Εκείνη τη μέρα που περπάτησα πολύ (βλέπε δίπλα Ημερολόγιό μου)
με τελικό σκοπό να πάω Νοσοκομείο, βρέθηκα μπροστά στην Αγία Τριάδα, την Εκκλησία του Νοσοκομείου.
Εκεί έχω ανάψει πολλές φορές κερί, κλαίγοντας για την μάννα, την πεθερά, τον πεθερό, για μένα, για πολλούς.
Χάρηκα πολύ που την βρήκα Ανοιχτή!
Μπήκα....
Ακούγονταν ψαλμοί, από ραδιόφωνο, μάλλον.
Ήμουνα μόνη μου εκεί, άναψα το κεράκι μου, έβγαλα και καναδυό βιαστικές φωτογραφίες.
...Κι εκεί που ένιωσα την απουσία του Αγίου Εφραίμ και σκέφτηκα πως πρέπει να φέρω κι εδώ μια εικόνα του, "μα.... αφού τον έχω στην αγκαλιά μου! Θα αφήσω αυτή που είχα για την Παναγία Φυτόκου και θα πάρω άλλη!"
Χαρά! Δεν λέγεται!
Ξετύληξα το χαρτί, κοίταξα γύρω μου σαν την κλέφτρα, μα πού θα μπορούσα να την τοποθετήσω εγώ; Δίπλα στον Χριστό!
Τον άφησα χαρούμενη και πηγαίνοντας να φύγω, ένας ιερέας βγήκε απ' το Ιερό.
"Πάτερ μου, άφησα μία εικόνα του Αγίου Εφραίμ εδώ, γιατί έλειπε... Την άφησα εκεί."
"Θα 'ρθείτε να την πάρετε σε 40 μέρες;"
"Όχι! Να μείνει εδώ!"
"Σας ευχαριστούμε! Βοήθειά σας!"
Βγαίνω. Ξαναφωτογραφίζω. Φωτογραφίζω και την Ανακοίνωση.
Μετά την διάβασα.
"Παππά μου, δεν το πιστεύω! Το βράδυ έχετε αγρυπνία για τον Άγιο Ευστάθιο;"
"Ναι!" μου λέει εκείνος!
"Ε, τότε θα ξανάρθω! Το βράδυ!"
Χαρά και δυο χαρές!
Θεώρησα πως δεν είναι τυχαίο.
.....
Φυσικά το βράδυ, πήγα! Αργούλικα όμως. Δεν είδα πολύ κόσμο.
Αυτό με βοήθησε να προσέξω πιο πολύ τις εικόνες του Τέμπλου του Ιερού που ήταν θολές, αλλιώτικες Αγιογραφίες που σ' έκαναν να ψάχνεις τις μορφές των Αγίων, και να τις βλέπεις σε άλλες διαστάσεις....
Βέβαια, μόλις πήγα, δεν είδα στο σημείο που άφησα την εικόνα του Αγίου Εφραίμ.
Στεναχωρέθηκα λιγάκι, γιατί και σε άλλες μεγάλες εκκλησίες που έχω πάει, τις κρατήσανε στο Ιερό, είτε γιατί τις κλέβουν, είτε γιατί είναι γεμάτες τοιχογραφίες και δεν κρεμάνε εικόνες.
"Εντάξει", σκέφτηκα, "δεν πειράζει" και τράβηξα να καθίσω στο στασίδι της αντρικής πίσω μεριάς που δεν είχε κόσμο.
Κι εκεί, ανταμώνω την ματιά Του!
Ήταν φάτσα μπροστά μου, και μετά, πίσω μου, μα εγώ στάθηκα λοξά και Τον έκανα "δίπλα" μου!
Χάρηκα και που ήμουνα κοντά Του την πρώτη Του νύχτα σε Εκκλησία και που θα μάθαινα περισσότερα για τον Άγιο Ευστάθιο, με αφορμή την Αγρυπνία Του!
Ο Άγιος Εφραίμ, πέρα απ' το ότι έγινε προστάτης μου τα τελευταία χρόνια, μ' έχει πιάσει απ' το χέρι και με τον τρόπο Του, μού γνωρίζει έναν έναν τους Αγίους της Εκκλησίας μας!
Μια φίλη μου που Τον έχει για πρώτη Σημαία της, τον είδε στον ύπνο της να της λέει:
"Πρώτα η Παναγία και μετά όλοι οι άλλοι η Άγιοι!"
Εγώ τους έχω όλους Πρώτη γραμμή, μα τον Άγιο Εφραίμ Τον νιώθω γνωστό μου, φίλο μου, οδηγό μου, γιατί έχω "μιλήσει" πολύ μαζί Του και παίρνω απαντήσεις του καθημερινά, με χίλιους τρόπους...
Υγ. Ενδιάμεσα όμως, περπάτησα κι άλλο, για να φτάσω στο Νοσοκομείο.
