Τρίτη, 6 Οκτώβριος 2009
ΗΤΑΝ ΘΑΥΜΑ!
Εγώ θα τα γράψω... και τα συμπεράσματα δικά σας!
Την Παρασκευή βρέθηκα στο Ταχυδρομείο της Νέας Ιωνίας.
Μετά είδα μπροστά μου την Ευαγγελίστρια και είπα να σταματήσω ν' ανάψω ένα κερί.
Από την κύρια είσοδο ήταν ο πάγκος του Κ.Κ.Ε. , λόγω εκλογών (αυτό δεν το κατάλαβα όμως, όσο κι αν το πάω το Κ.Κ.Ε.) και σταμάτησα απ' την πίσω την πλευρά, έτσι κι αλλιώς από κει ήταν ο δρόμος μου, εφόσον πήγα από κει.
Βρήκα την εκκλησιά κλειστή (εμ, τι θα ήταν μεσημεριάτικα;) και μελαγχόλησα λιγάκι...
Τότε είδα το ρολόι και είπα από μέσα μου: "Δεν πειράζει Κατερίνα, άλλη φορά!)
Ήμουνα ήδη και σε μεγάλη ψυχολογική φόρτιση...
Τότε είδα να ψιχαλίζει, ενώ είχε ήλιο.
"Άντε να φύγω γρήγορα" σκέφτηκα, "πριν με πιάσει καμιά μπόρα!"
Εκείνη την στιγμή πρόσεξα τους κορμούς των λουλουδιών που είχαν αγκαλιάσει τις κολώνες και έβγαλα την φωτογραφική μηχανή.
Σταμάτησε να ψιχαλίζει, ξεχάστηκα να βγάζω φωτογραφίες.
Σκεφτόμουνα έντονα τον παππού, λόγω του βιβλίου...
Εκείνη την στιγμή ανακάλυψα το εκλησάκι της Αγίας Παρασκευής! Άλλη φορά δεν το είχα προσέξει. Συγκινήθηκα, άναψα το κεράκι μου, φωτογράφησα κι άρχισε να ψιχαλίζει πιο δυνατά και έφυγα χωρίς να πάω στο μπροστινό προαύλιο.
Στον δρόμο σταμάτησαν οι ψιχάλες και τότε είπα: "Προλαβαίνω να πάω στη λίμνη μου..."
Εκεί νέες ψιχάλες...
Προσπάθησα να τις φωτογραφήσω, αλλά δεν φαίνονται.
Και πουλιά! Περιστέρια και καμιά πενηνταριά σπουργιτάκια πέταξαν δίπλα μου, όταν πήγα να παρκάρω! (μετά άλλαξα γνώμη και το πήρα μέσα στο πάρκο.
Κυριακή πήγα στο χωριό μου, είδα κυκλάμινα κ.λ.π....
Σήμερα Δευτέρα πηγαίνοντας για δουλειά, μόλις πέρασα τον περιφερειακό, ήρθε δίπλα μου ένα κόκκινο αυτοκίνητο και μια γυναίκα με ρώτησε αν μπορώ να της πω, "Πως θα βγώ στην Ευαγγελίστρια;"
Της είπα ότι θα της δείξω παρακάτω, για να μην μπερδευτεί. Παρακάτω της έδειξα τρόπους, είδα πως δεν πολυκαταλάβαινε και της είπα αν θέλει να μ' ακολουθήσει, να της δείξω από καλύτερο σημείο.
Κάποια στιγμή σταμάτησα, της έδειξα έναν δρόμο πάλι, την είδα διστακτική και της είπα συγγνώμη που το μηχανάκι μου δεν τρέχει όσο τ' αυτοκίνητο και την καθυστερώ, αλλά αν δεν βιάζεται, μπορεί να μ' ακολουθήσει ακόμα πιο κάτω, κ.λ.π.
Έτσι κι έγινε. Η κυρία μ' ευχαρίστησε λίγο πριν φτάσουμε στην γέφυρα και πήρε τον δρόμο της, Καλή της ώρα!
Απόψε, γυρίζοντας, μετά απ' αυτό που έπαθα, θυμήθηκα ότι στο ίδιο σημείο, απ' την απέναντι πλευρά όμως (στην είσοδο προς την πόλη) μ' είχε σταματήσει το μεσημέρι εκείνη η γυναίκα κι απόψε, στο ίδιο σημείο, έννιωσα το πόδι μου να γλιστράει απ' το φρένο, σα να πατούσα μπανανόφλουδα, μπροστά μου σταματημένο αυτοκίνητο, κόκκινο φανάρι, πράσινο του περιφερειακού προς Πήλιο και εκτός, τα χέρια μου στον αέρα, το δεξί πόδι στον αέρα, εδώ να πέσω, εκεί να σταθώ, σκέψεις "εδώ τελείωσα, να προσέξω που θα πέσω μην χτυπήσω τ' αυτοκίνητο που είναι μπροστά μου, τον άνθρωπο που ήταν μέσα, μη φέρω καραμπόλα στη μέση του περιφερειακού, έβλεπα χρώματα κόκκινα, κίτρινα, πορτοκαλιά σε γρήγορο χαλασμένο ταινιάκι, και πάνω που πήγαινα να χτυπήσω με ορμή στη μέση ακριβώς του σταματημένου αυτοκινήτου, είδα μέσα μια γυναίκα, ο ελεύθερος χώρος δίπλα στο φανάρι στενός "Κρίμα, δε χωράω!" σκέφτηκα και ΞΑΦΝΙΚΑ, ένιωσα το δεξί μου πόδι πάνω στο φρένο, έναν πόνο στο αριστερό, κι ένα μπαμ, κόκκαλο το μηχανάκι, κανονικότατα εγώ χέρια πόδια, σα να άνοιξαν τότε τα μάτια μου, είδα το κόκκινο φανάρι μπροστά μου, την γυναίκα δίπλα να μου χαμογελά απ' το ανοιχτό της παράθυρο και να με ρωτάει "τι πάθατε;"
ΛΕΣ και δεν τα είχε δει όλα αυτά;
... "πώς δεν σας σκότωσα! Το παππούτσι μου γλίστρισε απ' το φρένο..."
Τι να πω;
Όσο σκέφτομαι λεπτομέρειες, ειδικά τώρα καθώς τα έγραφα, ανακαλύπτω κι άλλα!
Το αυτοκίνητο ήταν πάλι κόκκινο! Και πάλι μια γλυκιά γυναίκα...
Παναγιά μου! Εγώ το ήξερα ότι Υπάρχεις! Το να μου ΤΟ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ έτσι, ΑΥΤΟ είναι που δεν μπορώ να καταλάβω!
Θα ήθελα πολύ να βρω μάρτυρες γι' αυτό που μου συνέβει.
Ευτυχώς έχω ένα σημάδι στο αριστερό πόδι απ' το χτύπημα την ώρα που βρήκαν ισσοροπία τα πόδια μου...
Τ' απόγευμα και προχθές έκανα και βιντεάκια. Απόψε έκανα της Ευαγγελίστριας.
Δευτέρα, 5 Οκτώβριος 2009
Η Ευαγγελίστρια...
Εδώ και μια ώρα δεν μπορώ να συνέλθω...Είμαι πολύ σοκαρισμένη! Ζω από καθαρό θαύμα!
Παναγιά μου!...
Σ' ευχαριστώ που γύρισα όρθια σπίτι, που ξαναείδα την οικογένειά μου, που θα μιλήσω στους φίλους μου...
που ζω, χωρίς να πάθω ΤΙΠΟΤΑ!
Δεν έφταιγε ο περιφερειακός, ούτε το μηχανάκι μου, ούτε το τσόκαρο που γλίστρισε...
Ούτε εγώ που έχασα τον έλεγχο.
Ήταν ένα καθαρό θαύμα που γλύτωσα τα χειρότερα...
Μια στιγμή είναι η ζωή. Τίποτα δεν είμαστε!
Όταν συνέλθω, τα λέμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου