε το ψωμί ψωμάκι».
π. Σίμων Αρβανίτης: «μια άλλη φορά μου είπε, ότι θα έρθει τέτοια πεινά, που η πείνα του 1941 δεν είναι τίποτα, μπροστά σε αυτή που έρχεται»
π. Αμβρόσιος Λάζαρης: «θα έρθουν χρόνια δύσκολα, αλλά μη φοβάστε. τα παιδιά του ο Θεός δεν τα εγκαταλείπει. Θα τα φυλαει σκανδαλωδώς. “δηλαδή γέροντα; τι δηλαδή; να, άμα δεν θα έχεις να φας, θα ξυπνάς το πρωί, θα βρίσκεις μια φραντζόλα ψωμί πάνω στο τραπέζι και θα λες: αυτό από που ήρθε;»
π. Γεννάδιος: «Και εδώ στην Κρήτη θα έλθουν οι Τούρκοι».
Παρέμβαση Ρώσων
Τάφος Μ. Κωνσταντίνου: «Η ξανθιά φυλή μαζί με τους πράκτορες τους θα κατατροπώσουν ολόκληρο τον Ισμαήλ και θα πάρουν την Επτάλοφο μαζί με τα άλλα προνόμια»
Αγ. Ανδρέας Σαλός: «Εγώ όμως πιστεύω ότι θα εισορμήσει και το ξανθό γένος, του οποίου η ονομασία αρχίζει από το δέκατο έβδομο γράμμα της αλφαβήτου (Ρ). Θα μπει λοιπόν και θα κατακόψει, και θα στρώσει τους αμαρτωλούς στο έδαφος».
π. Παΐσιος: «Τότε θα επέμβει από πάνω ο Ρώσος και θα γίνει όπως τα λέει η προφητεία του αγίου Κοσμά.»
π. Ιωσήφ Βατοπαιδινός: «Η δε Ρωσία ξαφνικά εισβάλλει στην Τουρκία.», «η Ρωσία θα μετακινήσει τις δυνάμεις της επίσης, για να αναγκάσει τους Τούρκους σε υποχώρηση».
Κυριάκος Τσίτσικας: «’Ένα ξανθό γένος θα έλθει προς βοήθεια του χριστιανισμού».
Μοναχός Γεννάδιος: «Έπειτα θα τους αντεπιτεθούμε, θα μας βοηθήσουν και άλλοι λαοί, (πιθανόν οι Ρώσοι ή οι Γάλλοι)».
Καταστροφή Τούρκων (διάλυση στα τρία)
Αγ. Κοσμάς Αιτωλός: Στο τέλος θα τους διώξουν εις την Κόκκινη Μηλιά. Από τους Τούρκους το 1/3 θα σκοτωθεί, το άλλο τρίτο θα βαπτισθεί και μονάχα το 1/3 θα πάει στην Κόκκινη Μηλιά».
π. Παΐσιος: «Η Τουρκία θα διαλυθεί, και μάλιστα θα τη διαλύσουν οι ίδιοι οι σύμμαχοι», «Θα σβήσουν ως έθνος και η έκταση ολόκληρης της Τουρκίας θα είναι μία αχανής έρημος, στην οποία, για να συναντήσει κανείς άνθρωπο, θα πρέπει να περπατάει εφτά (7) ώρες!»
π. Ιωσήφ Βατοπαιδινός: «Τότε ομού θα ηττηθεί και η δόλιος Τουρκία γιατί θα πράξη πονηρά μεγάλη προδοσία».
π. Γεννάδιος: «Οι Τούρκοι θα πάθουν μεγάλες καταστροφές, και θα καταδιωχθούν μέχρι την Κόκκινη Μηλιά (κάπου στη Μέκκα, πρωτεύουσα της Αραβίας).Από τον πόλεμο το ένα τρίτο του Τουρκικού πληθυσμού θα φονευθεί, το άλλο τρίτο θα καταδιωχθεί μέχρι την Κόκκινη Μηλιά, και το υπόλοιπον ένα τρίτο θα βαπτισθεί και θα γίνουν χριστιανοί.»
π. Σίμων Αρβανίτης: «Αλλά είναι ο τάφος τους όμως της Τουρκίας. Ο τάφος τους καθώς τό είχανε πει καί αυτοί οι Τούρκοι, όπως είπαν μερικοί τώρα».
Αγ. Μεθόδιος Πατάρων: «Θα δείρουν τους Ισμαηλίτες και θα τους καταδιώξουν ως την Κολωνία».
Κουρδικό – αρμενικό – ελληνικό κομμάτι
π. Παΐσιος: «Η Τουρκία θα διαμελισθεί σε 3-4 κομμάτια. Ήδη έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση. Εμείς θα πάρουμε τα δικά μας εδάφη, οι Αρμένιοι τα δικά τους και οι Κούρδοι τα δικά τους. Το κουρδικό θέμα έχει ήδη δρομολογηθεί».
Προσωρινή κατάληψη Πόλης από Ρώσους
π. Παΐσιος: « Θυμήθηκα τότε ότι ο Άγιος Μεθόδιος Πατάρων είχε πει σε μια προφητεία του « …;και κρατήσει Επτάλοφον, οι Ρώσοι, το ξανθό γένος και φυτευθήσονται εν αυτή λάχανα …;», δηλαδή το ξανθό γένος, οι Ρώσοι θα κρατήσουν την Πόλη, όσο κρατούν τα λάχανα (δηλαδή 5-6 μήνες). Αυτό το επιβεβαίωσε ο Γέροντας.
Αγ. Μεθόδιος Πατάρων: «Και θα επικρατήσει στην Επτάλοφο το ξανθό γένος για έξη ή πέντε μήνες και θα φυτεύουν πάνω σ’ αυτήν λάχανα, και θα φάνε πολλοί από αυτούς για να εκδικηθούν τους Αγίους».
Γ΄ Παγκόσμιος πόλεμος
π. Παΐσιος: «Ο πόλεμος που θα ξεσπάσει θα είναι παγκόσμιος…;»
π. Λεόντιος Σάμου: «το κακό και ο μεγάλος πόλεμος που προετοιμάζουν οι χώρες που δεν έχουν σταυρό στην σημαία τους και αυτοί που τις κατευθύνουν πλησιάζει και μοιάζει σαν το νερό που το μαζεύει τ’ αυλάκι μετά γίνεται χείμαρρος και ποτάμι και στο τέλος πλημμυρίζει την πεδιάδα και σκεπάζει την γη».
Κυριάκος Τσίτσικας: «Σ’ αυτό το Πόλεμο μόνο το 1/3 του πληθυσμού της γής θα μείνει».
Προέλασή Ρώσων μέχρι Ιερουσαλήμ
π. Παΐσιος: «Η καταιγίδα αυτή θα φτάσει μέχρι το Ισραήλ και τότε οι Εβραίοι θα καταλάβουν τα σφάλματα τους».
π. Ιωσήφ Βατοπαιδινός: «Η δε Ρωσία ξαφνικά εισβάλλει στην Τουρκία και ως χείμαρρος ορμητικός σαρώνει την Περσία. Και προχωρεί ακάθεκτη φθάνει στην Παλαιστίνη».
π. Ηλίας Διαμαντίδης: «Ο Ρώσος θα νικά. Θα πάει ως τον Ευφράτη ποταμό».
Τέλος α΄ ημιχρόνου – ανακωχή – Διαπραγματεύσεις – Δυνάμεις δύσης και άλλες ξεκινούν για Πόλη
π. Παΐσιος: «Σ΄ αυτόν τόν πόλεμο όλοι θά γυρίσουν νικημένοι. Ο Ελληνικός στρατός θά παραμείνει θεατής. Γήπεδο θά είναι ή Παλαιστίνη, τάφος τους ή Νεκρά Θάλασσα. Αυτό θά είναι καί τό πρώτο ημίχρονο…», «θα δουν τότε τα άλλα κράτη της Ευρώπης, συγκεκριμένα η Αγγλία, η Γαλλία, η Ιταλία και άλλα έξι-εφτά κράτη της ΕΟΚ, ότι η Ρωσία θα αρπάξει μέρη, οπότε θα πουν: “Δεν πάμε κι εμείς εκεί πέρα, μήπως πάρουμε κανένα κομμάτι;” Όλοι, όμως, θα κυνηγούν τη μερίδα του λέοντος. Έτσι, θα μπουν και οι Ευρωπαίοι στον πόλεμο».
π. Ιωσήφ Βατοπαιδινός: «Η πρώτη φάσις έληξε του τρομερού πολέμου τόσα δεινά πέντε μηνών δεν επαρκούν Θεέ μου; Το ζήτημα της Πόλεως πάλι θα βγει στη μέση κι ο κόσμος θα περιπλεχθεί και δε θα ξεμπερδεύση», «οι Αμερικάνοι και το ΝΑΤΟ θα προσπαθήσουν να το αποτρέψουν αυτό, ώστε να μην υπάρξει ενότητα, να μην υπάρξει ένωση μεταξύ δύο Ορθοδόξων εθνών. Θα κινήσουν και άλλες δυνάμεις, όπως τους Ιάπωνες και άλλους».
Αγ. Κοσμάς Αιτωλός: Όταν θα ιδείτε το χιλιάρμενον στα Ελληνικά ύδατα, τότε θα λυθεί το ζήτημα της Πόλης». « Από τρία μπουγάζια στενά, Κρά, Κράψη και Μουζίνα, θα περνούν πολλά στρατεύματα για την Πόλι. Καλόν είναι τα γυναικόπαιδα να βγουν στα βουνά. Θα σάς ρωτούν αν είναι μακριά η Πόλι” εσείς να μη λέτε την αλήθεια, διότι θα σας κακοποιήσουν».
Ουδετερότητα Ελλάδας – τριήμερη σύγκρουση στην Πόλη
Αγ. Κοσμάς Αιτωλός: «Στην Πόλι θα χυθεί αίμα πού τριχρονίτικο δαμάλι θα πλέξη (πλεύση)».
π. Παΐσιος: «Θα βγάλει η κυβέρνηση απόφαση να μη στείλει στρατό. Θα κρατήσει στρατό μόνο στα σύνορα.»
π. Ιωσήφ Βατοπαιδινός: «Τότε τα Έθνη μεληδόν θα σφάζονται αγρίως στα όρια της Πόλεως για τα Στενά κυρίως», «Θα γίνει φοβερή σφαγή στην περιοχή της πρώην Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Από αυτούς που θα πεθάνουν, θα είναι 600 εκατομμύρια, ξέχωρα».
π. Ηλίας Διαμαντίδης: «Θα γίνει πόλεμος στην Κωνσταντινούπολη».
π. Γεννάδιος: «Εις την Κωνσταντινούπολη θα γίνει μακελειό μεγάλο, και η θάλασσα θα κοκκινίσει από αίματα σφαγμένων ανθρώπων. Τριχρονίτικο δαμάλι (μοσχάρι) θα πλεύσει στο αίμα, όπως λέγει ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός στις προφητείες».
Κυριάκος Τσιτσίκας: «Στην Κωνσταντινούπολη θα συσσωρευτούν όλα τα έθνη. Εκεί θα γίνει η μεγάλη μάχη που το αίμα θα φτάνει μέχρι το χαλινό του ίππου».
Ανώνυμος Προφήτης: «Μάχη στην Κωνσταντινούπολη εφτά κρατών και τρία μερόνυχτα σφαγή. Νίκη του μεγαλύτερου κράτους κατά των έξι κρατών».
Ελληνικός στρατός ξεκινάει για τη Πόλη
και φθάνει στο τέλος των συμβάντων
Αγ. Κοσμάς Αιτωλός: «Δεν θα φθάσει ο στρατός στην Πόλι ” στη μέση του δρόμου θα ΄ ρθει το μαντάτο, ότι έφθασε το ποθούμενο».
π. Ιωσήφ Βατοπαιδινός: «Τότε η Ελλάς θα σηκωθεί πρώτη με το στρατό της να εκπληρώσει ολόχαρη τον Ιερόν σκοπόν της. Να καταλάβει αμαχητί, τα ιερά της μέρη που της τα πήραν οι εχθροί, που όλος ο κόσμος ξέρει.».
Παράδοση Πόλης στους Έλληνες
π. Παΐσιος: «Όχι. Την Πόλη θα μας τη δώσουν οι Ρώσοι. Θα την πάρουν σε πόλεμο που θα κάνουν με την Τουρκία και θα τη δώσουν σ’ εμάς», «Οι Εγγλέζοι και οι Αμερικάνοι θα μας παραχωρήσουν την Πόλη. Όχι γιατί μας αγαπάνε, αλλά γιατί αυτό θα συμπλέει με τα συμφέροντά τους».
π. Ηλίας Διαμαντίδης: «Θ’ ανοίξει η Άγια Σοφιά και θα λειτουργηθεί. Ένας εξαδάκτυλος βασιλιάς θα είναι τότε».
π. Γεννάδιος: «Οι Μεγάλοι, Ρωσία – Αμερική, θα συνορίζονται ποιος θα πάρει την Κωνσταντινούπολη, λόγω της στρατηγικής θέσεώς της και θα είναι επικίνδυνη άλλη πολεμική σύγκρουσης μεταξύ των. Δια να μην έλθουν σε τέτοια πολεμική σύγκρουση και να μην την πάρει μήτε ο ένας, μήτε ο άλλος, θα είναι και εκ Θεού να την δώσουν εις τους Έλληνες, εις τους οποίους και ανήκεν».
Γέροντας «Τ» – Κύπρος: Είπε τότε ο γέροντας, εν έτει 1965 :–«Η Κωνσταντινούπολη θά δοθεί (ή, θα παραδοθεί…), σε βασιλέα των Ελλήνων.
Ανώνυμος Προφήτης: «Ο Πόλεμος θα σταματήσει από κάποιον άγγελο και η Πόλη θα παραδοθεί στους Έλληνες».
Αναγέννηση Ορθοδοξίας-Μεγάλωμα Ελλάδας
π. Παΐσιος: «Το Γένος μας θα μεγαλώσει, αν και οι υποτιθέμενοι φίλοι μας θα ήθελαν να το τσαλακώσουν και θα ήταν γι αυτούς πολύ ευχάριστο. Αλλά ο Θεός δεν θα το επιτρέψει. Θα κανονίσει ο Θεός τις υποθέσεις του Έθνους.», «Όλοι ανεξαρτήτως θα πιστέψουν. Δεν θα υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος άπιστος. Αλλά, δεν θα έχουν τον μισθό των σημερινών Χριστιανών.»
π. Ιωσήφ Βατοπαιδινός : «Ακολούθως αυτής της μεγάλης κλίμακας κάθαρσης, θα γίνει τέτοια αναγέννηση της Ορθοδοξίας, όχι μόνο στην Ρωσία, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο. Τέτοια αναλαμπή της Ορθοδοξίας!!!»
π. Σίμων Αρβανίτης: «Η Ελλάς θά δείτε σε λίγο πόσο θά γίνει μεγάλη, μεγάλη, μεγάλη. Όχι μόνο θα δείτε, θά έχει εξαίρετο καί λαμπρό παράδειγμα εις όλη την οικουμένη».
π. Εφραίμ Αριζόνας: «Η ζωή αυτών των χρόνων, θα είναι μια παραδεισένια πάνω στη γη από απόψεως αγαθών και από απόψεως πίστεως».

Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2012

Νεκροταφείο Ζωγράφου

Έχω μάθει πια, να δέχομαι όλα τα εμπόδια στη ζωή μου!
Ειδικά, τα ανεξήγητα!
Τόσα συνεχόμενα εμπόδια.... απόψε!
Κι άλλες φορές...

Σ' αυτά επέμενε ο μπλόγγερ:

Κατεστραμμένο λογότυπο Blogger

Ωχ, αυτό είναι σφάλμα.

Σας ζητούμε συγγνώμη για την αναστάτωση.
Δοκιμάστε να ανανεώσετε τη σελίδα για να δείτε εάν επανέλθει και πάλι η τάξη.

Τέλος η προηγούμενη ανάρτηση.
Δεν επιμένω.

Βιντεάκι ανέβηκε άλλο...
Αυτό θ' ανεβάσω.

Και δε θα γράψω λόγια. Όχι. Άλλη φορά.


Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2012

Μνημόσυνο - ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Πρέπει να 'ρθει κι εδώ αυτή η ανάρτηση:

Τρίτη, 16 Οκτωβρίου 2012

Γιατί τα γραπτά είναι δημόσια εξομολόγηση



«Τελικά, πρέπει να τον αγαπούσες πολύ τον μπάρμπα – Μήτσο», μου είπε νωρίτερα στο τηλέφωνο η μεγάλη μου αδελφή.
«… μα, ήταν στήριγμα! Ήταν η ζωή μετά την μάννα στην Ζαγορά! Τι να σου εξηγήσω να καταλάβεις;»
«Κατάλαβα. Τον έβλεπες σαν πατέρα…»
Τι να εξηγήσω; Δύσκολο.
Δύσκολο και να με καταλάβουν, ακόμα και οι δικοί του άνθρωποι.
Αφύσικα συναισθήματα, όταν δεν είσαι άξιος ούτε με λέξεις να τα εξηγήσεις και να σε λένε μάλιστα και συγγραφέα!
Μπόρα, παιδιά, μπόρα! Βραχυκύκλωμα, γενικό μπλακ άουτ!
Σκοτάδια! Ακόμα και οι στήλοι της ΔΕΗ είχαν πρόβλημα Σάββατο βράδυ!
Θεοσκότεινη η αυλή μου και όλη η γειτονιά! Φοβόμουνα να βγω έξω στην αυλή μου!
Κυριακή πρωί ήταν το μνημόσυνο του μπάρμπα – Μήτσου, το χρονιάτικο. Εκεί έμαθα πως ήταν και της αδελφής του μαζί, Αικατερίνης, τα τρίχρονα.
Δεν θα μπορούσα να μην πάω! Όχι, για την οικογένειά του, για τον κόσμο ή να φανώ πως «δήθεν», μα μόνο για μένα, για δική μου ανάγκη.
Όλοι μας καταλαβαίνουμε την φυσιολογική εξέλιξη του ανθρώπου, όλοι μας λέμε ότι δεχόμαστε λογικά τον θάνατο, μα εγώ η λεπτολόγος… στέκομαι τόσο πολύ στο κεφάλαιο «απουσία» ανθρώπων που αγάπησα, που ξέροντας μεν ότι γίνομαι κουραστική και γραφική, είναι κάτι που δεν μπορώ να το αλλάξω.
Θέλω το μοιρολόι μου, θέλω να το «γράψω», να ξαλαφρώσει και να φύγει... (όσο γίνεται να το διώξεις…)
Εν ολίγοις, με πολλά! Είναι σίγουρο! Ξέρω τι κατεβατό έχω να γράψω.
Σάββατο φωτογράφιζα τα λουλούδια της αυλής του, μετά τον συνάντησα να μου χαμογελάει στην βρύση του πλάτανου στην πάνω πλατεία, μετά σε κάποιους στήλους, μετά μου χαμογέλασε στο μνήμα του, βραδάκι μου χαμογέλασαν οι δικοί του άνθρωποι, επιμένοντας να πάω σίγουρα και στο τραπέζι μετά το μνημόσυνο.
Το βράδυ θεοσκότεινο το χωριό, εκτός απ’ τα φώτα στα σπίτια μας.
Κυριακή, όσο κοιμήθηκα, πρωί πρωί, κοίταζα τον ουρανό. Απ’ αλλού έβγαινε η Ανατολή, κι ένα μαύρο σύννεφο έλεγε: «Θα βρέξω!»
«Μη βρέξεις, μπάρμπα – Μήτσο! Λάμψε, όπως μια λάμψη ήταν όλη σου η ζωή! Αφού ξέρω ότι είσαι χαρούμενος!»
Για πότε σταμάτησαν οι σταγόνες της βροχής, δεν κατάλαβα! Ούτε καν, πρόλαβα να μπω μέσα, για να ψάξω για ομπρέλα!
Ο ήλιος νίκησε το σύννεφο και έλαμπε όλη μέρα. (Η βροχή άρχισε να με βρέχει μόλις έφτασα σπίτι μου στον Βόλο! Ίσα που πρόλαβα να μην βραχούν οι βαλίτσες μου!)
Τότε είδα πως η Ανατολή στο χωριό μου άλλαξε, πάλι! Βγαίνει από κει, απ’ τα πλατάνια, που την φωτογράφιζα πριν έξι χρόνια!
Πώς έγινε αυτό; Δεν το κατάλαβα!
Η τελευταία μου Ανατολή του Αυγούστου, ήταν φάτσα κάρτα, καταμεσίς της θάλασσας!
Μετακινήθηκε η θέα μου! Είμαι για τα κεραμίδια του χρόνου! (αν θέλω να φωτογραφίζω ανατολές!)
Πήγα εκκλησία. Στον Άι – Γιώργη, μετά από πόσα χρόνια;
Άστο!
Κοίταζα γύρω μου. Πρόσωπα γνωστά, αγαπημένα, γερασμένα, μα και πολλά νέα, άγνωστα.
Κοίταζα τις εικόνες, ότι δεν κοίταζα παιδί.
Κοίταζα τη σόμπα, κι εκεί πήρε το μάτι μου μια μαθήτρια να λέει κρυφά στο αυτί την συνέχεια του έργου που είδε στην τηλεόραση, κι ακούω την άλλη να της λέει: «Σουτ! Μας βλέπει ο δάσκαλος!» και τότε, κοιτάζοντας στο ψαλτήρι αντάμωσα το βλέμμα του δασκάλου μου, μα η φωνή του προσευχόταν! Δεν με μάλωνε!
Μαζί του και ο γαμπρός του μπάρμπα – Μήτσου, κι ένα παιδί που υμνούσε την Θεία Λειτουργία και το Μνημόσυνο, Βυζαντινά!
Με συνεπήρε! Όλοι τους, δηλαδή! (Μετά έμαθα περισσότερα, αυτά όμως είναι για άλλο κεφάλαιο.)
…Ναι! Κοινώνησα! Είκοσι δύο χρόνια μετά τα σαράντα της μάννας.
Ετοιμαζόμουνα εδώ και καιρό. Αν δεν το έκανα τώρα, δεν θα ήμουνα έτοιμη, ούτε άξια, ποτέ!
…Να σωριαστώ ήθελα… Με το ζόρι στηριζόμουνα… Ήρωας…
Αγαπημένες, άρρωστες, γερασμένες γυναίκες μού έδιναν το στασίδι τους. Για δευτερόλεπτα το δέχτηκα, τότε μόνο όταν με τρόμαξαν τα αστεράκια…
Γρήγορα αναστηλώθηκα απ’ την πείνα και απ’ την γενική συναισθηματική καταπίεση που δεν άφηνα να εκτονωθεί με δάκρυα.
Δεν ήθελα, γιατί ήταν μπερδεμένα, κι εγώ τα ήθελα «καθαρά».
Αυτή ήταν η αυτοτιμωρία μου.
…Δεν ξέρω αν έκανα σωστά (μεγάλο κεφάλαιο αυτό – για άλλη φορά) το είχα όμως, μεγάλη ανάγκη.
Κι ύστερα, πριν το μνημόσυνο, ο Αρχιμανδρίτης Επιφάνειος έκανε ένα πολύ ωραίο κήρυγμα!
«Γιατί κάνουμε το μνημόσυνο;»
Με απλά λόγια. Τόσο απλά που έγιναν κατανοητά απ’ όλους, γραμματισμένους και αγράμματους. (Κι αυτό θα είναι άλλο κεφάλαιο.)
Μετά, προσευχηθήκαμε για τους αδελφούς συνανθρώπους μας, τον Δημήτρη και την Αικατερίνη που έτυχε να είναι και πραγματικά αδέλφια στη ζωή.
Πόναγε η «βελόνα», γι’ αυτό δεν την έβαλα πολύ βαθιά… Όσο και να δικαιολογείται να αφεθείς εκεί, τόσο πιο πολλούς φράχτες έβαζα.
Μετά πήγα στον καφέ και μετά, έγινα «καπνός» και πήγα σπίτι μου. Δεν κάθισα στο τραπέζι. Ο οργανισμός μου, αν και πείναγε σαν λύκος, είχε ανάγκη από "άλλη" τροφή.
Έπρεπε να προλάβω να αποχαιρετήσω το σπίτι μου για τον χειμώνα, να το συμμαζέψω, να κλαδέψω ότι προλάβαινα, να τα ποτίσω όλα τα λουλούδια μου, κυρίως το δέντρο του αδελφού μου, να τα φωτογραφήσω όλα, πόσο μάλλον τις ντάλιες του μπάρμπα – Μήτσου και να φύγω, να φύγω!...
…Έφυγα τελικά, άρον άρον, πρώτη φορά που δεν πρόλαβα να κοιτάξω πίσω μου!
Είχε βρεθεί αυτοκίνητο και οδηγός που θα με πήγαινε εγκαίρως σπίτι μου, κι έτσι θα προλάβαινα και την Λογοτεχνική Κυριακή με τον Βασίλη Μητσάκη, την Αμαλία Γκιζά και τον Γιώργο Φουντούλη!
Πήγα κι εκεί! Το έδαφος πρόσφορο να αμολύσω τα δάκρυά μου, μα τα κατάφερα κι έβαλα φράχτες κι εκεί!
Φράχτες! Ακόμα φράχτες!
Αυτοί οι φράχτες με προβλημάτισαν πολύ και κατά την ώρα της Θείας Κοινωνίας και ξέροντας πως είμαι αμαρτωλή, δεν έκανα πίσω να φύγω!
Ευχήθηκα μόνο, αυτοί οι αληθινοί φράχτες που μετακινήθηκαν πολύ εις βάρους του Νεκρού πια αδελφού μου και εις βάρος όλης της ψυχής της οικογένειάς μου, χρόνια πολλά τώρα, κάποια στιγμή να επανέλθουν στη θέση τους και τότε πια, εγώ, μαζί με την άλλη γειτόνισσά μου, θα πηγαίνουμε μαζί να κοινωνούμε, χέρι – χέρι, χωρίς κανένα βάρος στην ψυχή.
Εγώ νιώθω πως το κουβαλάω, γιατί δεν βρήκα την δύναμη, εκεί, στο παραπέντε της Θείας Κοινωνίας, να της πω: «Σε συγχωρώ!»
Δεν το μπορούσα. Θα ήταν ψέμα… Κοινωνήσαμε κι οι δυο…
Το «βάρος» της αμαρτίας μου το ένιωσα πριν καν, το κάνω.
Δεν είχα όμως άλλη επιλογή.
Όλες αυτές οι σκέψεις ήρθαν αστραπιαία στο μυαλό μου, όταν την είδα στην γραμμή.
Ο Αρχιμανδρίτης ήδη ρώταγε το όνομά μου!
«Αικατερίνη…»
 ......
«Δε.στα.πα;» μου είπε ο αδελφός του δασκάλου μου, αντί «γεια», όταν πήγα αργότερα κοντά τους, να τους χαιρετήσω.
Έφυγα απ’ το χωριό, χωρίς να προλάβω να χαιρετήσω, κανέναν!
Ούτε καν, να ευχαριστήσω!
Ακούω μόνο τα λόγια αδελφικής φίλης στην κόρη της:
«Λοιπόν! Πάρε μαζί σου και την Κατερίνα και να την πας σπίτι της! Εντάξει; Σε όλο τον δρόμο θα σ’ ευχαριστεί για το καλό που της έκανες και την πήρες και επίσης θα σου ζητάει συγγνώμη για όλα, ακόμα και για το ότι γεννήθηκε σ’ αυτόν τον κόσμο! Μην της δίνεις σημασία! Εντάξει;»  
Μη μου δίνετε σημασία, λοιπόν! Η αδελφική φίλη κάτι παραπάνω ξέρει!
«Αιωνία σου η μνήμη, μπάρμπα – Μήτσο, σε σένα και στην αδελφή σου την Κατίνα! Να είστε όλοι αγαπημένοι και χαρούμενοι εκεί πάνω, γιατί κι εμείς εδώ κάτω, σιγά σιγά, όλοι αγαπιέμαστε… Κάποιοι εμπεδώσαμε νωρίτερα, πως τίποτα δεν μένει εδώ! Μόνο οι φράχτες…»  
Πάω να φέρω τον λαγό...
κι ένα γρήγορο βιντεάκι τις φωτογραφημένες μου στιγμές, κι έφυγα κι από δω, καπνός! 

Μαγειρεύοντάς το, έσπασε εκείνο το "φράγμα" και νώθω ξαλαφρωμένη, αρκετά, θα έλεγα!

Ευτυχώς ο άντρας μου κοιμάται! Δε θα δει τα μάτια μου! Το "υποψιάστηκε" όμως, όταν είδε πως έγραφα για τον μπάρμπα - Μήτσο.

...Γιατί έμαθε κι εκείνος πια, τόσα χρόνια κοντά μου, πως η γραφή για μένα είναι μια "αλλιώτικη ανάγκη" εκτόνωσης και δεν μπορεί να μου την στερήσει, ούτε και να την αποφύγει!
(Πού έμπλεξε ο άνθρωπος! Αυτόν κι αν τον καταλαβαίνω!) 

Β' παρένθεσις (Όσο για σας, τους φίλους μου, τα θέλετε και τα παθαίνετε!)

Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2012

Άγιος Ευθύμιος ο Νέος

Βίος Αγίου


Άγιος Ευθύμιος ο Νέος

Ημερομηνία εορτής: 15/10/2012Άγιος Ευθύμιος ο Νέος
Τύπος εορτής: Σταθερή.
Εορτάζει στις 15 Οκτωβρίου εκάστου έτους.
Άγιοι που εορτάζουν: Αγιος Ευθυμιος Ο Νεος (; - 894)


Μέγεθος γραμματοσειράς κειμένου: Font Resize Font Resize Font Resize





Βιογραφία
Ο Άγιος Ευθύμιος γεννήθηκε στις μέρες του αυτοκράτορα του Βυζαντίου Λέοντα Ε’ του Αρμενίου (813 - 820 μ.Χ.), σε κάποια κωμόπολη της Γαλατίας, την Οψώ, που ήταν κοντά στην Άγκυρα (σημερινή πρωτεύουσα της Τουρκίας). Οι γονείς του ήταν πλούσιοι και ευσεβείς, και ονομάζονταν Επιφάνιος και Άννα. Είχαν και δύο κόρες, την Μαρία, που ήταν πρεσβυτέρα και την Επιφάνια.

Όταν ο Άγιος ήλθε σε κατάλληλη ηλικία, παντρεύτηκε και απόκτησε μία κόρη την Αναστασώ (τη γυναίκα του την έλεγαν Ευφροσύνη). Επειδή όμως επιθυμούσε την μοναχική πολιτεία, αφού τακτοποίησε τις οικογενειακές του υποθέσεις, πήγε σε μοναστήρι, κοντά στον Όσιο Ιωαννίκιο, στον Όλυμπο της Βιθυνίας. Εκεί, μετά από δοκιμασία, γίνεται μοναχός, το 842 μ.Χ., με το όνομα Ευθύμιος, από Νικήτας που ονομαζόταν πρώτα.

Μετά από αρκετά χρόνια ασκήσεως στο κοινόβιο αυτό, ο Ευθύμιος αναχώρησε για το Άγιον Όρος. Από εκεί επέστρεψε στον Όλυμπο και μετά από πολλές περιπέτειες και ταξίδια, ίδρυσε κοντά στη Θεσσαλονίκη τη Μονή Περιστερών το 871 μ.Χ., όπου εγκαταστάθηκε και την ανέδειξε με την άριστη πνευματική ζωή του, σε άριστο πνευματικό κέντρο.

Έτσι λοιπόν, ασκητικά και θεάρεστα αφού έζησε, απεβίωσε ειρηνικά την 15η Οκτωβρίου 894 μ.Χ.

Τη βιογραφία του συνέγραψε ο επίσκοπος Θεσσαλονίκης Βασίλειος, που υπήρξε και μαθητής του Αγίου.

Τρίτη 2 Οκτωβρίου 2012

Εορτή Αγίου Νεομάρτυρος Σταματίου του εκ Ζαγοράς

Αυτό το διάβασα το καλοκαίρι στον Ταχυδρόμο και ξαφνιάστηκα!

Ακόμα δεν έχω μάθει γι' Αυτόν τον Άγιο τι σχέση είχε με την Ζαγορά!

Εφημερίδα Ταχυδρόμος

Εορτή Αγίου Νεομάρτυρος Σταματίου του εκ Ζαγοράς

Εδώ είχα ενημερωθεί τότε, πως είναι απ' τα μέρη μας κι ότι γίνεται μπέρδεμα με τον Άγιο Απόστολο τον Νέο.