"
με τελικό σκοπό να πάω Νοσοκομείο, βρέθηκα μπροστά στην Αγία Τριάδα, την Εκκλησία του Νοσοκομείου.
Εκεί έχω ανάψει πολλές φορές κερί, κλαίγοντας για την μάννα, την πεθερά, τον πεθερό, για μένα, για πολλούς.
Χάρηκα πολύ που την βρήκα Ανοιχτή!
Μπήκα....
Ακούγονταν ψαλμοί, από ραδιόφωνο, μάλλον.
Ήμουνα μόνη μου εκεί, άναψα το κεράκι μου, έβγαλα και καναδυό βιαστικές φωτογραφίες.
...Κι εκεί που ένιωσα την απουσία του Αγίου Εφραίμ και σκέφτηκα πως πρέπει να φέρω κι εδώ μια εικόνα του, "μα.... αφού τον έχω στην αγκαλιά μου! Θα αφήσω αυτή που είχα για την Παναγία Φυτόκου και θα πάρω άλλη!"
Χαρά! Δεν λέγεται!
Ξετύληξα το χαρτί, κοίταξα γύρω μου σαν την κλέφτρα, μα πού θα μπορούσα να την τοποθετήσω εγώ; Δίπλα στον Χριστό!
Τον άφησα χαρούμενη και πηγαίνοντας να φύγω, ένας ιερέας βγήκε απ' το Ιερό.
"Πάτερ μου, άφησα μία εικόνα του Αγίου Εφραίμ εδώ, γιατί έλειπε... Την άφησα εκεί."
"Θα 'ρθείτε να την πάρετε σε 40 μέρες;"
"Όχι! Να μείνει εδώ!"
"Σας ευχαριστούμε! Βοήθειά σας!"
Βγαίνω. Ξαναφωτογραφίζω. Φωτογραφίζω και την Ανακοίνωση.
Μετά την διάβασα.
"Παππά μου, δεν το πιστεύω! Το βράδυ έχετε αγρυπνία για τον Άγιο Ευστάθιο;"
"Ναι!" μου λέει εκείνος!
"Ε, τότε θα ξανάρθω! Το βράδυ!"
Χαρά και δυο χαρές!
Θεώρησα πως δεν είναι τυχαίο.
.....
Φυσικά το βράδυ, πήγα! Αργούλικα όμως. Δεν είδα πολύ κόσμο.
Αυτό με βοήθησε να προσέξω πιο πολύ τις εικόνες του Τέμπλου του Ιερού που ήταν θολές, αλλιώτικες Αγιογραφίες που σ' έκαναν να ψάχνεις τις μορφές των Αγίων, και να τις βλέπεις σε άλλες διαστάσεις....
Βέβαια, μόλις πήγα, δεν είδα στο σημείο που άφησα την εικόνα του Αγίου Εφραίμ.
Στεναχωρέθηκα λιγάκι, γιατί και σε άλλες μεγάλες εκκλησίες που έχω πάει, τις κρατήσανε στο Ιερό, είτε γιατί τις κλέβουν, είτε γιατί είναι γεμάτες τοιχογραφίες και δεν κρεμάνε εικόνες.
"Εντάξει", σκέφτηκα, "δεν πειράζει" και τράβηξα να καθίσω στο στασίδι της αντρικής πίσω μεριάς που δεν είχε κόσμο.
Κι εκεί, ανταμώνω την ματιά Του!
Ήταν φάτσα μπροστά μου, και μετά, πίσω μου, μα εγώ στάθηκα λοξά και Τον έκανα "δίπλα" μου!
Χάρηκα και που ήμουνα κοντά Του την πρώτη Του νύχτα σε Εκκλησία και που θα μάθαινα περισσότερα για τον Άγιο Ευστάθιο, με αφορμή την Αγρυπνία Του!
Ο Άγιος Εφραίμ, πέρα απ' το ότι έγινε προστάτης μου τα τελευταία χρόνια, μ' έχει πιάσει απ' το χέρι και με τον τρόπο Του, μού γνωρίζει έναν έναν τους Αγίους της Εκκλησίας μας!
Μια φίλη μου που Τον έχει για πρώτη Σημαία της, τον είδε στον ύπνο της να της λέει:
"Πρώτα η Παναγία και μετά όλοι οι άλλοι η Άγιοι!"
Εγώ τους έχω όλους Πρώτη γραμμή, μα τον Άγιο Εφραίμ Τον νιώθω γνωστό μου, φίλο μου, οδηγό μου, γιατί έχω "μιλήσει" πολύ μαζί Του και παίρνω απαντήσεις του καθημερινά, με χίλιους τρόπους...
Υγ. Ενδιάμεσα όμως, περπάτησα κι άλλο, για να φτάσω στο Νοσοκομείο.
"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου