Μετά, μέσ’ την ίδια χρονιά έγινε ένα άλλο θαύμα.
(Το γράφω και στο βιβλίο της Μάννας.)
Γίνονταν η κλήρωση εργατικών κατοικιών και ενώ συμμετείχα με αίτηση και αριθμό, δεν πήγα, γιατί νόμιζα πως δεν αξίζω να κερδίσω, εφόσον υπάρχουν άλλοι σε πιο δύσκολη θέση από μένα. Εγώ είχα μόνιμη δουλειά και ο άντρας μου είχε ανοίξει περίπτερο με τα λεφτά που πήρε αποζημίωση απ’ την δουλειά του. Έτσι, εκείνο το βράδυ, ενώ είχα βγει ήδη τα αποτελέσματα το απόγευμα, έκανα τον σταυρό μου πριν κοιμηθώ και προσευχήθηκα στην Παναγία.
Της είπα τα γνωστά, δικά μου. Ότι ξέρω ότι υπάρχουν άνθρωποι που είναι σε χειρότερη μοίρα από μένα, κι αν νομίζει εκείνη ότι μου αξίζει ως άνθρωπο να κερδίσω ένα κεραμίδι δικό μου στην πόλη, όπως έλεγε και η μάννα, το αφήνω σε Κείνη να το αποφασίσει…
Και Κείνη… το αποφάσισε! Το πρωί χτύπησε το τηλέφωνο από μια γνωστή που μου έλεγε ότι άκουσε το τυχερό όνομά μου, ενώ εκείνη δεν κέρδισε.
Αυτά τα δυο ήταν τα δυνατά θαύματα της Παναγίας, που έγιναν πριν πολλά χρόνια και προέκυψαν μέσα απ’ την προσευχή και τα θυμάμαι χαρακτηριστικά.
Μετά, δυσκολίες στη ζωή υπήρχαν πολλές και η Παναγία κάθε φορά ήταν πλάι μου στις γέννες των παιδιών μου, στην υγεία τους, όπως σε όλους τους ανθρώπους.
Μήπως η ίδια η ζωή, δεν είναι από μόνη της ένα θαύμα;
Αυτά τα δυο θαύματα, όπως είπα, είναι η αρχή. Από κει και μετά έζησα κι άλλα, τα οποία όμως θα τα γράψω μετά, όπως τα θυμάμαι.
Τώρα θέλω να γράψω τα τελευταία και τα πιο πρόσφατα, κι αυτά αφορούν την ζωή και την υγεία του παππού και πεθερού μου, πατέρα του άντρα μου, αλλά και δικού μου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου