Ταμένο blog...
στίγματα κάποιων στιγμών
και θαυμάτων

Τετάρτη 7 Οκτωβρίου 2009

ΟΠΤΑΣΙΑΙ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ ΕΦΡΑΙΜ ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΥ ΙΖ'













ΟΠΤΑΣΙΑΙ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ
του Αγίου Μεγαλομάρτυρος
ΕΦΡΑΙΜ
ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΥ
ΙΖ' ΤΟΜΟΣ

Έκδοσις: Ιερά Μονή Ευαγγελισμός Θεοτόκου
Όρος Αμώμων Αττικής

Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2009

Η επόμενη μέρα

Η επόμενη μέρα



Δεν συνηθίζω να γράφω εδώ πολύ προσωπικά μου, πόσο μάλλον τα μεταφυσικά μου!...
Αυτό που μου συνέβη όμως χθες, ξέφευγε πολύ απ' τα γήινα, ήμουνα κοντά στον υπολογιστή και στο ίντερνετ, ένιωσα την ανάγκη να το φωνάξω. Δεν θέλω να ζαλίσω κανέναν, πόσο μάλλον να επιρεάσω!
Επειδή το ξεκίνησα όμως, οφείλω εδώ μια συνέχεια.
Λογικό ήταν ότι σήμερα θα πήγαινα ν' ανάψω ένα μεγάλο κερί σαν το μπόι μου, στην Χάρη της! Δεν έκανα και κάτι αφύσικο. Όλα φυσιολογικά ως εδώ.

Σίγουρα προβληματίστηκα πολύ για όλα όσα μου συνέβησαν αυτές τις μέρες. Είχα και εγώ η ίδια πολλές απορίες, ήθελα να δω ακριβώς τα σημεία, να λύσω απορίες μου, να δω. Να ψαχτώ, τέλος πάντων! Μου πέρασε κι απ' το μυαλό, μήπως δεν πάω καλά, μήπως ζαλίστηκα, μήπως ...πολλά!


Σήμερα είχα ρεπό κι έτσι πήγα με τα πόδια... Δεν είναι πράγμα που συνηθίζω, (αλλά μηχανάκι... ούτε συζήτηση!) ήθελα να δω τα σημεία ... κ.λ.π. κ.λ.π.
Δεν ξέρω πόσα χιλιόμετρα είναι. Ξεκίνησα 4 και 20 και γύρισα 7 και 30, μούσκεμα στον ιδρώτα, αλλά πολύ ήρεμη...

Δεν θέλωνα γράψω πολλά. Κάποια "Μεγάλα", τα νιώθεις ο ίδιος, όπως μου είπε και ο παπά Απόστολος και έτσι είναι. Ότι και να περιγράψεις, ακόμη και να δείξεις, λίγοι θα καταλάβουν.

Εδώ θα σημειώσω μόνο πως:
Στα σημεία που σταμάτησα για να μιλήσω στην γυναίκα του κόκκινου αυτοκινήτου, υπήρχε παρκαρισμένο κόκκινο αυτοκίνητο.
Στην είσοδο της εκκλησίας υπάρχει εκκλησάκι της Αγίας Αικατερίνης.
Μπροστά στο εκκλησάκι ήταν παρακαρισμένο ένα κόκκινο αυτοκίνητο.
Η οδός που την άφησα και της είπα να στρίψει λέγεται ΕΥΦΡΑΙΜΙΔΟΥ και όταν το είδα, έπαθα πλάκα, γιατί τα τελευταία χρόνια έχω προστάτη μου τον Άγιο Εφραίμ.

Μετά, όταν γύριζα, πέρασα απ' το Νεκροταφείο και μετά από μια φίλη η οποία μου έδωσε να διαβάσω το νέο βιβλίο του Αγίου Εφραίμ και το εξώφυλλό του είναι βυσσινί!

ΑΓΙΟΣ ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ

ΑΓΙΟΣ ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ ΜΑΡΓΑΡ.ΑΝΔΡ.ΑΠΕΡΓΗ ΚΑΙ ΥΙΟΙ Ο.Ε ΑΙΟΛΟΥ 45Α. ΑΘΗΝΑΙ ΤΗΛ. 3247161










****










ΑΓΙΟΣ ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ
ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ

ΜΑΡΓΑΡ.ΑΝΔΡ.ΑΠΕΡΓΗ ΚΑΙ ΥΙΟΙ Ο.Ε
ΑΙΟΛΟΥ 45Α. ΑΘΗΝΑΙ ΤΗΛ. 3247161

ΘΑΥΜΑ και ΣΗΜΑΔΙΑ!

Τρίτη, 6 Οκτώβριος 2009

ΗΤΑΝ ΘΑΥΜΑ!





Εγώ θα τα γράψω... και τα συμπεράσματα δικά σας!

Την Παρασκευή βρέθηκα στο Ταχυδρομείο της Νέας Ιωνίας.
Μετά είδα μπροστά μου την Ευαγγελίστρια και είπα να σταματήσω ν' ανάψω ένα κερί.
Από την κύρια είσοδο ήταν ο πάγκος του Κ.Κ.Ε. , λόγω εκλογών (αυτό δεν το κατάλαβα όμως, όσο κι αν το πάω το Κ.Κ.Ε.) και σταμάτησα απ' την πίσω την πλευρά, έτσι κι αλλιώς από κει ήταν ο δρόμος μου, εφόσον πήγα από κει.
Βρήκα την εκκλησιά κλειστή (εμ, τι θα ήταν μεσημεριάτικα;) και μελαγχόλησα λιγάκι...
Τότε είδα το ρολόι και είπα από μέσα μου: "Δεν πειράζει Κατερίνα, άλλη φορά!)
Ήμουνα ήδη και σε μεγάλη ψυχολογική φόρτιση...
Τότε είδα να ψιχαλίζει, ενώ είχε ήλιο.
"Άντε να φύγω γρήγορα" σκέφτηκα, "πριν με πιάσει καμιά μπόρα!"
Εκείνη την στιγμή πρόσεξα τους κορμούς των λουλουδιών που είχαν αγκαλιάσει τις κολώνες και έβγαλα την φωτογραφική μηχανή.
Σταμάτησε να ψιχαλίζει, ξεχάστηκα να βγάζω φωτογραφίες.
Σκεφτόμουνα έντονα τον παππού, λόγω του βιβλίου...
Εκείνη την στιγμή ανακάλυψα το εκλησάκι της Αγίας Παρασκευής! Άλλη φορά δεν το είχα προσέξει. Συγκινήθηκα, άναψα το κεράκι μου, φωτογράφησα κι άρχισε να ψιχαλίζει πιο δυνατά και έφυγα χωρίς να πάω στο μπροστινό προαύλιο.
Στον δρόμο σταμάτησαν οι ψιχάλες και τότε είπα: "Προλαβαίνω να πάω στη λίμνη μου..."
Εκεί νέες ψιχάλες...
Προσπάθησα να τις φωτογραφήσω, αλλά δεν φαίνονται.
Και πουλιά! Περιστέρια και καμιά πενηνταριά σπουργιτάκια πέταξαν δίπλα μου, όταν πήγα να παρκάρω! (μετά άλλαξα γνώμη και το πήρα μέσα στο πάρκο.

Κυριακή πήγα στο χωριό μου, είδα κυκλάμινα κ.λ.π....

Σήμερα Δευτέρα πηγαίνοντας για δουλειά, μόλις πέρασα τον περιφερειακό, ήρθε δίπλα μου ένα κόκκινο αυτοκίνητο και μια γυναίκα με ρώτησε αν μπορώ να της πω, "Πως θα βγώ στην Ευαγγελίστρια;"
Της είπα ότι θα της δείξω παρακάτω, για να μην μπερδευτεί. Παρακάτω της έδειξα τρόπους, είδα πως δεν πολυκαταλάβαινε και της είπα αν θέλει να μ' ακολουθήσει, να της δείξω από καλύτερο σημείο.
Κάποια στιγμή σταμάτησα, της έδειξα έναν δρόμο πάλι, την είδα διστακτική και της είπα συγγνώμη που το μηχανάκι μου δεν τρέχει όσο τ' αυτοκίνητο και την καθυστερώ, αλλά αν δεν βιάζεται, μπορεί να μ' ακολουθήσει ακόμα πιο κάτω, κ.λ.π.
Έτσι κι έγινε. Η κυρία μ' ευχαρίστησε λίγο πριν φτάσουμε στην γέφυρα και πήρε τον δρόμο της, Καλή της ώρα!

Απόψε, γυρίζοντας, μετά απ' αυτό που έπαθα, θυμήθηκα ότι στο ίδιο σημείο, απ' την απέναντι πλευρά όμως (στην είσοδο προς την πόλη) μ' είχε σταματήσει το μεσημέρι εκείνη η γυναίκα κι απόψε, στο ίδιο σημείο, έννιωσα το πόδι μου να γλιστράει απ' το φρένο, σα να πατούσα μπανανόφλουδα, μπροστά μου σταματημένο αυτοκίνητο, κόκκινο φανάρι, πράσινο του περιφερειακού προς Πήλιο και εκτός, τα χέρια μου στον αέρα, το δεξί πόδι στον αέρα, εδώ να πέσω, εκεί να σταθώ, σκέψεις "εδώ τελείωσα, να προσέξω που θα πέσω μην χτυπήσω τ' αυτοκίνητο που είναι μπροστά μου, τον άνθρωπο που ήταν μέσα, μη φέρω καραμπόλα στη μέση του περιφερειακού, έβλεπα χρώματα κόκκινα, κίτρινα, πορτοκαλιά σε γρήγορο χαλασμένο ταινιάκι, και πάνω που πήγαινα να χτυπήσω με ορμή στη μέση ακριβώς του σταματημένου αυτοκινήτου, είδα μέσα μια γυναίκα, ο ελεύθερος χώρος δίπλα στο φανάρι στενός "Κρίμα, δε χωράω!" σκέφτηκα και ΞΑΦΝΙΚΑ, ένιωσα το δεξί μου πόδι πάνω στο φρένο, έναν πόνο στο αριστερό, κι ένα μπαμ, κόκκαλο το μηχανάκι, κανονικότατα εγώ χέρια πόδια, σα να άνοιξαν τότε τα μάτια μου, είδα το κόκκινο φανάρι μπροστά μου, την γυναίκα δίπλα να μου χαμογελά απ' το ανοιχτό της παράθυρο και να με ρωτάει "τι πάθατε;"
ΛΕΣ και δεν τα είχε δει όλα αυτά;
... "πώς δεν σας σκότωσα! Το παππούτσι μου γλίστρισε απ' το φρένο..."
Τι να πω;
Όσο σκέφτομαι λεπτομέρειες, ειδικά τώρα καθώς τα έγραφα, ανακαλύπτω κι άλλα!
Το αυτοκίνητο ήταν πάλι κόκκινο! Και πάλι μια γλυκιά γυναίκα...
Παναγιά μου! Εγώ το ήξερα ότι Υπάρχεις! Το να μου ΤΟ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ έτσι, ΑΥΤΟ είναι που δεν μπορώ να καταλάβω!
Θα ήθελα πολύ να βρω μάρτυρες γι' αυτό που μου συνέβει.
Ευτυχώς έχω ένα σημάδι στο αριστερό πόδι απ' το χτύπημα την ώρα που βρήκαν ισσοροπία τα πόδια μου...

Τ' απόγευμα και προχθές έκανα και βιντεάκια. Απόψε έκανα της Ευαγγελίστριας.

Δευτέρα, 5 Οκτώβριος 2009

Η Ευαγγελίστρια...

Εδώ και μια ώρα δεν μπορώ να συνέλθω...
Είμαι πολύ σοκαρισμένη! Ζω από καθαρό θαύμα!
Παναγιά μου!...
Σ' ευχαριστώ που γύρισα όρθια σπίτι, που ξαναείδα την οικογένειά μου, που θα μιλήσω στους φίλους μου...
που ζω, χωρίς να πάθω ΤΙΠΟΤΑ!
Δεν έφταιγε ο περιφερειακός, ούτε το μηχανάκι μου, ούτε το τσόκαρο που γλίστρισε...
Ούτε εγώ που έχασα τον έλεγχο.
Ήταν ένα καθαρό θαύμα που γλύτωσα τα χειρότερα...

Μια στιγμή είναι η ζωή. Τίποτα δεν είμαστε!
Όταν συνέλθω, τα λέμε!